Τον ξέρω από χρόνια, καλός φίλος, τον αγαπώ, δεν τον βλέπω συχνά γιατί μένει μακριά εκτός Αθηνών αλλά όταν βρισκόμαστε περνάμε καλά.
Ξέρω ότι λέει πολλά ψέματα αλλά αν αφαιρέσεις τα μισά και πετάξεις τα άλλα μισά στη θάλασσα όλο και κάτι θα μείνει από μια κουτσή αλήθεια.
Κρύβει επίσης και τα χρόνια του αλλά εκτίθεται όταν μιλάει για περασμένα γεγονότα που διαψεύδουν την ηλικία που καταθέτει.
Φαντασιώνεται γνωριμίες με πρόσωπα σημαντικά της πολιτικής, της τέχνης, του τραγουδιού και της κοινωνίας. Μιλάει για ταξίδια στο εξωτερικό αλλά συνήθως μπερδεύει τα κράτη με τις πρωτεύουσες όπως και τα μεγάλα ποτάμια που διασχίζουν τον Ευρωπαϊκό χώρο.
Όλα αυτά βέβαια αφορούν μικρά ή μεγάλα, ανώδυνα και αθώα ψέματα που δεν βλάπτουν κανένα και τα αντιμετωπίζεις με μια διάθεση καλοπροαίρετης ψυχαγωγίας και αποδοχής.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντέχουν και δεν ανέχονται τα ψέματα όπως και εγώ που εκνευρίζομαι ακόμα και με το 3% της μπαταρίας του τηλεφώνου μου.
Είναι προτιμότερο ένα καλό αθώο ψέμα από μια κακή αλήθεια.
Όποιος λέει πολλά ψέματα πρέπει οπωσδήποτε να έχει και μια καλή μνήμη ώστε όταν θα χρειαστεί να επανέλθει στη διήγηση του να μην πέσει σε αντιφάσεις, αλλιώς είναι ένας αναξιόπιστος ψεύτης.
Για να είναι ένας ψεύτης αξιόπιστος θα πρέπει ταυτόχρονα να είναι ένας γλαφυρός αφηγητής και γοητευτικός παραμυθάς που να μπορεί να πείθει ότι αυτό που λέει είναι αληθινό.
Τα ψέματα μεγαλώνουν όπως τα δένδρα, μπαίνουν βαθιά μέσα στη γη και δημιουργούν πρόβλημα, σηκώνουν τις πλάκες, σπάνε πεζοδρόμια και σωλήνες. Για να κρύψεις ένα ψέμα χρειάζονται άλλα πολλά για να το καλύψεις γιατί στο τέλος ξεχνάς ποια είναι η αλήθεια.
Συνήθως οι ψεύτες τη μόνη ημέρα που δεν λένε ψέματα είναι η πρωταπριλιά γιατί αυτή τη μέρα γιορτάζουν και δέχονται ευχές.
Η αλήθεια πάντα υπάρχει, έχει ένα πρόσωπο σαν μια πραγματική οντότητα ενώ το ψέμα πρέπει να εφευρεθεί και να φτιασιδωθεί.
Πολλές φορές το ψέμα έχει μέσα και την αλήθεια του αλλά είναι δύσκολο να τη βρεις γιατί είναι σαν να ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα.
Από την άλλη πλευρά βέβαια είναι δύσκολη υπόθεση η αλήθεια, άλλους τους ανακουφίζει και άλλους τους ζορίζει.
Η τέχνη του μυθιστορηματικού λόγου και γραφής στηρίζεται στο ψέμα όπου μέσα στις ρωγμές του χρόνου ο μύθος και η πραγματικότητα χάνουν τα όριά τους. Μέσα από αυτές τις ρωγμές δημιουργούνται ιστορίες που γίνονται μυθιστορήματα και το άρρητο γίνεται ρητό.
Καμμιά αφήγηση δεν είναι απόλυτα πιστή στη πραγματικότητα. Ακόμη και τα όνειρα όταν τα αφηγούμαστε δημιουργούν από μόνα τους μια κατασκευή που προσεγγίζει τη μυθοπλασία.
Μύθος και ιστορία είναι δύο συνώνυμα, σύμφυτα κατά τον Αριστοτέλη.
Όσο πιο πειστική κατασκευή έχει ένας μύθος τόσο πιο φορτισμένη και ενδιαφέρουσα γίνεται μια ιστορία αρκεί να κρατάς μια ισορροπημένη αναλογία με την υπάρχουσα αλήθεια.
Τώρα βέβαια γεννάται ένα ερώτημα και ένα δίλημμα, εάν είναι προτιμότερο να δημιουργείς ένα μύθο διανθισμένο με μερικές αλήθειες ή να χτίζεις πάνω σε μια αλήθεια που διανθίζεται από μερικά ψέματα.
Για να μπεις όμως σ ’αυτή τη διαδικασία του διλήμματος, προηγείται μια προϋπόθεση, η οποία είναι ότι θα πρέπει να γνωρίζεις ποια είναι η αλήθεια.
Όταν το ψέμα πηγάζει από πλάνη δεν υπάρχει θεληματική σκοπιμότητα γι’ αυτό τότε μιλάμε για συγγνωστή πλάνη που είναι μια πανανθρώπινη παραδοχή.
«Το σφάλλειν ανθρώπινον» (errare humanum est).
Όταν ένα ψέμα εκπορεύεται από κάποιον που γνωρίζει ποια είναι η αλήθεια, η εσκεμμένη απόκρυψη της παραπέμπει στην εξαπάτηση.
Πολλοί άνθρωποι μέσα από το ψέμα προσπαθούν να ξεπεράσουν τα υπαρξιακά τους αδιέξοδα και να αναμετρηθούν με τα όριά τους.
Το ψέμα έχει μια χαρισματική ιδιότητα να μεταλλάσσεται όπως ο COVID-19 και όταν ειπωθεί πολλές φορές γίνεται αλήθεια.
Τα περισσότερα ψέματα οι άνθρωποι τα λένε μετά το κυνήγι, το ψάρεμα και πριν τις εκλογές.
Στην πολιτική επιτίθενται στα χθεσινά ψέματα μόνο και μόνο για να κολακέψουν τα σημερινά και μετά από μια τετραετία οι ρόλοι αντιστρέφονται.
Βέβαια υπάρχει μια ουσιαστική παραδοχή που λέει: «ποτέ δεν πρέπει να αφήνεις μια αλήθεια να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία».
Η ζωή δυστυχώς είναι γεμάτη με ψέματα αλλά ταυτόχρονα και γεμάτη από αλήθειες που συνεχώς διαψεύδονται.
Ξέρω ότι λέει πολλά ψέματα αλλά αν αφαιρέσεις τα μισά και πετάξεις τα άλλα μισά στη θάλασσα όλο και κάτι θα μείνει από μια κουτσή αλήθεια.
Κρύβει επίσης και τα χρόνια του αλλά εκτίθεται όταν μιλάει για περασμένα γεγονότα που διαψεύδουν την ηλικία που καταθέτει.
Φαντασιώνεται γνωριμίες με πρόσωπα σημαντικά της πολιτικής, της τέχνης, του τραγουδιού και της κοινωνίας. Μιλάει για ταξίδια στο εξωτερικό αλλά συνήθως μπερδεύει τα κράτη με τις πρωτεύουσες όπως και τα μεγάλα ποτάμια που διασχίζουν τον Ευρωπαϊκό χώρο.
Όλα αυτά βέβαια αφορούν μικρά ή μεγάλα, ανώδυνα και αθώα ψέματα που δεν βλάπτουν κανένα και τα αντιμετωπίζεις με μια διάθεση καλοπροαίρετης ψυχαγωγίας και αποδοχής.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντέχουν και δεν ανέχονται τα ψέματα όπως και εγώ που εκνευρίζομαι ακόμα και με το 3% της μπαταρίας του τηλεφώνου μου.
Είναι προτιμότερο ένα καλό αθώο ψέμα από μια κακή αλήθεια.
Όποιος λέει πολλά ψέματα πρέπει οπωσδήποτε να έχει και μια καλή μνήμη ώστε όταν θα χρειαστεί να επανέλθει στη διήγηση του να μην πέσει σε αντιφάσεις, αλλιώς είναι ένας αναξιόπιστος ψεύτης.
Για να είναι ένας ψεύτης αξιόπιστος θα πρέπει ταυτόχρονα να είναι ένας γλαφυρός αφηγητής και γοητευτικός παραμυθάς που να μπορεί να πείθει ότι αυτό που λέει είναι αληθινό.
Τα ψέματα μεγαλώνουν όπως τα δένδρα, μπαίνουν βαθιά μέσα στη γη και δημιουργούν πρόβλημα, σηκώνουν τις πλάκες, σπάνε πεζοδρόμια και σωλήνες. Για να κρύψεις ένα ψέμα χρειάζονται άλλα πολλά για να το καλύψεις γιατί στο τέλος ξεχνάς ποια είναι η αλήθεια.
Συνήθως οι ψεύτες τη μόνη ημέρα που δεν λένε ψέματα είναι η πρωταπριλιά γιατί αυτή τη μέρα γιορτάζουν και δέχονται ευχές.
Η αλήθεια πάντα υπάρχει, έχει ένα πρόσωπο σαν μια πραγματική οντότητα ενώ το ψέμα πρέπει να εφευρεθεί και να φτιασιδωθεί.
Πολλές φορές το ψέμα έχει μέσα και την αλήθεια του αλλά είναι δύσκολο να τη βρεις γιατί είναι σαν να ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα.
Από την άλλη πλευρά βέβαια είναι δύσκολη υπόθεση η αλήθεια, άλλους τους ανακουφίζει και άλλους τους ζορίζει.
Η τέχνη του μυθιστορηματικού λόγου και γραφής στηρίζεται στο ψέμα όπου μέσα στις ρωγμές του χρόνου ο μύθος και η πραγματικότητα χάνουν τα όριά τους. Μέσα από αυτές τις ρωγμές δημιουργούνται ιστορίες που γίνονται μυθιστορήματα και το άρρητο γίνεται ρητό.
Καμμιά αφήγηση δεν είναι απόλυτα πιστή στη πραγματικότητα. Ακόμη και τα όνειρα όταν τα αφηγούμαστε δημιουργούν από μόνα τους μια κατασκευή που προσεγγίζει τη μυθοπλασία.
Μύθος και ιστορία είναι δύο συνώνυμα, σύμφυτα κατά τον Αριστοτέλη.
Όσο πιο πειστική κατασκευή έχει ένας μύθος τόσο πιο φορτισμένη και ενδιαφέρουσα γίνεται μια ιστορία αρκεί να κρατάς μια ισορροπημένη αναλογία με την υπάρχουσα αλήθεια.
Τώρα βέβαια γεννάται ένα ερώτημα και ένα δίλημμα, εάν είναι προτιμότερο να δημιουργείς ένα μύθο διανθισμένο με μερικές αλήθειες ή να χτίζεις πάνω σε μια αλήθεια που διανθίζεται από μερικά ψέματα.
Για να μπεις όμως σ ’αυτή τη διαδικασία του διλήμματος, προηγείται μια προϋπόθεση, η οποία είναι ότι θα πρέπει να γνωρίζεις ποια είναι η αλήθεια.
Όταν το ψέμα πηγάζει από πλάνη δεν υπάρχει θεληματική σκοπιμότητα γι’ αυτό τότε μιλάμε για συγγνωστή πλάνη που είναι μια πανανθρώπινη παραδοχή.
«Το σφάλλειν ανθρώπινον» (errare humanum est).
Όταν ένα ψέμα εκπορεύεται από κάποιον που γνωρίζει ποια είναι η αλήθεια, η εσκεμμένη απόκρυψη της παραπέμπει στην εξαπάτηση.
Πολλοί άνθρωποι μέσα από το ψέμα προσπαθούν να ξεπεράσουν τα υπαρξιακά τους αδιέξοδα και να αναμετρηθούν με τα όριά τους.
Το ψέμα έχει μια χαρισματική ιδιότητα να μεταλλάσσεται όπως ο COVID-19 και όταν ειπωθεί πολλές φορές γίνεται αλήθεια.
Τα περισσότερα ψέματα οι άνθρωποι τα λένε μετά το κυνήγι, το ψάρεμα και πριν τις εκλογές.
Στην πολιτική επιτίθενται στα χθεσινά ψέματα μόνο και μόνο για να κολακέψουν τα σημερινά και μετά από μια τετραετία οι ρόλοι αντιστρέφονται.
Βέβαια υπάρχει μια ουσιαστική παραδοχή που λέει: «ποτέ δεν πρέπει να αφήνεις μια αλήθεια να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία».
Η ζωή δυστυχώς είναι γεμάτη με ψέματα αλλά ταυτόχρονα και γεμάτη από αλήθειες που συνεχώς διαψεύδονται.
