Ήταν το 1986 όταν ο Τάκης Σούκας παρουσίαζε το μεγάλο δίσκο του «Τα Ερωτιάρικα» με ερμηνευτές τους Λίτσα Διαμάντη, Δημήτρη Κοντολάζο και Γιώργο Σαρρή.
Το άλμπουμ κυκλοφορούσε από τη Minos σε παραγωγή του Ηλία Μπενέτου. Βλέπετε οι δημιουργοί… άντεχαν ακόμη και κυκλοφορούσαν «προσωπικού» δίσκους και μάλιστα με τη συμμετοχή πρωτοκλασάτων ερμηνευτών και σπουδαίων μουσικών (Μαργιολάς, Τσιβγούλης, Σεραφείμ, Τζήμας, Καρύδας, Μπουρμάς, Ροϊλός, Σαλέας, Φώτης και Τάκης Σούκας).
Ο δίσκος έκανε επιτυχία αλλά δεν έβγαλε μεγάλα σουξέ, τουλάχιστον του μεγέθους του Σούκα, που καθ’ όλη τη δεκαετία του ’80 -και όχι μόνο- θεωρούνταν «χρυσορυχείο».
Το «Έτσι πάντοτε λέω» πάντως σε στίχους του Βασίλη Παπαδόπουλου με ερμηνευτή τον Κοντολάζο ακούστηκε δυναμικά.
Ο Σταμάτης Γονίδης, μάστορας τραγουδιστής και δημιουργός και γνώστης του τραγουδιού, αποφάσισε να το επανερμηνεύσει.
Ήταν ένα απ’ τα τραγούδια που τον είχαν αγγίξει εκείνους τους καιρούς τότε που και ο ίδιος επιχειρούσε το ξεκίνημά του στη δισκογραφία.
Ο Γονίδης παρά τους «στενεμένους» δισκογραφικούς καιρούς αποδεικνύεται πολυπαραγωγικότατος.
Παράλληλα ετοιμάζεται να ηγηθεί του σχήματος σε ένα από τα πιο ιστορικά νυχτερινά κέντρα των Αθηνών, το «Can-Can».
Το άλμπουμ κυκλοφορούσε από τη Minos σε παραγωγή του Ηλία Μπενέτου. Βλέπετε οι δημιουργοί… άντεχαν ακόμη και κυκλοφορούσαν «προσωπικού» δίσκους και μάλιστα με τη συμμετοχή πρωτοκλασάτων ερμηνευτών και σπουδαίων μουσικών (Μαργιολάς, Τσιβγούλης, Σεραφείμ, Τζήμας, Καρύδας, Μπουρμάς, Ροϊλός, Σαλέας, Φώτης και Τάκης Σούκας).
Ο δίσκος έκανε επιτυχία αλλά δεν έβγαλε μεγάλα σουξέ, τουλάχιστον του μεγέθους του Σούκα, που καθ’ όλη τη δεκαετία του ’80 -και όχι μόνο- θεωρούνταν «χρυσορυχείο».
Το «Έτσι πάντοτε λέω» πάντως σε στίχους του Βασίλη Παπαδόπουλου με ερμηνευτή τον Κοντολάζο ακούστηκε δυναμικά.
Ο Σταμάτης Γονίδης, μάστορας τραγουδιστής και δημιουργός και γνώστης του τραγουδιού, αποφάσισε να το επανερμηνεύσει.
Ήταν ένα απ’ τα τραγούδια που τον είχαν αγγίξει εκείνους τους καιρούς τότε που και ο ίδιος επιχειρούσε το ξεκίνημά του στη δισκογραφία.
Ο Γονίδης παρά τους «στενεμένους» δισκογραφικούς καιρούς αποδεικνύεται πολυπαραγωγικότατος.
Παράλληλα ετοιμάζεται να ηγηθεί του σχήματος σε ένα από τα πιο ιστορικά νυχτερινά κέντρα των Αθηνών, το «Can-Can».
