Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι..
Ο ύμνος των μοναχικών ανθρώπων.
Ένα μαγικό τραγούδι με μια εκπληκτική δωρική ερμηνεία της Μοσχολιού που εμπεριέχει πόνο, θλίψη, μοναχικότητα.
Είναι ένα τραγούδι το οποίο δεν είχε επιλεγεί για να μπει στο δίσκο αλλά ένα τυχαίο γεγονός έγινε αφορμή να συμπεριληφθεί σαν μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής. Όταν ο Μάνος Ελευθερίου είδε τυχαία πάνω στο πιάνο του Γιάννη Σπανού τον στίχο του Γιάννη Καλαμίτση, εντυπωσιάστηκε, τρομοκρατήθηκε μπροστά στη δύναμη των λέξεων και είπε στον Σπανό να το φτιάξει τραγούδι και να καλέσει τη Βίκυ να το ερμηνεύσει.
Επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμος χρόνος αναμονής το τραγούδι ηχογραφήθηκε με τη Μοσχολιού και τη συνοδεία μόνο μίας κιθάρας. Αυτή η μινιμαλιστική και αφαιρετική μουσική προσέγγιση έδεσε απόλυτα με τη συγκλονιστική ερμηνεία της Βίκυς και τους στίχους του Καλαμίτση.
Η μοναξιά είναι μια δυσάρεστη κατάσταση που έρχεται να σε βρει πολλές φορές ακάλεστη και σε εξαντλεί σωματικά, ψυχολογικά και συναισθηματικά.
Για πολλούς ανθρώπους η μοναξιά έχει εξελιχθεί σε θλιβερή πραγματικότητα της σημερινής ζωής. Μέσα από τη μοναξιά σου ανακαλύπτεις δύσκολες αλήθειες που στέκονται απέναντί σου για να σε κατακρίνουν αλλά πολλές φορές και για να σε λυτρώσουν.
Οι αιτίες που δημιουργούν τη μοναξιά είναι διαφορετικές από άνθρωπο σε άνθρωπο γι’ αυτό και χαρακτηρίζονται εξατομικευμένες. Είναι μια ανεπιθύμητη περίσταση που χρωματίζεται από διαφορετικά δυσάρεστα συναισθήματα που συνήθως προέρχονται από την απώλεια προσφιλούς προσώπου, ερωτική απογοήτευση, κοινωνική απομόνωση και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Είναι κυρίως μια ατομική κατάσταση που πολλές φορές τρομάζει και αποφεύγουμε να την επικοινωνήσουμε ακόμα και στον ίδιο εαυτό μας (Μη της μιλάς της μοναξιάς στον ενικό, να μη θυμώσει και αισθανθείς τον πανικό).
Είναι μια γενετήσια ερημιά που ενυπάρχει στη φύση του ανθρώπου προβάλλοντας μια ασυμβατότητα μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου. Στη μοναξιά δεν χωράει η απογοήτευση για ατομικούς και επαγγελματικούς λόγους γιατί η απογοήτευση ανήκει σ ’αυτούς που βάζουν στόχους και δεν εκπληρώνονται.
Η μοναξιά δεν είναι τόσο απάνθρωπη όσο είναι να ζεiς με έναν άνθρωπο που δεν μπορείς να επικοινωνήσεις. Όταν βιώνεις αυτή τη κατάσταση, τ ’αυτιά σου ακούνε τους πιο ανεπαίσθητους ήχους, όπως τις σταγόνες της βροχής, το μακρινό γάβγισμα ενός σκύλου, το κλείσιμο μιας πόρτας, το γύρισμα ενός κλαδιού στο απέναντι μπαλκόνι, τον αέρα που κινεί το ξεραμένο φύλλο, το πέταγμα ενός πουλιού.
Το ραδιόφωνο ήταν πάντα ένα ασφαλές και ζεστό καταφύγιο για την ανακούφιση της σκληρής μοναξιάς, ιδιαίτερα όταν τις επιλογές τις καθόριζαν, τότε, οι παραγωγοί οι οποίοι δεν ήταν δέσμιοι της προβλέψιμης και άνυδρης play-list, όπως συχνά συμβαίνει σήμερα.
Ο παραγωγός του ραδιοφώνου ήταν ο καλύτερος βραδινός φίλος του μοναχικού ανθρώπου και μέσα από τις επιλογές των τραγουδιών ταυτιζόταν με τους στίχους, ιδιαίτερα τους ερωτικούς και είχαν την αίσθηση ότι είχαν γραφτεί γι’ αυτούς. Μέσα από τους στίχους ακούνε αυτά που θα ήθελαν να πουν ή εκείνα που θα ήθελαν να ακούσουν.
Υπάρχουν καταγεγραμμένα περιστατικά όπου ραδιοφωνικοί παραγωγοί οι οποίοι είχαν τηλεφωνική επικοινωνία με ακροατές κατά τη διάρκεια της εκπομπής γλίτωσαν ανθρώπους από την αυτοκτονία.
Η μοναξιά είναι εντελώς διαφορετική από τη μοναχικότητα. Ενώ η μοναξιά έρχεται αυτή να σε βρεί, η μοναχικότητα είναι επιλογή σου και πρέπει να είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος για να την επιλέξεις. Ενώ η μοναξιά είναι η φτώχεια του εαυτού σου, η μοναχικότητα είναι ο πλούτος σου.
Άλλωστε οι ονειροπόλοι είναι συνήθως μοναχικοί άνθρωποι γιατί τα όνειρα έχουν ένα κάτοχο. Ένας καλός καλλιτέχνης πρέπει να είναι απομονωμένος αλλιώς κάτι δεν θα πάει καλά.
Οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν βαθύ βλέμμα, στοχαστικό, μιλάνε λίγο και είναι οι καλύτεροι συνταξιδιώτες γιατί έχουν ενδιαφέρον τα μυστικά τους, οι αφηγήσεις τους, οι τοποθετήσεις τους αλλά ακόμα και οι εμμονές τους.
Μόνο μέσα στη μοναχικότητα παίρνουν οι σκέψεις τις πραγματικές τους διαστάσεις όπως οι θόρυβοι στη σιωπή τις νύχτες. Ο μοναχικός ο άνθρωπος στοχάζεται, βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει με τον εαυτό του και να δει τι φοράει η ψυχή του.
Ο μεγάλος μας «Αλεξανδρινός» ποιητής μας με το εξαιρετικό ποίημά του «Όσο μπορείς» προσδιορίζει την ουσία του μοναχικού ανθρώπου.
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι..
Ο ύμνος των μοναχικών ανθρώπων.
Ένα μαγικό τραγούδι με μια εκπληκτική δωρική ερμηνεία της Μοσχολιού που εμπεριέχει πόνο, θλίψη, μοναχικότητα.
Είναι ένα τραγούδι το οποίο δεν είχε επιλεγεί για να μπει στο δίσκο αλλά ένα τυχαίο γεγονός έγινε αφορμή να συμπεριληφθεί σαν μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής. Όταν ο Μάνος Ελευθερίου είδε τυχαία πάνω στο πιάνο του Γιάννη Σπανού τον στίχο του Γιάννη Καλαμίτση, εντυπωσιάστηκε, τρομοκρατήθηκε μπροστά στη δύναμη των λέξεων και είπε στον Σπανό να το φτιάξει τραγούδι και να καλέσει τη Βίκυ να το ερμηνεύσει.
Επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμος χρόνος αναμονής το τραγούδι ηχογραφήθηκε με τη Μοσχολιού και τη συνοδεία μόνο μίας κιθάρας. Αυτή η μινιμαλιστική και αφαιρετική μουσική προσέγγιση έδεσε απόλυτα με τη συγκλονιστική ερμηνεία της Βίκυς και τους στίχους του Καλαμίτση.
Η μοναξιά είναι μια δυσάρεστη κατάσταση που έρχεται να σε βρει πολλές φορές ακάλεστη και σε εξαντλεί σωματικά, ψυχολογικά και συναισθηματικά.
Για πολλούς ανθρώπους η μοναξιά έχει εξελιχθεί σε θλιβερή πραγματικότητα της σημερινής ζωής. Μέσα από τη μοναξιά σου ανακαλύπτεις δύσκολες αλήθειες που στέκονται απέναντί σου για να σε κατακρίνουν αλλά πολλές φορές και για να σε λυτρώσουν.
Οι αιτίες που δημιουργούν τη μοναξιά είναι διαφορετικές από άνθρωπο σε άνθρωπο γι’ αυτό και χαρακτηρίζονται εξατομικευμένες. Είναι μια ανεπιθύμητη περίσταση που χρωματίζεται από διαφορετικά δυσάρεστα συναισθήματα που συνήθως προέρχονται από την απώλεια προσφιλούς προσώπου, ερωτική απογοήτευση, κοινωνική απομόνωση και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Είναι κυρίως μια ατομική κατάσταση που πολλές φορές τρομάζει και αποφεύγουμε να την επικοινωνήσουμε ακόμα και στον ίδιο εαυτό μας (Μη της μιλάς της μοναξιάς στον ενικό, να μη θυμώσει και αισθανθείς τον πανικό).
Είναι μια γενετήσια ερημιά που ενυπάρχει στη φύση του ανθρώπου προβάλλοντας μια ασυμβατότητα μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου. Στη μοναξιά δεν χωράει η απογοήτευση για ατομικούς και επαγγελματικούς λόγους γιατί η απογοήτευση ανήκει σ ’αυτούς που βάζουν στόχους και δεν εκπληρώνονται.
Η μοναξιά δεν είναι τόσο απάνθρωπη όσο είναι να ζεiς με έναν άνθρωπο που δεν μπορείς να επικοινωνήσεις. Όταν βιώνεις αυτή τη κατάσταση, τ ’αυτιά σου ακούνε τους πιο ανεπαίσθητους ήχους, όπως τις σταγόνες της βροχής, το μακρινό γάβγισμα ενός σκύλου, το κλείσιμο μιας πόρτας, το γύρισμα ενός κλαδιού στο απέναντι μπαλκόνι, τον αέρα που κινεί το ξεραμένο φύλλο, το πέταγμα ενός πουλιού.
Το ραδιόφωνο ήταν πάντα ένα ασφαλές και ζεστό καταφύγιο για την ανακούφιση της σκληρής μοναξιάς, ιδιαίτερα όταν τις επιλογές τις καθόριζαν, τότε, οι παραγωγοί οι οποίοι δεν ήταν δέσμιοι της προβλέψιμης και άνυδρης play-list, όπως συχνά συμβαίνει σήμερα.
Ο παραγωγός του ραδιοφώνου ήταν ο καλύτερος βραδινός φίλος του μοναχικού ανθρώπου και μέσα από τις επιλογές των τραγουδιών ταυτιζόταν με τους στίχους, ιδιαίτερα τους ερωτικούς και είχαν την αίσθηση ότι είχαν γραφτεί γι’ αυτούς. Μέσα από τους στίχους ακούνε αυτά που θα ήθελαν να πουν ή εκείνα που θα ήθελαν να ακούσουν.
Υπάρχουν καταγεγραμμένα περιστατικά όπου ραδιοφωνικοί παραγωγοί οι οποίοι είχαν τηλεφωνική επικοινωνία με ακροατές κατά τη διάρκεια της εκπομπής γλίτωσαν ανθρώπους από την αυτοκτονία.
Η μοναξιά είναι εντελώς διαφορετική από τη μοναχικότητα. Ενώ η μοναξιά έρχεται αυτή να σε βρεί, η μοναχικότητα είναι επιλογή σου και πρέπει να είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος για να την επιλέξεις. Ενώ η μοναξιά είναι η φτώχεια του εαυτού σου, η μοναχικότητα είναι ο πλούτος σου.
Άλλωστε οι ονειροπόλοι είναι συνήθως μοναχικοί άνθρωποι γιατί τα όνειρα έχουν ένα κάτοχο. Ένας καλός καλλιτέχνης πρέπει να είναι απομονωμένος αλλιώς κάτι δεν θα πάει καλά.
Οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν βαθύ βλέμμα, στοχαστικό, μιλάνε λίγο και είναι οι καλύτεροι συνταξιδιώτες γιατί έχουν ενδιαφέρον τα μυστικά τους, οι αφηγήσεις τους, οι τοποθετήσεις τους αλλά ακόμα και οι εμμονές τους.
Μόνο μέσα στη μοναχικότητα παίρνουν οι σκέψεις τις πραγματικές τους διαστάσεις όπως οι θόρυβοι στη σιωπή τις νύχτες. Ο μοναχικός ο άνθρωπος στοχάζεται, βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει με τον εαυτό του και να δει τι φοράει η ψυχή του.
Ο μεγάλος μας «Αλεξανδρινός» ποιητής μας με το εξαιρετικό ποίημά του «Όσο μπορείς» προσδιορίζει την ουσία του μοναχικού ανθρώπου.
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.
