Μεγάλη και πλατιά σημαία με ατέλειωτο κυματισμό και ακωδικοποίητη σκιά ο Carlos Santana.
Από τις περιπτώσεις που τα λόγια δεν φτάνουν για να περιγράψεις το μέγεθος και το εκτόπισμά του.
Μεξικό, 20 Ιουλίου 1947 γράφει η ταυτότητα… κι αυτό έως ένα βαθμό εξηγεί την ιδιαιτερότητά του στο παίξιμο.
Μόνο που κανείς άλλος Μεξικανός και γενικότερα μουσικός αυτού του πλανήτη δεν άγγιξε την κιθάρα όπως εκείνος.
Ο Carlos Santana παίζει με το μυαλό και την ψυχή του και βέβαια την μονάκριβη δεξιοτεχνία του δημιουργώντας ένα χαρμάνι μαγικής πρωτοπορίας που όμως καταφέρνει να φαίνεται άμεση και καταλήγει βαθιά γοητευτική, εθιστική θα έλεγα.
Όταν ο Carlos Santana κυκλοφορούσε με διαλεκτούς συνεργάτες, ως Santana, το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του to 1969, άλλαζε με το «καλημέρα» του τον κόσμο της μουσικής.
Άλλα κόλπα, παντοτινά όμως… Δεν είναι τυχαίο πως αν απαριθμήσουμε τα βραβεία και τις διακρίσεις του θα χρειαστούμε… εξτρά server.
Στο διάβα των καιρών της μεγάλης διαδρομής του που φτάνει μέχρι και τις μέρες μας, και κόπιαρε τον εαυτό του και υπήρχαν «στεγνές» καταθέσεις του.
Κι αυτό γιατί ο ίδιος είχε βάλει τον πήχη στον… ουρανό από πολύ νωρίς.
Θυμάμαι, όταν πιτσιρίκι αγόρασα το best of των Santana (1974), αυτό με το λευκό περιστέρι και το «μαύρο» άγγιγμα στο εξώφυλλο, με τι δέος το άγγιξα και με τι λατρεία έβαλα τον δίσκο να τρέξει στο πλατώ του πικάπ.
Λες κι ήταν το πιο πολύτιμο κόσμημα…
Και τελικά κάπως έτσι είναι… Ακούστε το!
Από τις περιπτώσεις που τα λόγια δεν φτάνουν για να περιγράψεις το μέγεθος και το εκτόπισμά του.
Μεξικό, 20 Ιουλίου 1947 γράφει η ταυτότητα… κι αυτό έως ένα βαθμό εξηγεί την ιδιαιτερότητά του στο παίξιμο.
Μόνο που κανείς άλλος Μεξικανός και γενικότερα μουσικός αυτού του πλανήτη δεν άγγιξε την κιθάρα όπως εκείνος.
Ο Carlos Santana παίζει με το μυαλό και την ψυχή του και βέβαια την μονάκριβη δεξιοτεχνία του δημιουργώντας ένα χαρμάνι μαγικής πρωτοπορίας που όμως καταφέρνει να φαίνεται άμεση και καταλήγει βαθιά γοητευτική, εθιστική θα έλεγα.
Όταν ο Carlos Santana κυκλοφορούσε με διαλεκτούς συνεργάτες, ως Santana, το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του to 1969, άλλαζε με το «καλημέρα» του τον κόσμο της μουσικής.
Άλλα κόλπα, παντοτινά όμως… Δεν είναι τυχαίο πως αν απαριθμήσουμε τα βραβεία και τις διακρίσεις του θα χρειαστούμε… εξτρά server.
Στο διάβα των καιρών της μεγάλης διαδρομής του που φτάνει μέχρι και τις μέρες μας, και κόπιαρε τον εαυτό του και υπήρχαν «στεγνές» καταθέσεις του.
Κι αυτό γιατί ο ίδιος είχε βάλει τον πήχη στον… ουρανό από πολύ νωρίς.
Θυμάμαι, όταν πιτσιρίκι αγόρασα το best of των Santana (1974), αυτό με το λευκό περιστέρι και το «μαύρο» άγγιγμα στο εξώφυλλο, με τι δέος το άγγιξα και με τι λατρεία έβαλα τον δίσκο να τρέξει στο πλατώ του πικάπ.
Λες κι ήταν το πιο πολύτιμο κόσμημα…
Και τελικά κάπως έτσι είναι… Ακούστε το!
