Το Σεπτέμβρη εκείνης της χρονιάς ο αλησμόνητος Richard Wright παρουσίαζε τον πρώτο από τους δύο κατάδικούς του προσωπικούς δίσκους.
Τίτλος του "Wet Dream". Μια εργασία που στην εποχή της πέρασε απαρατήρητη, και που κάπως κάπου στα νεότερα χρόνια κέντρισε το ενδιαφέρον εκδοτών και… ψαγμένου κοινού.
Στην ουσία μιλάμε για ένα χαμένο άλμπουμ ενός… Pink Floyd στην πολυδημιουργική καρδιά των '70s όπου ο ίδιος μαζί με το συγκρότημα έγραφαν τη δική τους καινοτόμα ιστορία στη μουσική.
Το "Wet Dream" επανακυκλοφόρησε ψηφιακά στις 28 Ιουλίου, στην επέτειο 80 ετών από την γέννηση του Richard Wright σε νέα μίξη και artwork υπό την επιμέλεια του πολυβραβευμένου Steven Wilson (κιθαρίστας, ερμηνευτής και δημιουργός στους Porcupine Tree και όχι μόνο με αξιοπρόσεκτη σόλο διαδρομή).
Θα εκδοθεί και σε βινύλιο στις 29 Σεπτεμβρίου.
Ο ίδιος ο Wilson δηλώνει σχετικά:
«Γνώριζα τον δίσκο και ήξερα ότι δεν του είχε δοθεί ποτέ η κατάλληλη ευκαιρία να επανεκτιμηθεί. Ή στην πραγματικότητα, έστω να εκτιμηθεί. Κατά κάποιον τρόπο, εκείνη την εποχή θάφτηκε. Δεν υπήρξε ποτέ μια σωστή καμπάνια επανέκδοσης που να γνωρίζω. Έτσι, αν φαντάζεστε ότι υπάρχει ένα χαμένο άλμπουμ των Pink Floyd από την δεκαετία του 1970 που δεν έχετε ακούσει ποτέ, αυτό είναι κάτι τέτοιο…
Η διάθεση όμως για νέα μουσική των Pink Floyd είναι τώρα σχεδόν μεγαλύτερη από ποτέ, επειδή δεν έχουν βγάλει πολλή μουσική, και η θρυλική μουσική τους μόνο αυξάνεται σε ανάστημα. Αλλά εδώ έχουμε ένα άλμπουμ από τη δεκαετία του 1970 που έχει αρκετό από αυτό το DNA... Υπάρχουν πολλά από αυτά που συνδέετε με τους κλασικούς Pink Floyd, ειδικά με το "Wish You Were Here". Το όργανο Hammond, οι ελαφρώς τζαζ συγχορδίες, η φωνή του, όλα βρίσκονται σε αυτόν τον δίσκο.
Κοιτούσα σε φόρουμ για να δω πώς αντιδρούσε ο κόσμος όταν ανακοινώθηκε αυτός ο δίσκος. Και ένα από τα πράγματα που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ότι πολλοί άνθρωποι έλεγαν πως δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη αυτού του δίσκου. Οπότε το timing είναι πολύ καλό».
Για την ιστορία, στα ίδια «Γαλλικά» στούντιο (Super Bear Studios στη ζώνη Alpes-Maritimes) ηχογράφησε την ίδια πάνω κάτω περίοδο, το προσωπικό δισκογραφικό ντεμπούτο του και ο συνοδοιπόρος του Richard Wright στους Pink Floyd, David Gilmour. Μόνο που το δικό του αυτόνομο πρώτο βήμα γνώρισε μεγαλύτερη αποδοχή.
Τίτλος του "Wet Dream". Μια εργασία που στην εποχή της πέρασε απαρατήρητη, και που κάπως κάπου στα νεότερα χρόνια κέντρισε το ενδιαφέρον εκδοτών και… ψαγμένου κοινού.
Στην ουσία μιλάμε για ένα χαμένο άλμπουμ ενός… Pink Floyd στην πολυδημιουργική καρδιά των '70s όπου ο ίδιος μαζί με το συγκρότημα έγραφαν τη δική τους καινοτόμα ιστορία στη μουσική.
Το "Wet Dream" επανακυκλοφόρησε ψηφιακά στις 28 Ιουλίου, στην επέτειο 80 ετών από την γέννηση του Richard Wright σε νέα μίξη και artwork υπό την επιμέλεια του πολυβραβευμένου Steven Wilson (κιθαρίστας, ερμηνευτής και δημιουργός στους Porcupine Tree και όχι μόνο με αξιοπρόσεκτη σόλο διαδρομή).
Θα εκδοθεί και σε βινύλιο στις 29 Σεπτεμβρίου.
Ο ίδιος ο Wilson δηλώνει σχετικά:
«Γνώριζα τον δίσκο και ήξερα ότι δεν του είχε δοθεί ποτέ η κατάλληλη ευκαιρία να επανεκτιμηθεί. Ή στην πραγματικότητα, έστω να εκτιμηθεί. Κατά κάποιον τρόπο, εκείνη την εποχή θάφτηκε. Δεν υπήρξε ποτέ μια σωστή καμπάνια επανέκδοσης που να γνωρίζω. Έτσι, αν φαντάζεστε ότι υπάρχει ένα χαμένο άλμπουμ των Pink Floyd από την δεκαετία του 1970 που δεν έχετε ακούσει ποτέ, αυτό είναι κάτι τέτοιο…
Η διάθεση όμως για νέα μουσική των Pink Floyd είναι τώρα σχεδόν μεγαλύτερη από ποτέ, επειδή δεν έχουν βγάλει πολλή μουσική, και η θρυλική μουσική τους μόνο αυξάνεται σε ανάστημα. Αλλά εδώ έχουμε ένα άλμπουμ από τη δεκαετία του 1970 που έχει αρκετό από αυτό το DNA... Υπάρχουν πολλά από αυτά που συνδέετε με τους κλασικούς Pink Floyd, ειδικά με το "Wish You Were Here". Το όργανο Hammond, οι ελαφρώς τζαζ συγχορδίες, η φωνή του, όλα βρίσκονται σε αυτόν τον δίσκο.
Κοιτούσα σε φόρουμ για να δω πώς αντιδρούσε ο κόσμος όταν ανακοινώθηκε αυτός ο δίσκος. Και ένα από τα πράγματα που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν ότι πολλοί άνθρωποι έλεγαν πως δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη αυτού του δίσκου. Οπότε το timing είναι πολύ καλό».
Για την ιστορία, στα ίδια «Γαλλικά» στούντιο (Super Bear Studios στη ζώνη Alpes-Maritimes) ηχογράφησε την ίδια πάνω κάτω περίοδο, το προσωπικό δισκογραφικό ντεμπούτο του και ο συνοδοιπόρος του Richard Wright στους Pink Floyd, David Gilmour. Μόνο που το δικό του αυτόνομο πρώτο βήμα γνώρισε μεγαλύτερη αποδοχή.
