Σαν σήμερα…
Στις 2 Νοεμβρίου 1977 γεννήθηκε στα Πάκια Λακωνίας ο Ζαχαρίας Καρούνης. Ξεχωριστός ερμηνευτής, ηθοποιός αλλά και συνθέτης…
«Τραγούδια τσιρότα για ανθρώπους με γρατζουνισμένη καρδιά…»
Πριν από λίγες μέρες επιχείρησα μια παρουσίαση του τελευταίου δίσκου του Ζαχαρία Καρούνη, που κυκλοφόρησε με τίτλο «Τι γλυκά πικρά ‘ν’ τα γέλια», με δεκαεπτά παραδοσιακά τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονται από τη γενέτειρα γη του, τη Λακωνία και επιμέλεια της ορχήστρας από τον Θωμά Κωνσταντίνου.
Όμως, μαζί με αυτό τον δίσκο, είχα τη χαρά να παραλάβω και να απολαύσω και τον προηγούμενο δίσκο του Καρούνη, που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2019 από τις εκδόσεις «Οδός Πανός» του Γιώργου Χρονά, με τον ευφάνταστο τίτλο «Κέντρο περίθαλψης… άγριων ζωών» και έντεκα τραγούδια σε μουσική του Ζαχαρία Καρούνη και στίχους του Χρίστου Γ.Παπαδόπουλου. Πέντε τραγούδια ερμηνεύει η Ηρώ Σαΐα, τέσσερα ο Ζαχαρίας Καρούνης, από ένα η Γιώτα Γιάννα και ο Χρήστος Γεροντίδης, τις ενορχηστρώσεις επιμελήθηκε ο Χρυσόστομος Καραντωνίου ενώ στο εξώφυλλο και στο βιβλίο φιλοξενούνται δεκατρία εικαστικά έργα του ζωγράφου Ντίνου Πετράτου.
Τα τραγούδια του cd
1) Θηρία και σκύβαλα – Ηρώ Σαΐα
2) Επέστρεφε – Ηρώ Σαΐα
3) Σημεία και τέρατα – Ηρώ Σαΐα
4) Άγριες ζωές – Ζαχαρίας Καρούνης
5) Κάτι στάχτες σαν εμένα – Ζαχαρίας Καρούνης
6) Λάβαρα και ραβασάκια – Γιώτα Γιάννα
7) Θρήνοι και εγκώμια – Χρήστος Γεροντίδης
8) Η πόλη στα ψέματα – Ηρώ Σαΐα
9) Σουσουράδες και σουσούμια – Ηρώ Σαΐα
10) Ανάθεμα κι απεταξάμην – Ζαχαρίας Καρούνης
11) Ασθενείς και οδοιπόροι – Ζαχαρίας Καρούνης
Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Παχής (μπουζούκι, μπαγλαμά), Χρίστος Θεοδώρου (πιάνο), Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος (κλαρίνο, φλογέρα), Στέλλα Βαλάση (σαντούρι), Αλέξης Μάρκου (γαλλικό κόρνο), Χρυσόστομος Καραντωνίου (κλασική κιθάρα), Κώστας Παρίσης (ακουστική κιθάρα), Νίκος Παπαναστασίου (ακορντεόν), Αλέξανδρος Καψοκαβάδης (λαούτο), Θοδωρής Κουέλης (κοντραμπάσο), Αλέξανδρος Κούρος (τύμπανα), Κωνσταντίνος Καλατζής (κρουστά) και Γιώτα Γιάννα (φυσαρμόνικα). Η ηχοληψία έγινε από τον Χρυσόστομο Καραντωνίου και η μίξη και το mastering από τον Κώστα Παρίση στο Studio Praxis.
Στο βιβλίο, που τυπώθηκε σε 1.000 αριθμημένα αντίτυπα υπογεγραμμένα από τον Ζαχαρία Καρούνη, εκτός από τα εικαστικά του Ντίνου Πετράτου και τις φωτογραφίες των συντελεστών, φιλοξενούνται μια συνέντευξη του Χρίστου Γ.Παπαδόπουλου στον Αντώνη Μποσκοΐτη για τη Lifo (27/12/2013), μια παλαιότερη συνέντευξη του Ζαχαρία Καρούνη στην Αφροδίτη Ερμείδη για το Music Heaven και δυο κείμενα με τα «ευχαριστώ» του στιχουργού και του συνθέτη και τις αφιερώσεις του πρώτου στη μνήμη της μητέρας του Ευθυμίας και του ποιητή Γιώργου Ιωάννου και του δεύτερου στον δάσκαλό του Νίκο Μαμαγκάκη…
Ένας έξοχος δίσκος σε μια κακή εποχή…
Το «Κέντρο περίθαλψης… άγριων ζωών» αποτελεί ένα κύκλο τραγουδιών με θέμα τις ζωές όσων έζησαν στο περιθώριο της ζωής ή της αγάπης. Αν και η πορεία των τραγουδιών ξεκίνησε με τους καλύτερους «οιωνούς» τον Μάρτη του ’19, με τα «Λάβαρα και ραβασάκια» με τη Γιώτα Γιάννα να κερδίζουν κοινό και εντυπώσεις, ολόκληρος ο δίσκος εκδόθηκε στα τέλη του ’19, ενώ η παρουσίασή του έγινε στα τέλη του Φλεβάρη του ’20, λίγο πριν το πρώτο «lockdown» δηλαδή, με αποτέλεσμα η κυκλοφορία του να περάσει στα «ψιλά» γράμματα.
Μουσικά, έχω την αίσθηση πως το «Κέντρο περίθαλψης… άγριων ζωών» έρχεται σαν συνέχεια της «Αποστολής» ,του τέταρτου δίσκου του Ζαχαρία Καρούνη, που κυκλοφόρησε πριν από τέσσερα χρόνια με 13 τραγούδια σε μουσική δική του και στίχους του αδελφού του Γιάννη Μ. Καρούνη, του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου και του Γιώργου Παυριανού, καθιερώνοντας πλέον τον Καρούνη, εκτός από ερμηνευτή και ως ταλαντούχο συνθέτη και αποδεικνύοντας πως η «Αποστολή» δεν ήταν απλά ένα «πυροτέχνημα».
Το όνομα του Χρίστου Γ.Παπαδόπουλου το αντίκρυσα για πρώτη φορά το 1993, όταν ο Γιώργος Καζαντζής μου χάρισε τον ορχηστρικό του δίσκο «Εποχές», που κυκλοφόρησε τότε σε παραγωγή του Δήμου Καλαμαριάς, όπου ο στιχουργός υπέγραφε το ένα από τα δυο τραγούδια του δίσκου, με τίτλο «Η Αλεξάνδρεια που χάνεις». Ακολούθησαν, εκείνη την εποχή, κάποια «σκόρπια» τραγούδια και συμμετοχές, ένας ολόκληρος δίσκος με τίτλο «Τραγούδια για μικρές εβδομάδες», που κυκλοφόρησε το 1996 σε μουσική του Δημήτρη Μαρκατόπουλου, με ερμηνευτή τον Μανώλη Χατζημανώλη κι ένα χρόνο μετά, τα περίφημα «Χαμοπούλια» σε μουσική του Κώστα Φαλκώνη, τραγούδι «σήμα κατατεθέν» για τους δημιουργούς και τον ερμηνευτή του, τον Δημήτρη Μπάση.
Στο «Κέντρο περίθαλψης… άγριων ζωών» ο Χρίστος Γ.Παπαδόπουλος γράφει «Τραγούδια τσιρότα για ανθρώπους με γρατζουνισμένη καρδιά» όπως αναφέρει ο ίδιος στο σημείωμά του. Πιστεύω πως έχουμε ένα δίσκο, σημείο αναφοράς για τους ανθρώπους του περιθωρίου (με ότι μπορεί να συμπεριλάβει ο χαρακτηρισμός), με τραγούδια γραμμένα με ποιητικό τρόπο, εμπνευσμένες ομοιοκαταληξίες και περιλαμβάνοντας, ενίοτε, λέξεις που ελάχιστα χρησιμοποιούνται στην εποχή μας. Για παράδειγμα, είχα πολύ καιρό να ακούσω για «σκύβαλα», «μαντράχαλους», «φεγγάρια χάσικα», «άφτερους έρωτες», «γκρέμια», «σουσουράδες και σουσούμια», «παρτάλια», «κατσίβελους», «τσαπατσούληδες», «τρόπο ανέντροπο» κλπ.
Όσον αφορά το ρυθμικό «μωσαϊκό» του δίσκου, αυτό αποτελείται από ζεϊμπέκικα, χασάπικα, μπολέρο, τσιφτετέλια και μια χαμηλόφωνη μπαλάντα στο φινάλε για «ασθενείς και οδοιπόρους», που συναντούν τις ιδανικές ερμηνείες στις φωνές της Ηρώς Σαΐα, του Ζαχαρία Καρούνη, του Χρήστου Γεροντίδη και της βετεράνου Γιώτας Γιάννα. Ειδικά για την τελευταία, δεν ξέρω κατά πόσο «η σωστή ορθογραφία που έφαγε τη νιότη της» περιγράφει τη ζωή της, αλλά θεωρώ πως αν αυτό το τραγούδι κυκλοφορούσε σε μια άλλη εποχή, είκοσι – τριάντα χρόνια πριν, σήμερα θα ήταν μια διαχρονική επιτυχία.
Όπως έγραφα και πριν από τέσσερα χρόνια στην παρουσίαση της «Αποστολής» του Ζαχαρία, έτσι και το «Κέντρο περίθαλψης… άγριων ζωών» είναι ένας δίσκος που, μετά τις πρώτες «υποχρεωτικές» ακροάσεις, δεν τοποθετείται στο ράφι, αλλά ξανακούγεται με ενδιαφέρον και ευχαρίστηση. Κι επειδή τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για το τι είναι και πώς ορίζεται το «έντεχνο» λαϊκό τραγούδι, νομίζω πως είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα και υπόδειγμα του είδους. Ένας δίσκος που ακόμα «χρωστάει» και του «χρωστάμε»…
Στις 2 Νοεμβρίου 1977 γεννήθηκε στα Πάκια Λακωνίας ο Ζαχαρίας Καρούνης. Ξεχωριστός ερμηνευτής, ηθοποιός αλλά και συνθέτης…
«Τραγούδια τσιρότα για ανθρώπους με γρατζουνισμένη καρδιά…»
Πριν από λίγες μέρες επιχείρησα μια παρουσίαση του τελευταίου δίσκου του Ζαχαρία Καρούνη, που κυκλοφόρησε με τίτλο «Τι γλυκά πικρά ‘ν’ τα γέλια», με δεκαεπτά παραδοσιακά τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονται από τη γενέτειρα γη του, τη Λακωνία και επιμέλεια της ορχήστρας από τον Θωμά Κωνσταντίνου.
Όμως, μαζί με αυτό τον δίσκο, είχα τη χαρά να παραλάβω και να απολαύσω και τον προηγούμενο δίσκο του Καρούνη, που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2019 από τις εκδόσεις «Οδός Πανός» του Γιώργου Χρονά, με τον ευφάνταστο τίτλο «Κέντρο περίθαλψης… άγριων ζωών» και έντεκα τραγούδια σε μουσική του Ζαχαρία Καρούνη και στίχους του Χρίστου Γ.Παπαδόπουλου. Πέντε τραγούδια ερμηνεύει η Ηρώ Σαΐα, τέσσερα ο Ζαχαρίας Καρούνης, από ένα η Γιώτα Γιάννα και ο Χρήστος Γεροντίδης, τις ενορχηστρώσεις επιμελήθηκε ο Χρυσόστομος Καραντωνίου ενώ στο εξώφυλλο και στο βιβλίο φιλοξενούνται δεκατρία εικαστικά έργα του ζωγράφου Ντίνου Πετράτου.
Τα τραγούδια του cd
1) Θηρία και σκύβαλα – Ηρώ Σαΐα
2) Επέστρεφε – Ηρώ Σαΐα
3) Σημεία και τέρατα – Ηρώ Σαΐα
4) Άγριες ζωές – Ζαχαρίας Καρούνης
5) Κάτι στάχτες σαν εμένα – Ζαχαρίας Καρούνης
6) Λάβαρα και ραβασάκια – Γιώτα Γιάννα
7) Θρήνοι και εγκώμια – Χρήστος Γεροντίδης
8) Η πόλη στα ψέματα – Ηρώ Σαΐα
9) Σουσουράδες και σουσούμια – Ηρώ Σαΐα
10) Ανάθεμα κι απεταξάμην – Ζαχαρίας Καρούνης
11) Ασθενείς και οδοιπόροι – Ζαχαρίας Καρούνης
Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Παχής (μπουζούκι, μπαγλαμά), Χρίστος Θεοδώρου (πιάνο), Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος (κλαρίνο, φλογέρα), Στέλλα Βαλάση (σαντούρι), Αλέξης Μάρκου (γαλλικό κόρνο), Χρυσόστομος Καραντωνίου (κλασική κιθάρα), Κώστας Παρίσης (ακουστική κιθάρα), Νίκος Παπαναστασίου (ακορντεόν), Αλέξανδρος Καψοκαβάδης (λαούτο), Θοδωρής Κουέλης (κοντραμπάσο), Αλέξανδρος Κούρος (τύμπανα), Κωνσταντίνος Καλατζής (κρουστά) και Γιώτα Γιάννα (φυσαρμόνικα). Η ηχοληψία έγινε από τον Χρυσόστομο Καραντωνίου και η μίξη και το mastering από τον Κώστα Παρίση στο Studio Praxis.
Στο βιβλίο, που τυπώθηκε σε 1.000 αριθμημένα αντίτυπα υπογεγραμμένα από τον Ζαχαρία Καρούνη, εκτός από τα εικαστικά του Ντίνου Πετράτου και τις φωτογραφίες των συντελεστών, φιλοξενούνται μια συνέντευξη του Χρίστου Γ.Παπαδόπουλου στον Αντώνη Μποσκοΐτη για τη Lifo (27/12/2013), μια παλαιότερη συνέντευξη του Ζαχαρία Καρούνη στην Αφροδίτη Ερμείδη για το Music Heaven και δυο κείμενα με τα «ευχαριστώ» του στιχουργού και του συνθέτη και τις αφιερώσεις του πρώτου στη μνήμη της μητέρας του Ευθυμίας και του ποιητή Γιώργου Ιωάννου και του δεύτερου στον δάσκαλό του Νίκο Μαμαγκάκη…
Ένας έξοχος δίσκος σε μια κακή εποχή…
Το «Κέντρο περίθαλψης… άγριων ζωών» αποτελεί ένα κύκλο τραγουδιών με θέμα τις ζωές όσων έζησαν στο περιθώριο της ζωής ή της αγάπης. Αν και η πορεία των τραγουδιών ξεκίνησε με τους καλύτερους «οιωνούς» τον Μάρτη του ’19, με τα «Λάβαρα και ραβασάκια» με τη Γιώτα Γιάννα να κερδίζουν κοινό και εντυπώσεις, ολόκληρος ο δίσκος εκδόθηκε στα τέλη του ’19, ενώ η παρουσίασή του έγινε στα τέλη του Φλεβάρη του ’20, λίγο πριν το πρώτο «lockdown» δηλαδή, με αποτέλεσμα η κυκλοφορία του να περάσει στα «ψιλά» γράμματα.
Μουσικά, έχω την αίσθηση πως το «Κέντρο περίθαλψης… άγριων ζωών» έρχεται σαν συνέχεια της «Αποστολής» ,του τέταρτου δίσκου του Ζαχαρία Καρούνη, που κυκλοφόρησε πριν από τέσσερα χρόνια με 13 τραγούδια σε μουσική δική του και στίχους του αδελφού του Γιάννη Μ. Καρούνη, του Χρίστου Γ. Παπαδόπουλου και του Γιώργου Παυριανού, καθιερώνοντας πλέον τον Καρούνη, εκτός από ερμηνευτή και ως ταλαντούχο συνθέτη και αποδεικνύοντας πως η «Αποστολή» δεν ήταν απλά ένα «πυροτέχνημα».
Το όνομα του Χρίστου Γ.Παπαδόπουλου το αντίκρυσα για πρώτη φορά το 1993, όταν ο Γιώργος Καζαντζής μου χάρισε τον ορχηστρικό του δίσκο «Εποχές», που κυκλοφόρησε τότε σε παραγωγή του Δήμου Καλαμαριάς, όπου ο στιχουργός υπέγραφε το ένα από τα δυο τραγούδια του δίσκου, με τίτλο «Η Αλεξάνδρεια που χάνεις». Ακολούθησαν, εκείνη την εποχή, κάποια «σκόρπια» τραγούδια και συμμετοχές, ένας ολόκληρος δίσκος με τίτλο «Τραγούδια για μικρές εβδομάδες», που κυκλοφόρησε το 1996 σε μουσική του Δημήτρη Μαρκατόπουλου, με ερμηνευτή τον Μανώλη Χατζημανώλη κι ένα χρόνο μετά, τα περίφημα «Χαμοπούλια» σε μουσική του Κώστα Φαλκώνη, τραγούδι «σήμα κατατεθέν» για τους δημιουργούς και τον ερμηνευτή του, τον Δημήτρη Μπάση.
Στο «Κέντρο περίθαλψης… άγριων ζωών» ο Χρίστος Γ.Παπαδόπουλος γράφει «Τραγούδια τσιρότα για ανθρώπους με γρατζουνισμένη καρδιά» όπως αναφέρει ο ίδιος στο σημείωμά του. Πιστεύω πως έχουμε ένα δίσκο, σημείο αναφοράς για τους ανθρώπους του περιθωρίου (με ότι μπορεί να συμπεριλάβει ο χαρακτηρισμός), με τραγούδια γραμμένα με ποιητικό τρόπο, εμπνευσμένες ομοιοκαταληξίες και περιλαμβάνοντας, ενίοτε, λέξεις που ελάχιστα χρησιμοποιούνται στην εποχή μας. Για παράδειγμα, είχα πολύ καιρό να ακούσω για «σκύβαλα», «μαντράχαλους», «φεγγάρια χάσικα», «άφτερους έρωτες», «γκρέμια», «σουσουράδες και σουσούμια», «παρτάλια», «κατσίβελους», «τσαπατσούληδες», «τρόπο ανέντροπο» κλπ.
Όσον αφορά το ρυθμικό «μωσαϊκό» του δίσκου, αυτό αποτελείται από ζεϊμπέκικα, χασάπικα, μπολέρο, τσιφτετέλια και μια χαμηλόφωνη μπαλάντα στο φινάλε για «ασθενείς και οδοιπόρους», που συναντούν τις ιδανικές ερμηνείες στις φωνές της Ηρώς Σαΐα, του Ζαχαρία Καρούνη, του Χρήστου Γεροντίδη και της βετεράνου Γιώτας Γιάννα. Ειδικά για την τελευταία, δεν ξέρω κατά πόσο «η σωστή ορθογραφία που έφαγε τη νιότη της» περιγράφει τη ζωή της, αλλά θεωρώ πως αν αυτό το τραγούδι κυκλοφορούσε σε μια άλλη εποχή, είκοσι – τριάντα χρόνια πριν, σήμερα θα ήταν μια διαχρονική επιτυχία.
Όπως έγραφα και πριν από τέσσερα χρόνια στην παρουσίαση της «Αποστολής» του Ζαχαρία, έτσι και το «Κέντρο περίθαλψης… άγριων ζωών» είναι ένας δίσκος που, μετά τις πρώτες «υποχρεωτικές» ακροάσεις, δεν τοποθετείται στο ράφι, αλλά ξανακούγεται με ενδιαφέρον και ευχαρίστηση. Κι επειδή τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για το τι είναι και πώς ορίζεται το «έντεχνο» λαϊκό τραγούδι, νομίζω πως είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα και υπόδειγμα του είδους. Ένας δίσκος που ακόμα «χρωστάει» και του «χρωστάμε»…
