Μεταξύ σοβαρού και αστείου, στους τραγουδιστικούς κύκλους, λέγεται πως ο μουσικός δρόμος «ουσάκ» είναι αναγραμματισμός του «Σούκας» και το αντίστροφο.
Ο Τάκης Σούκας, παρότι «ουσακλής» δεν έχει γράψει μόνο πάνω σ’ αυτό το μονοπάτι, παρότι είναι το αγαπημένο του και αποτελεί και την πιο αντιπροσωπευτική περπατησιά του.
Όμως, ακόμα κι όταν συμβαίνει αυτό, ο Σούκας, έχει τον τρόπο, τη γνώση και τον πλούτο να μην καταλήγει ποτέ ίδιος.
Κάθε κέντημά του έχει και την ιδιαιτερότητά του.
Μια προσωπική μπαλανταδόρικη επιλογή, «περιορισμένη» γιατί η δεκάδα στην περίπτωση του Σούκα, είναι άκρως δεσμευτική… έτσι σαν μια ραδιοφωνική εκπομπή:
Εν αρχή… ο αρχηγός.
«Άκου και μη μιλάς» κατά πως λέει και ο στίχος της Βάντας Κουτσοκώστα
«Άκου βρε φίλε» με τον μεγάλο Στράτο και στίχους του βετεράνου, τότε στα χρόνια του ΄80, και αλησμόνητου Κώστα Κοφινιώτη.
Κι αυτό το ατέλειωτο γλυκόπιοτο ταξίμι στο φινάλε.
Μαγεία, απ’ την εισαγωγή.
Κι αυτοί οι στίχοι του Γιώργου Μίτσιγκα, όπως και η ερμηνεία.
Αλλά κι ο Νίκος Λουκάς, έχει τον τρόπο του… όταν «Η αγάπη είναι το θέμα».
Χαρακιά… στη μοναξιά με φινάλε ευλογία!
Ντουέτο Αριστοτεχνικό.
Σούκας, Λουκάς, Στράτος και η μεστά γλυκόλαλη Λίτσα Διαμάντη
Το δημιουργικό δίδυμο παραμένει.
Η φωνή αλλάζει… αλλά τι φωνή!
Να πάμε λίγο πιο πίσω στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’80 και να βάλουμε και το σαντούρι του μεγάλου μάστορα στο παιχνίδι.
Ήταν τότε που ο Σούκας χάριζε στο Μαργαρίτη το δισκογραφικό ξεκίνημά του και με το καλημέρα του την επιτυχία.
Οι στίχοι εδώ είναι του μουσικοσυνθέτη.
Μεγάλα σουξέ στην μικρή Polyphone.
Σε στίχους του Ηρακλή Παπασιδέρη ένα τραγούδι που τραγούδησε όλη η Ελλάδα αλλά ο ικανός ερμηνευτής χάθηκε νωρίς δίχως να το χαρεί.
Κλείνουμε τη δεκάδα, με κάτι, απ’ τα παλιά και τη βελούδινη ερμηνείας της Γιώτας Λύδια
+1
Όμως έχουμε και τα καθιερωμένα, απ’ τον γράφοντα, εξτρά.
Είν’ η ζωή κι οι άνθρωποι που μας πικράνανε πολύ…
Ο Τάκης Σούκας, παρότι «ουσακλής» δεν έχει γράψει μόνο πάνω σ’ αυτό το μονοπάτι, παρότι είναι το αγαπημένο του και αποτελεί και την πιο αντιπροσωπευτική περπατησιά του.
Όμως, ακόμα κι όταν συμβαίνει αυτό, ο Σούκας, έχει τον τρόπο, τη γνώση και τον πλούτο να μην καταλήγει ποτέ ίδιος.
Κάθε κέντημά του έχει και την ιδιαιτερότητά του.
Μια προσωπική μπαλανταδόρικη επιλογή, «περιορισμένη» γιατί η δεκάδα στην περίπτωση του Σούκα, είναι άκρως δεσμευτική… έτσι σαν μια ραδιοφωνική εκπομπή:
Εν αρχή… ο αρχηγός.
«Άκου και μη μιλάς» κατά πως λέει και ο στίχος της Βάντας Κουτσοκώστα
«Άκου βρε φίλε» με τον μεγάλο Στράτο και στίχους του βετεράνου, τότε στα χρόνια του ΄80, και αλησμόνητου Κώστα Κοφινιώτη.
Κι αυτό το ατέλειωτο γλυκόπιοτο ταξίμι στο φινάλε.
Μαγεία, απ’ την εισαγωγή.
Κι αυτοί οι στίχοι του Γιώργου Μίτσιγκα, όπως και η ερμηνεία.
Αλλά κι ο Νίκος Λουκάς, έχει τον τρόπο του… όταν «Η αγάπη είναι το θέμα».
Χαρακιά… στη μοναξιά με φινάλε ευλογία!
Ντουέτο Αριστοτεχνικό.
Σούκας, Λουκάς, Στράτος και η μεστά γλυκόλαλη Λίτσα Διαμάντη
Το δημιουργικό δίδυμο παραμένει.
Η φωνή αλλάζει… αλλά τι φωνή!
Να πάμε λίγο πιο πίσω στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’80 και να βάλουμε και το σαντούρι του μεγάλου μάστορα στο παιχνίδι.
Ήταν τότε που ο Σούκας χάριζε στο Μαργαρίτη το δισκογραφικό ξεκίνημά του και με το καλημέρα του την επιτυχία.
Οι στίχοι εδώ είναι του μουσικοσυνθέτη.
Μεγάλα σουξέ στην μικρή Polyphone.
Σε στίχους του Ηρακλή Παπασιδέρη ένα τραγούδι που τραγούδησε όλη η Ελλάδα αλλά ο ικανός ερμηνευτής χάθηκε νωρίς δίχως να το χαρεί.
Κλείνουμε τη δεκάδα, με κάτι, απ’ τα παλιά και τη βελούδινη ερμηνείας της Γιώτας Λύδια
+1
Όμως έχουμε και τα καθιερωμένα, απ’ τον γράφοντα, εξτρά.
Είν’ η ζωή κι οι άνθρωποι που μας πικράνανε πολύ…
