Πριν από μισόν αιώνα, οι αστροναύτες του Αpollo 17 πέρασαν τρεις ημέρες στον δορυφόρο της Γης. Για 75 ώρες, οι άνθρωποι της ιστορικής αποστολής περιηγήθηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης φορώντας τις ειδικές στολές τους. Υστερα, επέστρεψαν ασφαλείς στον πλανήτη μας. Εκτοτε το φεγγάρι δεν πατήθηκε ξανά από ανθρώπινο πόδι, αφού το εγχείρημα έχει κριθεί υπερβολικά κοστοβόρο και ταυτόχρονα χαμηλής επιστημονικής αξίας.
Ομως η NASA σχεδιάζει μια επιστροφή. Και αυτή τη φορά η επιστροφή θα κρατήσει πολύ περισσότερο. Για να το πετύχει, η διαστημική υπηρεσία σκοπεύει να χτίσει σπίτια στο φεγγάρι. Σπίτια που δεν θα χρησιμοποιούνται μόνο από αστροναύτες, αλλά και από πολίτες. Και αυτό δεν τοποθετείται πολύ μακριά. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα σχέδια, οι Αμερικανοί θα έχουν το δικό τους «σεληνιακό χωριό» έως το 2040.
Το βασικό πλάνο είναι να σταλεί στον δορυφόρο ένας 3D εκτυπωτής ο οποίος θα δημιουργήσει τα κτίρια χρησιμοποιώντας υλικά από τη σεληνιακή επιφάνεια. Ναι, η επιφάνεια της Σελήνης είναι καλυμμένη με σκόνη. Αυτό το πρόβλημα, όμως, ίσως να είναι και η λύση. Εάν μπορούμε να «εκτυπώσουμε» με την εν λόγω μέθοδο σπίτια στη Γη φτιαγμένα από χώμα που βρίσκουμε εδώ, τότε θα έχουμε ατελείωτους πόρους εκεί για να κατασκευάσουμε σπίτια από το χώμα του ουράνιου σώματος.
Ο λόγος για τον οποίο γίνεται αυτή η συζήτηση είναι, φυσικά, το γιγαντιαίο κόστος της μεταφοράς γήινων αντικειμένων στο φεγγάρι. Κάθε επιπλέον κιλό σε έναν πύραυλο με κατεύθυνση τη Σελήνη βαραίνει το κόστος του ταξιδιού κατά 1.000.000 δολάρια. Βεβαίως, οτιδήποτε πρόκειται να συμπεριληφθεί σε αυτά τα σπίτια θα έχει πρώτα δοκιμαστεί στο έδαφός μας, ώστε να κριθεί η αντοχή του. Ηδη δοκιμάζονται έπιπλα και προκατασκευασμένα δωμάτια. Επιπλέον, άμεση προτεραιότητα είναι να μεταφερθεί μια «επιφάνεια προσεδάφισης» ώστε οι πύραυλοι που θα μεταφέρουν τα διάφορα αντικείμενα να ακουμπούν πάνω της και να μην επηρεάζονται από τη σκόνη που αναπόφευκτα πετάγεται προς κάθε κατεύθυνση κατά την προσσελήνωση. Ο δρ Ρέιμοντ Κλίντον, αναπληρωτής διευθυντής του γραφείου τεχνολογίας και επιστημονικού σχεδιασμού στο διαστημικό κέντρο της NASA στην Αλαμπάμα, ήδη σχεδιάζει τα πρώτα σπίτια και συνθετικές επιφάνειες τέτοιου είδους, ενώ εκτιμά με αισιοδοξία πως παρόλο που ο ίδιος, 71 ετών, μπορεί να μη ζήσει για να δει Αμερικανούς να ζουν στη Σελήνη, οι άνθρωποι που είναι μερικές δεκαετίες νεότεροι δεν αποκλείεται να προλάβουν να δουν κάτι τέτοιο.
Οι επιστήμονες δηλώνουν πως για την ώρα είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί το κόστος κατασκευής των «σεληνιακών κατοικιών», καθώς και να καθοριστεί τι μορφή θα έχουν αυτές. Παραδέχονται, ωστόσο, πως ο δορυφόρος είναι πιθανό να κρύβει εντυπωσιακούς πόρους και είναι βέβαιοι πως και άλλα έθνη θα ενδιαφερθούν μόλις δουν την πρωτοβουλία να υλοποιείται. Αλλωστε, τον περασμένο μήνα η Ινδία πέτυχε την πρώτη προσσελήνωση στην ιστορία της και ταυτόχρονα έγινε η πρώτη χώρα που καταφέρνει να φτάσει τόσο κοντά στον νότιο πόλο του φεγγαριού, στον οποίο πολλοί επιστήμονες εκτιμούν ότι μπορεί να βρίσκονται κοιτάσματα νερού.
Ομως η NASA σχεδιάζει μια επιστροφή. Και αυτή τη φορά η επιστροφή θα κρατήσει πολύ περισσότερο. Για να το πετύχει, η διαστημική υπηρεσία σκοπεύει να χτίσει σπίτια στο φεγγάρι. Σπίτια που δεν θα χρησιμοποιούνται μόνο από αστροναύτες, αλλά και από πολίτες. Και αυτό δεν τοποθετείται πολύ μακριά. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα σχέδια, οι Αμερικανοί θα έχουν το δικό τους «σεληνιακό χωριό» έως το 2040.
Το βασικό πλάνο είναι να σταλεί στον δορυφόρο ένας 3D εκτυπωτής ο οποίος θα δημιουργήσει τα κτίρια χρησιμοποιώντας υλικά από τη σεληνιακή επιφάνεια. Ναι, η επιφάνεια της Σελήνης είναι καλυμμένη με σκόνη. Αυτό το πρόβλημα, όμως, ίσως να είναι και η λύση. Εάν μπορούμε να «εκτυπώσουμε» με την εν λόγω μέθοδο σπίτια στη Γη φτιαγμένα από χώμα που βρίσκουμε εδώ, τότε θα έχουμε ατελείωτους πόρους εκεί για να κατασκευάσουμε σπίτια από το χώμα του ουράνιου σώματος.
Ο λόγος για τον οποίο γίνεται αυτή η συζήτηση είναι, φυσικά, το γιγαντιαίο κόστος της μεταφοράς γήινων αντικειμένων στο φεγγάρι. Κάθε επιπλέον κιλό σε έναν πύραυλο με κατεύθυνση τη Σελήνη βαραίνει το κόστος του ταξιδιού κατά 1.000.000 δολάρια. Βεβαίως, οτιδήποτε πρόκειται να συμπεριληφθεί σε αυτά τα σπίτια θα έχει πρώτα δοκιμαστεί στο έδαφός μας, ώστε να κριθεί η αντοχή του. Ηδη δοκιμάζονται έπιπλα και προκατασκευασμένα δωμάτια. Επιπλέον, άμεση προτεραιότητα είναι να μεταφερθεί μια «επιφάνεια προσεδάφισης» ώστε οι πύραυλοι που θα μεταφέρουν τα διάφορα αντικείμενα να ακουμπούν πάνω της και να μην επηρεάζονται από τη σκόνη που αναπόφευκτα πετάγεται προς κάθε κατεύθυνση κατά την προσσελήνωση. Ο δρ Ρέιμοντ Κλίντον, αναπληρωτής διευθυντής του γραφείου τεχνολογίας και επιστημονικού σχεδιασμού στο διαστημικό κέντρο της NASA στην Αλαμπάμα, ήδη σχεδιάζει τα πρώτα σπίτια και συνθετικές επιφάνειες τέτοιου είδους, ενώ εκτιμά με αισιοδοξία πως παρόλο που ο ίδιος, 71 ετών, μπορεί να μη ζήσει για να δει Αμερικανούς να ζουν στη Σελήνη, οι άνθρωποι που είναι μερικές δεκαετίες νεότεροι δεν αποκλείεται να προλάβουν να δουν κάτι τέτοιο.
Οι επιστήμονες δηλώνουν πως για την ώρα είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί το κόστος κατασκευής των «σεληνιακών κατοικιών», καθώς και να καθοριστεί τι μορφή θα έχουν αυτές. Παραδέχονται, ωστόσο, πως ο δορυφόρος είναι πιθανό να κρύβει εντυπωσιακούς πόρους και είναι βέβαιοι πως και άλλα έθνη θα ενδιαφερθούν μόλις δουν την πρωτοβουλία να υλοποιείται. Αλλωστε, τον περασμένο μήνα η Ινδία πέτυχε την πρώτη προσσελήνωση στην ιστορία της και ταυτόχρονα έγινε η πρώτη χώρα που καταφέρνει να φτάσει τόσο κοντά στον νότιο πόλο του φεγγαριού, στον οποίο πολλοί επιστήμονες εκτιμούν ότι μπορεί να βρίσκονται κοιτάσματα νερού.
