Η Esther Ofarim είναι μια Ισραηλινή τραγουδίστρια που έκανε διεθνή καριέρα. Μάλιστα, ήρθε δεύτερη στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 1963 με το τραγούδι «T'en va pas», εκπροσωπώντας την Ελβετία. Γεννημένη το 1941, από πολύ νωρίς έκανε αίσθηση με τις εμφανίσεις της.
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Ότο Πρέμινγκερ την επέλεξε για έναν μικρό ρόλο στην ταινία Έξοδος (1960). Το 1960, η Έσθερ πήρε το ρόλο της Κάτζια στο έργο Ο θρύλος των τριών και τεσσάρων στο θέατρο Habima. Το 1961, κέρδισε για πρώτη φορά στο πρώτο φεστιβάλ ποπ τραγουδιού του Ισραήλ στο Τελ Αβίβ , όπου τραγούδησε το «Saëni Imchá Bemachol» (Take Me with You When You Dance) και το «Naamah».
Το 1962, η Esther κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο σόλο άλμπουμ της και προσκλήθηκε να ακολουθήσει τον Frank Sinatra στις εμφανίσεις του στο Ισραήλ. Στη συνέχεια, συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού Sopot στην Πολωνία. Ήρθε στη δεύτερη θέση. Παντρεύτηκε τον Abi Ofarim και σαν ντουέτο έγιναν γνωστοί στη Ευρωπη αλλά και στη Αμερική.
Μέχρι το 1965, η Esther ήταν πολύ γνωστή σε όλη την Ευρώπη. Ήταν πρωτοσέλιδο στις μεγάλες αίθουσες συναυλιών και θέατρα. Πρωταγωνίστησε σε γερμανικές ταινίες και έκανε πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις στο BBC.
Το 1966, ο Abi και η Esther είχαν την πρώτη τους επιτυχία με το «Noch einen Tanz», μια αγγλική έκδοση του οποίου, «One More Dance», έγινε επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο δύο χρόνια αργότερα, φτάνοντας στο Νο. 13.
Η μεγαλύτερη επιτυχία τους στη Γερμανία έγινε το 1967 με το «Morning of My Life», το οποίο γράφτηκε από τους Bee Gees. Το 1968 το «Cinderella Rockefella» έφτασε στην κορυφή των charts σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου.
Έδωσαν ζωντανές συναυλίες στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο και περιόδευσαν στην Ευρώπη πριν χωρίσουν το 1969.
Το 1965, η Esther κέρδισε το βραβείο Edison στο Grand Gala du Disque στην Ολλανδία, ενώ το 1966, ψηφίστηκε ως η καλύτερη τραγουδίστρια της Γερμανίας
Έχοντας μεσογειακές ρίζες, την συγκινούσαν οι μουσικές του Γιάννη Σπανού, που εκείνη την εποχή εργαζόταν στην Γαλλία, και έτσι , στα τέλη της δεκαετίας του '60 ηχογράφησε ένα δικό του τραγούδι που έγινε επιτυχία στη Γαλλία.
Στην Ελλάδα, τέλη της δεκαετίας του 60, ο Γιάννης Δαλιανίδης γυρίζει την ταινία «Γυμνοί στον δρόμο» με πρωταγωνιστές τον Νίκο Κούρκουλο και την Ζωή Λάσκαρη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το σενάριο ήταν του Γιάννη Δαλιανίδη, βασισμένο στην «Γειτονιά των αγγέλων» του Ιάκωβου Καμπανέλη. Στο θεατρικό ανέβασμα την μουσική είχε γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης. Εκείνη την εποχή ο Μίκης Θεοδωράκης και η μουσική του ήταν εκτός νόμου στην Ελλάδα, έτσι την μουσική στην ταινία έγραψε ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Τα δύο τραγούδια της ταινίας τραγούδησαν η Μαρινέλα και ο Νίκος Κούρκουλος. Αυτό που τραγούδησε ο Κούρκουλος ήταν τα περίφημα «Ρολόγια», που για την δισκογραφία ηχογράφησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Προφανώς, είτε από την ταινία, είτε από την ηχογράφηση με τον Μπιθικώτση, το τραγούδι έφτασε στην Esther Ofarim, που εκείνα τα χρόνια μεσουρανούσε στην Ευρώπη, και το 1972 το ηχογράφησε με γαλλικούς στίχους του Laurence Matalon και τίτλο «Un jour sans toi», σε ενορχήστρωση και μουσική διεύθυνση του Jean Musy, διάσημου συνθέτη και ενορχηστρωτή που είχε συνεργαστεί με όλα τα μεγάλα ονόματα του γαλλικού τραγουδιού, από τον Charle Aznavour και την Barbara, μέχρι τον Gilbert Becaud, την Petula Clark , τον Adamo και την Francoise Hardy.
Το τραγούδι έγινε επιτυχία, ακούστηκε πολύ στην Γαλλία και ερήμην του, ο Σταύρος Ξαρχάκος πρόσθεσε στο ενεργητικό του μια ακόμα επιτυχία εκτός των συνόρων.
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Ότο Πρέμινγκερ την επέλεξε για έναν μικρό ρόλο στην ταινία Έξοδος (1960). Το 1960, η Έσθερ πήρε το ρόλο της Κάτζια στο έργο Ο θρύλος των τριών και τεσσάρων στο θέατρο Habima. Το 1961, κέρδισε για πρώτη φορά στο πρώτο φεστιβάλ ποπ τραγουδιού του Ισραήλ στο Τελ Αβίβ , όπου τραγούδησε το «Saëni Imchá Bemachol» (Take Me with You When You Dance) και το «Naamah».
Το 1962, η Esther κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο σόλο άλμπουμ της και προσκλήθηκε να ακολουθήσει τον Frank Sinatra στις εμφανίσεις του στο Ισραήλ. Στη συνέχεια, συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού Sopot στην Πολωνία. Ήρθε στη δεύτερη θέση. Παντρεύτηκε τον Abi Ofarim και σαν ντουέτο έγιναν γνωστοί στη Ευρωπη αλλά και στη Αμερική.
Μέχρι το 1965, η Esther ήταν πολύ γνωστή σε όλη την Ευρώπη. Ήταν πρωτοσέλιδο στις μεγάλες αίθουσες συναυλιών και θέατρα. Πρωταγωνίστησε σε γερμανικές ταινίες και έκανε πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις στο BBC.
Το 1966, ο Abi και η Esther είχαν την πρώτη τους επιτυχία με το «Noch einen Tanz», μια αγγλική έκδοση του οποίου, «One More Dance», έγινε επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο δύο χρόνια αργότερα, φτάνοντας στο Νο. 13.
Η μεγαλύτερη επιτυχία τους στη Γερμανία έγινε το 1967 με το «Morning of My Life», το οποίο γράφτηκε από τους Bee Gees. Το 1968 το «Cinderella Rockefella» έφτασε στην κορυφή των charts σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου.
Έδωσαν ζωντανές συναυλίες στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο και περιόδευσαν στην Ευρώπη πριν χωρίσουν το 1969.
Το 1965, η Esther κέρδισε το βραβείο Edison στο Grand Gala du Disque στην Ολλανδία, ενώ το 1966, ψηφίστηκε ως η καλύτερη τραγουδίστρια της Γερμανίας
Έχοντας μεσογειακές ρίζες, την συγκινούσαν οι μουσικές του Γιάννη Σπανού, που εκείνη την εποχή εργαζόταν στην Γαλλία, και έτσι , στα τέλη της δεκαετίας του '60 ηχογράφησε ένα δικό του τραγούδι που έγινε επιτυχία στη Γαλλία.
Στην Ελλάδα, τέλη της δεκαετίας του 60, ο Γιάννης Δαλιανίδης γυρίζει την ταινία «Γυμνοί στον δρόμο» με πρωταγωνιστές τον Νίκο Κούρκουλο και την Ζωή Λάσκαρη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το σενάριο ήταν του Γιάννη Δαλιανίδη, βασισμένο στην «Γειτονιά των αγγέλων» του Ιάκωβου Καμπανέλη. Στο θεατρικό ανέβασμα την μουσική είχε γράψει ο Μίκης Θεοδωράκης. Εκείνη την εποχή ο Μίκης Θεοδωράκης και η μουσική του ήταν εκτός νόμου στην Ελλάδα, έτσι την μουσική στην ταινία έγραψε ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Τα δύο τραγούδια της ταινίας τραγούδησαν η Μαρινέλα και ο Νίκος Κούρκουλος. Αυτό που τραγούδησε ο Κούρκουλος ήταν τα περίφημα «Ρολόγια», που για την δισκογραφία ηχογράφησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Προφανώς, είτε από την ταινία, είτε από την ηχογράφηση με τον Μπιθικώτση, το τραγούδι έφτασε στην Esther Ofarim, που εκείνα τα χρόνια μεσουρανούσε στην Ευρώπη, και το 1972 το ηχογράφησε με γαλλικούς στίχους του Laurence Matalon και τίτλο «Un jour sans toi», σε ενορχήστρωση και μουσική διεύθυνση του Jean Musy, διάσημου συνθέτη και ενορχηστρωτή που είχε συνεργαστεί με όλα τα μεγάλα ονόματα του γαλλικού τραγουδιού, από τον Charle Aznavour και την Barbara, μέχρι τον Gilbert Becaud, την Petula Clark , τον Adamo και την Francoise Hardy.
Το τραγούδι έγινε επιτυχία, ακούστηκε πολύ στην Γαλλία και ερήμην του, ο Σταύρος Ξαρχάκος πρόσθεσε στο ενεργητικό του μια ακόμα επιτυχία εκτός των συνόρων.
