Το 2008 το Ίδρυμα «Παναγία Σουμελά», με την υποστήριξη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων προχώρησε στην έκδοση ενός ψηφιακού δίσκου, με το ξεχωριστό έργο του Μίμη Πλέσσα και του Δημήτρη Μπρούχου «Άγιες Μνήμες», το οποίο είναι εμπνευσμένο και αφιερωμένο στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Συμμετείχαν τραγουδώντας η Χαρούλα Λαμπράκη, η Λιζέτα Νικολάου, ο Ηλίας Κλωναρίδης, αλλά και νεότεροι ερμηνευτές και ερμηνεύτριες όπως ο Σπύρος Κλείσσας, ο Κωνσταντίνος Τσαχουρίδης, η Μαίρη Δούτση, η Ελένη Αντωνιάδου και η Δέσποινα Φιλίππου (Σαχινίδου). Στο τελευταίο κομμάτι του cd την αφήγηση του κειμένου ανέλαβαν ο Μίμης Πλέσσας και ο Δημήτρης Μπρούχος.
H ενορχήστρωση, η διδασκαλία και η διεύθυνση της ορχήστρας έγιναν από τον Μίμη Πλέσσα, η επιμέλεια παραγωγής από τον Δημήτρη Μπρούχο, οι φωτογραφίες ήταν του Πάνου Δέρβα και του Αντώνη Πλέσσα και η επιμέλεια του υλικού έκδοσης από την Τρυφωνία Αναστασίου.
Μέσα από αυτό τον δίσκο, επέλεξα να ακούσουμε ένα τραγούδι που, οφείλω να ομολογήσω πως είχα ξεχάσει και θυμήθηκα ξανασκαλίζοντας τις γνωστές και, κυρίως, τις άγνωστες λεπτομέρειες της δισκογραφίας της Λιζέτας Νικολάου. Αναφέρομαι στα «Λόγια της μάνας» (προφανώς προς το παλικάρι που φεύγει για τον πόλεμο ή την ξενιτιά), με την καθηλωτική -αν μη τι άλλο- ερμηνεία της Λιζέτας, που ολοκληρώνεται με δυο λόγια στην ποντιακή διάλεκτο...
Συμμετείχαν τραγουδώντας η Χαρούλα Λαμπράκη, η Λιζέτα Νικολάου, ο Ηλίας Κλωναρίδης, αλλά και νεότεροι ερμηνευτές και ερμηνεύτριες όπως ο Σπύρος Κλείσσας, ο Κωνσταντίνος Τσαχουρίδης, η Μαίρη Δούτση, η Ελένη Αντωνιάδου και η Δέσποινα Φιλίππου (Σαχινίδου). Στο τελευταίο κομμάτι του cd την αφήγηση του κειμένου ανέλαβαν ο Μίμης Πλέσσας και ο Δημήτρης Μπρούχος.
H ενορχήστρωση, η διδασκαλία και η διεύθυνση της ορχήστρας έγιναν από τον Μίμη Πλέσσα, η επιμέλεια παραγωγής από τον Δημήτρη Μπρούχο, οι φωτογραφίες ήταν του Πάνου Δέρβα και του Αντώνη Πλέσσα και η επιμέλεια του υλικού έκδοσης από την Τρυφωνία Αναστασίου.
Μέσα από αυτό τον δίσκο, επέλεξα να ακούσουμε ένα τραγούδι που, οφείλω να ομολογήσω πως είχα ξεχάσει και θυμήθηκα ξανασκαλίζοντας τις γνωστές και, κυρίως, τις άγνωστες λεπτομέρειες της δισκογραφίας της Λιζέτας Νικολάου. Αναφέρομαι στα «Λόγια της μάνας» (προφανώς προς το παλικάρι που φεύγει για τον πόλεμο ή την ξενιτιά), με την καθηλωτική -αν μη τι άλλο- ερμηνεία της Λιζέτας, που ολοκληρώνεται με δυο λόγια στην ποντιακή διάλεκτο...
