Ο Γιάννης Μπέζος ήταν καλεσμένος της Λένας Αρώνη στην εκπομπή "Art week".
Εκεί ο αναγνωρισμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης μίλησε μεταξύ άλλων και για την «υπόσταση» του καλλιτέχνη αλλά και για τη «σχέση» του με την τηλέοραση.
Είπε ο Γιάννης Μπέζος:
«Γενικά δεν αποθεώνω εύκολα όπως και δεν λέω άσχημα λόγια, γενικά δεν λέω μεγάλα λόγια. Αυτή η αποθέωση, "ο καλύτερος", δεν με βρίσκει σύμφωνο. Η δουλειά μας είναι τόσο περίεργη, μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη να δεις κάποιον συνάδελφό μας και να σου αποκαλύψει έναν κόσμο που δεν τον έχεις σκεφτεί εκείνη την ώρα.
Αυτή είναι η διαφορά της τέχνης, γιατί η δουλειά του ηθοποιού είναι μόνο προσωπική υπόθεση, δεν μαθαίνεται. Επομένως το να αποθεώνουμε, τα μεγάλα λόγια… Οι ίδιοι είναι έτοιμοι μετά να σε αποκαθηλώσουν. Δεν είμαι υπέρ ή κατά της αποθέωσης, ο χρόνος θα δείξει.
Φυσικά είμαι χαρούμενος όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν την πορεία μου, μ’ αρέσει που άνθρωποι επιλέγουν να ανοίξουν την τηλεόραση και να με δουν μετά από τόσο χρόνια, εγώ εδώ έχω βαρεθεί να βλέπω τον εαυτό μου, πώς δεν βαριούνται οι άνθρωποι. Το εννοώ. Αυτό είναι τιμητικό, δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο.
Νομίζω ότι η δουλειά μας είναι πιο πολιτική. Δημιουργούμαι παράδειγμα για νέους ανθρώπους, να ένας άνθρωπος που εκτίθεται και μας λέει πώς θα ονειρευτούμε και πώς θα μπορέσουμε να ζούμε με θάρρος. Αυτό, εάν το κατάφερνα θα ήμουν ευτυχής. Δεν με ενδιαφέρει να θυμούνται τους ρόλους που έχω παίξει, πιο πολύ με ενδιαφέρει να μείνει αυτή η αύρα, να μη φοβόμαστε και να κάνουμε αυτό που λέει η καρδιά μας».
Εκεί ο αναγνωρισμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης μίλησε μεταξύ άλλων και για την «υπόσταση» του καλλιτέχνη αλλά και για τη «σχέση» του με την τηλέοραση.
Είπε ο Γιάννης Μπέζος:
«Γενικά δεν αποθεώνω εύκολα όπως και δεν λέω άσχημα λόγια, γενικά δεν λέω μεγάλα λόγια. Αυτή η αποθέωση, "ο καλύτερος", δεν με βρίσκει σύμφωνο. Η δουλειά μας είναι τόσο περίεργη, μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη να δεις κάποιον συνάδελφό μας και να σου αποκαλύψει έναν κόσμο που δεν τον έχεις σκεφτεί εκείνη την ώρα.
Αυτή είναι η διαφορά της τέχνης, γιατί η δουλειά του ηθοποιού είναι μόνο προσωπική υπόθεση, δεν μαθαίνεται. Επομένως το να αποθεώνουμε, τα μεγάλα λόγια… Οι ίδιοι είναι έτοιμοι μετά να σε αποκαθηλώσουν. Δεν είμαι υπέρ ή κατά της αποθέωσης, ο χρόνος θα δείξει.
Φυσικά είμαι χαρούμενος όταν οι άνθρωποι παρακολουθούν την πορεία μου, μ’ αρέσει που άνθρωποι επιλέγουν να ανοίξουν την τηλεόραση και να με δουν μετά από τόσο χρόνια, εγώ εδώ έχω βαρεθεί να βλέπω τον εαυτό μου, πώς δεν βαριούνται οι άνθρωποι. Το εννοώ. Αυτό είναι τιμητικό, δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο.
Νομίζω ότι η δουλειά μας είναι πιο πολιτική. Δημιουργούμαι παράδειγμα για νέους ανθρώπους, να ένας άνθρωπος που εκτίθεται και μας λέει πώς θα ονειρευτούμε και πώς θα μπορέσουμε να ζούμε με θάρρος. Αυτό, εάν το κατάφερνα θα ήμουν ευτυχής. Δεν με ενδιαφέρει να θυμούνται τους ρόλους που έχω παίξει, πιο πολύ με ενδιαφέρει να μείνει αυτή η αύρα, να μη φοβόμαστε και να κάνουμε αυτό που λέει η καρδιά μας».
