Να έρθει στα γραφεία του «Διφώνου» να καταθέσει κείμενά του, να παραλάβει στίχους, να απαντήσει με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο στους επίδοξους στιχουργούς να… να… να.
Μα πάνω απ’ όλα να μας κεράσει απλόχερα την πολυτιμότητα της παρέας του. Κελαριστό νερό πηγής σε κρυστάλλινο ποτήρι τα κατασταλάγματά του.
Ξεδιψαστικό αλλά ακωδικοποίητο. Αλλιώτικο! Σαν τα στιχάκια του. Που ενώ πατούσαν στη γη και τηρούσαν τη φόρμα ήταν ταυτόχρονα μπροστάρικα και φευγάτα. Τόσο όσον αφορά τα θέματα, όσο και την τεχνική.
Μάστορας ωραίος, ευρηματικός, απρόβλεπτα γοητευτικός ο Μιχάλης Μπουρμπούλης. Και στη συναναστροφή τα ίδια. Αν λειτουργούσε η χημεία η κουβέντα απογείωνονταν σε ύψη απροσδιόριστα δίχως απαραίτητα να υπάρχει επιστροφή και προσγείωση.
Αν όχι, μπορεί και να σε ξένιζε ο τρόπος του…
Ευρυγώνιο και ευέλικτο το περισκόπιό του. Ήξερε τις απαιτήσεις της πιάτσας, τηρούσε τους κανόνες όσο δεν του γίνονταν στενός κορσές, αλλά παράλληλα χάραζε τη δική του στράτα με προσωπική περπατησιά.
Σαν υπεύθυνος ύλης, επί μακρόν, του «Διφώνου», και διευθυντής του αργότερα για λίγο, είχα το προνόμιο να τον απολαμβάνω πολύ περισσότερο από πολλούς άλλους.
Τα λέγαμε και εκτός περιοδικού σε εκδηλώσεις, παρουσιάσεις και όχι μόνο.
Όταν ξεκίνησα να τρέχω στις… γειτονιές του μου δώρισε με φροντίδα κι απλοχεριά σκέψεις, εμπειρίες, συμβουλές.
Τα θυμάμαι κι ας έχουν περάσει χρόνια και ζαμάνια, που λένε.
Όπως και θα «κρατήσω» παντοτινά τον Μιχάλη Μπουρμπούλη.
Είναι τόσα πολλά τα ωραία τραγούδια του που όσο και να προσπαθήσει κάποιος να τον ξεχάσει δεν θα το καταφέρει ποτέ.
Μα πάνω απ’ όλα να μας κεράσει απλόχερα την πολυτιμότητα της παρέας του. Κελαριστό νερό πηγής σε κρυστάλλινο ποτήρι τα κατασταλάγματά του.
Ξεδιψαστικό αλλά ακωδικοποίητο. Αλλιώτικο! Σαν τα στιχάκια του. Που ενώ πατούσαν στη γη και τηρούσαν τη φόρμα ήταν ταυτόχρονα μπροστάρικα και φευγάτα. Τόσο όσον αφορά τα θέματα, όσο και την τεχνική.
Μάστορας ωραίος, ευρηματικός, απρόβλεπτα γοητευτικός ο Μιχάλης Μπουρμπούλης. Και στη συναναστροφή τα ίδια. Αν λειτουργούσε η χημεία η κουβέντα απογείωνονταν σε ύψη απροσδιόριστα δίχως απαραίτητα να υπάρχει επιστροφή και προσγείωση.
Αν όχι, μπορεί και να σε ξένιζε ο τρόπος του…
Ευρυγώνιο και ευέλικτο το περισκόπιό του. Ήξερε τις απαιτήσεις της πιάτσας, τηρούσε τους κανόνες όσο δεν του γίνονταν στενός κορσές, αλλά παράλληλα χάραζε τη δική του στράτα με προσωπική περπατησιά.
Σαν υπεύθυνος ύλης, επί μακρόν, του «Διφώνου», και διευθυντής του αργότερα για λίγο, είχα το προνόμιο να τον απολαμβάνω πολύ περισσότερο από πολλούς άλλους.
Τα λέγαμε και εκτός περιοδικού σε εκδηλώσεις, παρουσιάσεις και όχι μόνο.
Όταν ξεκίνησα να τρέχω στις… γειτονιές του μου δώρισε με φροντίδα κι απλοχεριά σκέψεις, εμπειρίες, συμβουλές.
Τα θυμάμαι κι ας έχουν περάσει χρόνια και ζαμάνια, που λένε.
Όπως και θα «κρατήσω» παντοτινά τον Μιχάλη Μπουρμπούλη.
Είναι τόσα πολλά τα ωραία τραγούδια του που όσο και να προσπαθήσει κάποιος να τον ξεχάσει δεν θα το καταφέρει ποτέ.
