Ήταν το 1974 όταν προβλήθηκε η ταινία του Dusan Makevejef «Sweet movie». Ήταν μια διεθνής παραγωγή, με διεθνές καστ ηθοποιών, μια ανατρεπτική κωμωδία όπου ο βραβευμένος Σέρβος σκηνοθέτης που έγινε διάσημος με ταινίες όπως «Τα μυστήρια του οργανισμού», επιχειρεί μια πολιτικοκοινωνική, ανατρεπτική θα έλεγε κανείς, προσέγγιση στα θέματα που πάντα τον απασχολούσαν στις ταινίες του. Την μουσική και τα τραγούδια που ακούγονταν στην ταινία κλήθηκε να γράψει ο Μάνος Χατζιδάκις.
Ο ανατρεπτικός Σέρβος σκηνοθέτης, με ταινίες όπως «Τα μυστήρια του οργανισμού», είχε καταφέρει να προσεγγίσει ένα διεθνές κοινό, που δεν βολευόταν με τις εύκολες ταινίες της εποχής του.
Το «Sweet Movie» πήρε ανάμεικτες κριτικές, αλλά λόγω της διεθνούς παραγωγής του, προβλήθηκε σε αρκετές χώρες. Ανάμεσα σε αυτές και στην Ιταλία, όπου, προφανώς, το είδε ο σπουδαίος Pier Paolo Pasolini, και μετέφρασε στα ιταλικά τους στίχους. Έτσι, «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο» έγιναν «Ι ragazzi giu nel campo» και η πρωτοεμφανιζόμενη τότε Daniela Davoli το ηχογράφησε. Ένα τραγούδι που, εκτός από την Μαρία Κατήρα που το τραγούδησε πρώτη στα ελληνικά, το ηχογράφησαν επίσης η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, η Νάνα Μούσχουρη, η Λίτσα Σακελαρίου, η Μαρία Φαραντούρη, η Φλέρυ Νταντωνάκη και η Σαβίνα Γιαννάτου.
Ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψε για την συνεργασία του με τον σπουδαίο σκηνοθέτη: «Σαν είδα πρώτη φορά στο Λονδίνο τα «Μυστήρια του Οργανισμού», την προηγούμενη ταινία του Makavejev, ενθουσιάστηκα, χειροκρότησα, κι είπα σε φίλους μου πώς θα ‘ταν μεγάλη ή χαρά μου σαν τύχαινε και δούλευα μ’ αυτόν τον σκηνοθέτη. Οι φίλοι μου το ‘παν στον Makavejev κι αυτός με την σειρά του, μου τηλεφώνησε στην Αθήνα και με ρώτησε, αν θέλω να δουλέψω στο Sweet Movie, ταινία πού μόλις άρχιζε να γυρίζει. Πήγα τον γνώρισα, γίναμε φίλοι και δουλέψαμε μαζί σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, ίσαμε πού τέλειωσε το έργο πού θα δείτε εδώ σε λίγο. Η εμπειρία μου ήταν συναρπαστική κι ο Makavejev, ίδιος απαράλλαχτος ό άνθρωπος με τον σκηνοθέτη. Βαλκάνιος Γιουγκοσλάβος, νεομαρξιστής, αναρχικός, περίτεχνος κι απλοϊκός, περιφέρεται στον λεγόμενο δυτικό μας κόσμο, μ’ όλη την σκανδαλιά ενός ξεχωριστά ζωηρού παιδιού, με την αστραφτερή ματιά ενός ανατολίτη άρχοντα αλλά και με την ώριμη απλότητά ενός προικισμένου μεσήλικα, πού διαθέτει τις εμπειρίες ενός παγκόσμιου πόλεμου καί τά τελευταία ρανίσματα μιας εύρωπαϊκής παιδείας.
»Μέ τραγική σατυρική φλέβα μέσα του καί μέ γνήσια αίσθηση χιούμορ, κεντρικοευ-ρωπαϊκού τύπου θάλεγα, άπορρίπτει φανατικά κάθε διανοητική έκφραση στις ταινίες του καί χειρίζεται τό μόνιμο θέμα του — τήν άπελευθέρωση τού σύγχρονου άνθρώπου άπ’ τά έσωτερικά δεσμά του, τά "καταλλήλως έπιβληθέντα έντός μας”, όπως θα ΄λεγε ό ποιητής Καβάφης, μέ άνεξάντλητες εικόνες, άδιάκοπες εύρηματικές ιδέες καί μέ δίχως φραγμό άντιμετώπιση τής άλήθειας στις άνθρώπινες σχέσεις. Δέν είναι "στρατευμένος”. Δέν κάνει εύκολη πολιτική. ’Αλλά το άποτέλεσμά του είναι πολιτικό, μιά καί τόν χαρακτηρίζει ή βαθειά γνώση τού σημερινού μας κόσμου. Θά πρόσθετα άκόμη, πώς ίσως δέν φανερώνει τούς συγκεκριμένους στόχους του. "Ομως είναι ολοφάνερη ή βαθύτατη άνθρωπιά του καί ή προοπάθειά του νά μάς άναστατώσει γιά νά σκεφτούμε κι έτσι νά ξαναβρούμε μιά διαφορετική σύνθεση μέσα μας. Καί μιά διαφορετική σύνδεση μέ τόν περίγυρό μας. Δέν περιέχει συμβολισμούς άλλά μεταχειρίζεται σύμβολα.
»Δέν περιέχει συνθήματα, αλλά μεταχειρίζεται τραγούδια. Μά πάνω άπ’ όλα, μάς χαρίζει είκόνες καί ίστορίες διαφορετικές, πού κινιοϋνται παράλληλα άλλά κι άνεξάρτητα μεταξύ τους, γιά νά καταλήξουνε όλα σέ μιά χοάνη, πού τελικά χαρακτηρίζεται άπό τόν τίτλο τής ταινίας κι άπό τόν ζωντανό κόσμο πού περιέχει ό ίδιος ό Makavejev, σύγχρονος, όραματιστής καί μέ ποιητική συνείδηση τού παρόντος Χρόνου».
Ο ανατρεπτικός Σέρβος σκηνοθέτης, με ταινίες όπως «Τα μυστήρια του οργανισμού», είχε καταφέρει να προσεγγίσει ένα διεθνές κοινό, που δεν βολευόταν με τις εύκολες ταινίες της εποχής του.
Το «Sweet Movie» πήρε ανάμεικτες κριτικές, αλλά λόγω της διεθνούς παραγωγής του, προβλήθηκε σε αρκετές χώρες. Ανάμεσα σε αυτές και στην Ιταλία, όπου, προφανώς, το είδε ο σπουδαίος Pier Paolo Pasolini, και μετέφρασε στα ιταλικά τους στίχους. Έτσι, «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο» έγιναν «Ι ragazzi giu nel campo» και η πρωτοεμφανιζόμενη τότε Daniela Davoli το ηχογράφησε. Ένα τραγούδι που, εκτός από την Μαρία Κατήρα που το τραγούδησε πρώτη στα ελληνικά, το ηχογράφησαν επίσης η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, η Νάνα Μούσχουρη, η Λίτσα Σακελαρίου, η Μαρία Φαραντούρη, η Φλέρυ Νταντωνάκη και η Σαβίνα Γιαννάτου.
Ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψε για την συνεργασία του με τον σπουδαίο σκηνοθέτη: «Σαν είδα πρώτη φορά στο Λονδίνο τα «Μυστήρια του Οργανισμού», την προηγούμενη ταινία του Makavejev, ενθουσιάστηκα, χειροκρότησα, κι είπα σε φίλους μου πώς θα ‘ταν μεγάλη ή χαρά μου σαν τύχαινε και δούλευα μ’ αυτόν τον σκηνοθέτη. Οι φίλοι μου το ‘παν στον Makavejev κι αυτός με την σειρά του, μου τηλεφώνησε στην Αθήνα και με ρώτησε, αν θέλω να δουλέψω στο Sweet Movie, ταινία πού μόλις άρχιζε να γυρίζει. Πήγα τον γνώρισα, γίναμε φίλοι και δουλέψαμε μαζί σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, ίσαμε πού τέλειωσε το έργο πού θα δείτε εδώ σε λίγο. Η εμπειρία μου ήταν συναρπαστική κι ο Makavejev, ίδιος απαράλλαχτος ό άνθρωπος με τον σκηνοθέτη. Βαλκάνιος Γιουγκοσλάβος, νεομαρξιστής, αναρχικός, περίτεχνος κι απλοϊκός, περιφέρεται στον λεγόμενο δυτικό μας κόσμο, μ’ όλη την σκανδαλιά ενός ξεχωριστά ζωηρού παιδιού, με την αστραφτερή ματιά ενός ανατολίτη άρχοντα αλλά και με την ώριμη απλότητά ενός προικισμένου μεσήλικα, πού διαθέτει τις εμπειρίες ενός παγκόσμιου πόλεμου καί τά τελευταία ρανίσματα μιας εύρωπαϊκής παιδείας.
»Μέ τραγική σατυρική φλέβα μέσα του καί μέ γνήσια αίσθηση χιούμορ, κεντρικοευ-ρωπαϊκού τύπου θάλεγα, άπορρίπτει φανατικά κάθε διανοητική έκφραση στις ταινίες του καί χειρίζεται τό μόνιμο θέμα του — τήν άπελευθέρωση τού σύγχρονου άνθρώπου άπ’ τά έσωτερικά δεσμά του, τά "καταλλήλως έπιβληθέντα έντός μας”, όπως θα ΄λεγε ό ποιητής Καβάφης, μέ άνεξάντλητες εικόνες, άδιάκοπες εύρηματικές ιδέες καί μέ δίχως φραγμό άντιμετώπιση τής άλήθειας στις άνθρώπινες σχέσεις. Δέν είναι "στρατευμένος”. Δέν κάνει εύκολη πολιτική. ’Αλλά το άποτέλεσμά του είναι πολιτικό, μιά καί τόν χαρακτηρίζει ή βαθειά γνώση τού σημερινού μας κόσμου. Θά πρόσθετα άκόμη, πώς ίσως δέν φανερώνει τούς συγκεκριμένους στόχους του. "Ομως είναι ολοφάνερη ή βαθύτατη άνθρωπιά του καί ή προοπάθειά του νά μάς άναστατώσει γιά νά σκεφτούμε κι έτσι νά ξαναβρούμε μιά διαφορετική σύνθεση μέσα μας. Καί μιά διαφορετική σύνδεση μέ τόν περίγυρό μας. Δέν περιέχει συμβολισμούς άλλά μεταχειρίζεται σύμβολα.
»Δέν περιέχει συνθήματα, αλλά μεταχειρίζεται τραγούδια. Μά πάνω άπ’ όλα, μάς χαρίζει είκόνες καί ίστορίες διαφορετικές, πού κινιοϋνται παράλληλα άλλά κι άνεξάρτητα μεταξύ τους, γιά νά καταλήξουνε όλα σέ μιά χοάνη, πού τελικά χαρακτηρίζεται άπό τόν τίτλο τής ταινίας κι άπό τόν ζωντανό κόσμο πού περιέχει ό ίδιος ό Makavejev, σύγχρονος, όραματιστής καί μέ ποιητική συνείδηση τού παρόντος Χρόνου».
