Η δύναμη της μουσικής έχει βρει τη θέση της στα βιβλία της ιστορίας σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, από τις ειρηνικές διαμαρτυρίες των μουσικών κατά τη διάρκεια του πολέμου, μέχρι τους πρωτοπόρους οργανοπαίκτες και τραγουδιστές που πάλεψαν για να ακουστούν στη σκηνή των συναυλιών.
Ενώ η ιστορία της κλασικής μουσικής φτάνει αιώνες πίσω, μόνο τα τελευταία 200 χρόνια είχαν την ευκαιρία να αποτυπωθούν σε εικόνες.
Ακολουθούν φωτογραφίες από μερικές αξέχαστες ιστορικές στιγμές «δεμένες» με την ιστορία της κλασικής μουσικής, που καταγράφηκαν από το φωτογραφικό φακό:
Ο Βόσνιος μουσικός Vedran Smailovic, έγινε γνωστός σε ολόκληρο τον πλανήτη ως «ο τσελίτσας του Σεράγεβο», όταν έπαιζε ανάμεσα στα χαλάσματα του πολέμου της Βοσνίας, ενός από τους πιο πολύνεκρους πολέμους της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας κατά την περίοδο 1992 – 1995.
Στη φωτογραφία που ακολουθεί ο Smailovic παίζει στη βομβαρδισμένη Εθνική Βιβλιοθήκη του Σεράγεβο
Το Δεκέμβριο του 2013 διαδηλωτές στην ουκρανική πρωτεύουσα του Κιέβου κατέβασαν το άγαλμα του Λένιν, ως μέρος μιας επίθεσης σε πολλά σοβιετικά αγάλματα κατά τη διάρκεια εμφύλιων αναταραχών στην Ουκρανία.
Την επόμενη ημέρα το κίνημα της ειρηνικής διαμαρτυρίας έστειλε ανώνυμο εκπρόσωπό του μπροστά στις δυνάμεις της τοπικής αστυνομίας να παίξει στο πιάνο ένα κομμάτι του Σοπέν:
Μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία το 2011 και μέχρι σήμερα, ανάμεσα στις εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων που εγκατέλειψαν τη χώρα ήταν και ο νεαρός Rami Basisah, ο οποίος το 2015 απαθανατίστηκε να παίζει βιολί στα σύνορα με την Ελλάδα.
Δύο χρόνια αργότερα, στο Λονδίνο, κυκλοφόρησε το προσωπικό του album για φιλανθρωπικό σκοπό, για την ενίσχυση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού:
Ο Mstislav Rostropovich ήταν Ρώσος συνθέτης, ο οποίος το 1974 βραβεύτηκε για τον αγώνα του υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το Νοέμβριο του 1989 που έπεσε το τείχος του Βερολίνου, βρέθηκε στο σημείο με το τσέλο του να παίξει συμβολικά ένα κομμάτι του Γερμανού συνθέτη Johann Sebastian Bach:
Ο Evandro Joao Da Silva αναμόρφωσε το κλίμα της τέχνης και της κουλτούρας στις φαβέλες του Rio De Janeiro, μέχρι τον τραγικό χαμό του από εγκληματίες του δρόμου στις 18 Οκτωβρίου 2009, ένα γεγονός που συγκλόνισε τη Βραζιλία. Στην κηδεία του, αρκετά νεαρά παιδιά που είχαν επωφεληθεί από τα ευεργετικά καλλιτεχνικά του προγράμματα, έπαιξαν στη μνήμη του με δάκρυα στα μάτια:
Ενώ η ιστορία της κλασικής μουσικής φτάνει αιώνες πίσω, μόνο τα τελευταία 200 χρόνια είχαν την ευκαιρία να αποτυπωθούν σε εικόνες.
Ακολουθούν φωτογραφίες από μερικές αξέχαστες ιστορικές στιγμές «δεμένες» με την ιστορία της κλασικής μουσικής, που καταγράφηκαν από το φωτογραφικό φακό:
Ο Βόσνιος μουσικός Vedran Smailovic, έγινε γνωστός σε ολόκληρο τον πλανήτη ως «ο τσελίτσας του Σεράγεβο», όταν έπαιζε ανάμεσα στα χαλάσματα του πολέμου της Βοσνίας, ενός από τους πιο πολύνεκρους πολέμους της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας κατά την περίοδο 1992 – 1995.
Στη φωτογραφία που ακολουθεί ο Smailovic παίζει στη βομβαρδισμένη Εθνική Βιβλιοθήκη του Σεράγεβο
Το Δεκέμβριο του 2013 διαδηλωτές στην ουκρανική πρωτεύουσα του Κιέβου κατέβασαν το άγαλμα του Λένιν, ως μέρος μιας επίθεσης σε πολλά σοβιετικά αγάλματα κατά τη διάρκεια εμφύλιων αναταραχών στην Ουκρανία.
Την επόμενη ημέρα το κίνημα της ειρηνικής διαμαρτυρίας έστειλε ανώνυμο εκπρόσωπό του μπροστά στις δυνάμεις της τοπικής αστυνομίας να παίξει στο πιάνο ένα κομμάτι του Σοπέν:
Μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία το 2011 και μέχρι σήμερα, ανάμεσα στις εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων που εγκατέλειψαν τη χώρα ήταν και ο νεαρός Rami Basisah, ο οποίος το 2015 απαθανατίστηκε να παίζει βιολί στα σύνορα με την Ελλάδα.
Δύο χρόνια αργότερα, στο Λονδίνο, κυκλοφόρησε το προσωπικό του album για φιλανθρωπικό σκοπό, για την ενίσχυση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού:
Ο Mstislav Rostropovich ήταν Ρώσος συνθέτης, ο οποίος το 1974 βραβεύτηκε για τον αγώνα του υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το Νοέμβριο του 1989 που έπεσε το τείχος του Βερολίνου, βρέθηκε στο σημείο με το τσέλο του να παίξει συμβολικά ένα κομμάτι του Γερμανού συνθέτη Johann Sebastian Bach:
Ο Evandro Joao Da Silva αναμόρφωσε το κλίμα της τέχνης και της κουλτούρας στις φαβέλες του Rio De Janeiro, μέχρι τον τραγικό χαμό του από εγκληματίες του δρόμου στις 18 Οκτωβρίου 2009, ένα γεγονός που συγκλόνισε τη Βραζιλία. Στην κηδεία του, αρκετά νεαρά παιδιά που είχαν επωφεληθεί από τα ευεργετικά καλλιτεχνικά του προγράμματα, έπαιξαν στη μνήμη του με δάκρυα στα μάτια:
