Σε μια σχεδόν άδεια Αθήνα, την Παρασκευή το βράδυ, η διαδρομή από τη Ν. Σμύρνη ως το Κύτταρο, Ηπείρου κι Αχαρνών, ήταν και δεν ήταν ένα τέταρτο μέσω Γκαζιού και ευρύτερης περιοχής, που λογικά έχει κίνηση τέτοια μέρα. Ε, λοιπόν στο «Ναό του Ροκ» είχε ουρά απ’ έξω με το που άνοιξαν οι πόρτες του στις 10 το βράδυ! Μέσα σε μισή ώρα ήταν κατάμεστο με γεμάτα τα τραπέζια, το πατάρι και τις σκάλες που με δυσκολία περνούσε κανείς.
Σίγουρα υπάρχει ένα κοινό που δεν χάνει ευκαιρία να ψάχνει κάποιες από τις παλιές καλές μέρες με αυθεντική rock και blues μουσική κι ας μην διανύει πια ηλικιακά τα καλύτερά του χρόνια. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς και από την κίνηση στα καμαρίνια πριν την έναρξη του προγράμματος όπου αρκετός κόσμος μπαινόβγαινε να μιλήσει, να καθίσει, να φωτογραφηθεί με όσους μουσικούς ήταν από νωρίς εκεί. Ανάμεσά τους και ο ηθοποιός Άλκης Παναγιωτίδης που έχει θητεία ως ντράμερ (Dreamers, Blow Up στη Θεσσαλονίκη από τα φοιτητικά του χρόνια και ιστορικός πρώτος ντράμερ των M.G.C. που είχε να πει αρκετά και για την τηλεόραση με το φίλο του Τζόνι Βαβούρα.
Σπάνια κανείς έχει την ευκαιρία να δει δύο από τις παλιότερες ελληνικές μπάντες μαζί σ’ ένα βράδυ: Blues Wire - Vavoura Band, κάτι που ως φαίνεται δεν πέρασε απαρατήρητο. Τη βραδιά άνοιξαν οι Vavoura Band που έγιναν τις μέρες αυτές 43 ετών! Ο Τζόνι Βαβούρας, ο Γιάννης Δρόλαπας και ο Θωμάς Ανδρέου (ντράμερ επίσης στους Cadillacs το άλλο σχήμα του Βαβούρα) είχαν μια έκπληξη στο σετ τους που συγκίνησε τον κόσμο, ιδιαίτερα τους παλιότερους θαμώνες του Κυττάρου καθώς ξύπνησαν μνήμες και εποχές.
Στο Κύτταρο ξεκίνησε και η ιστορία του Τζόνι Βαβούρα, κατά κόσμον Γιάννη Αλεξόπουλου, καθώς, σχεδόν πιτσιρικάς το 1972, είδε «να παίζουν εκεί ένα βράδυ ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο Παύλος Σιδηρόπουλος και κάτι ξεμαλλιάρηδες με τους οποίους έπαθε πλάκα. Ήταν οι Socrates Drank The Conium. Ξεμυαλίστηκε και ήθελε να φτιάξει συγκρότημα. Μετά από 5 χρόνια, βρέθηκαν να παίζουν εκεί μαζί οι Socrates με τους Vavoura Band». Το όνειρο του είχε γίνει πραγματικότητα. Σήμερα οι Vavoura Band παραμένουν εν ενεργεία και είναι το μακροβιότερο ελληνικό συγκρότημα.
Ένα hot power trio που μπήκε στη δισκογραφία το 1980 με ένα ιστορικό και σπάνιο σήμερα δίσκο 45 στροφών από τον οποίο έπαιξαν τα δύο από τα τρία κομμάτια του: All Alone και Vana G. Vana -το τρίτο είναι το (I Ain’t «The Junkie»)- πλησιάζοντας πολύ πετυχημένα τις αυθεντικές εκτελέσεις με τον Τζόνι να βάζει όλο το πάθος του με τον αέρα που τον διακρίνει ως περφόρμερ και φυσικά το δυναμικό μπάσο του. Ο Δρόλαπας όπως πάντα σε υψηλό επίπεδο και ο Θωμάς Ανδρέου, ένας πολύ δυναμικός ντράμερ, ισάξιο μέλος των Vavoura Band, χάρισε κι ένα απίθανο σόλο στον κόσμο στο τέλος του σετ.
Το πολύ γερό σετ των Vavoura Band που περιλάμβανε και διασκευές εκτός των δικών τους κομματιών, αλλά και το «Χορό Της Αφροδίτης» (κινηματογραφική μουσική που περιέχεται στο Live - The Early Days). Δεν έλειψε και η αναφορά στο Jimi Hendrix όπου ο Βαβούρας με το γνωστό του χιούμορ παραπλάνησε αρχικά, λέγοντας ότι θα παίξουν μια σύνθεση του «Δημητρίου Εντρικίου» και αμέσως έπεσαν οι νότες του Purple Haze!
Αυτό όμως που έκανε τη διαφορά ήταν το αφιέρωμα στους Socrates και στο Γιάννη Σπάθα που γεννήθηκε και ανδρώθηκε στο Κύτταρο και έκανε να πιάσουν την κιθάρα τόσοι και τόσο, αλλά και να σχηματίσουν ένα rock συγκρότημα.
Το αφιέρωμα Socrates περιλάμβανε τρία κομμάτια από τον πρώτο δίσκο τους «Socrates Drank The Conium» (1971). Το «Underground», ένα κομμάτι που δεν έπαιζαν οι Socrates στις συναυλίες τους, το λεγόμενο «Ηπειρώτικο» που δεν είναι άλλο από το «Living In The Country» και το «See See Rider» από το δεύτερο δίσκο τους «Taste Of Conium» (1972) που όπως είπε ο Τζόνι Βαβούρας «όταν το έπαιζαν στο Κύτταρο γινόταν σεισμός». Το μίνι αυτό αφιέρωμα στο συγκρότημα και στον κιθαρίστα που τόσο μας λείπουν χειροκροτήθηκε πολύ, ήταν πολύ προσεγμένο και την κατάλληλη στιγμή γιατί έπρεπε να γίνει μια αναφορά στο Σπάθα από τους κατάλληλους ανθρώπους.
Μετά πήρε την σκυτάλη μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες ο Ηλίας Ζάικος με τον εξ αρχής συνεργάτη και φίλο του Σωτήρη Ζήση -κάτι περισσότερο από μπασίστα- και τη Νίκη Γουρζουλίδου στα τύμπανα παίζοντας τα blues όπως εκείνοι ξέρουν. Τη σπανιότητα πια των blues συναυλιών σε τέτοιους χώρους κάλυψαν επάξια οι Blues Wire που μετρούν πια 36 χρόνια ζωής.
Φωτογραφίες: Γ. Αλεξίου
