Την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου, την ημέρα της επετείου του Πολυτεχνείου δηλαδή που ακόμα και κύκλοι εμφανίσεων κατά κανόνα διακόπτονται, ο Παντελής Κυραμαργιός θα πραγματοποιήσει μια συναυλία. Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό καθώς τα «Κόκκινα Τραγούδια» όπως είναι ο τίτλος της είναι πολύ ή και λιγότερο γνωστά τραγούδια που εμπνέονται ή και αναφέρονται στην εξέγερση του Πολυτεχνείου αλλά και στα μηνύματα μας.
Αυτό θα είναι το περιεχόμενο της συναυλίας του Παντελή Κυραμαργιού με την συνοδεία της τετραμελούς μπάντας No Pasaran (κιθάρα και άλλα έγχορδα, keyboards, μπάσο και ντραμς) No Pasaran την Παρασκευή στο «Μουσικό Κουτί» (Κωνσταντινουπόλεως 70, Κεραμεικός) με συμβολική τιμή εισιτηρίου μόλις 5 ευρώ.
Συνομίλησα μαζί του για την διαφορετική από τις άλλες ζωντανή εμφάνιση του.
Καταρχάς είναι πολύ ενδιαφέρον ότι επιλέγεις να κάνεις μια εμφάνιση μιαν ημέρα στην οποία ακόμα και κύκλοι εμφανίσεων διακόπτονται από φόβο ότι θα γίνουν φασαρίες και μάλιστα σε έναν χώρο που δεν είναι και τόσο πολύ μακριά από το Πολυτεχνείο. Υπάρχει κάποιος συμβολισμός σε αυτό;
Για εμάς έχει πια καθιερωθεί αυτή η συναυλία. Θα είναι η έκτη φορά από το 2018 που θα παίξουμε τα «Κόκκινα Τραγούδια». Πάντα στις 17 Νοέμβρη εκτός από μία διαδικτυακή, λόγω Covid, συναυλία που είχαμε πραγματοποιήσει την Πρωτομαγιά του ’20. Άλλωστε τα τραγούδια αυτά ενώνουν τον κόσμο, ενώνουν τους Έλληνες, τουλάχιστον όσους σέβονται την νεότερη Ιστορία μας. Επομένως δεν υπήρξε ποτέ φόβος ή έστω ενδοιασμός λόγω ημέρας. Το αντίθετο μάλιστα, προσμονή, πάθος και συγκίνηση.
Τι σημαίνει σήμερα για εσένα, σαν άνθρωπο αλλά και μουσικό, η επέτειος των πενήντα χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου;
Είναι ένα φως αναμμένο για όλους, ακούραστο και σταθερό, που μας δείχνει τις οδούς για τις διεκδικήσεις του σήμερα. Είναι χρέος μας να το διαφυλάξουμε και να το δυναμώσουμε, ειδικά τα τελευταία χρόνια που παρατηρείται μια πρωτοφανής, ύπουλη και χυδαία απόπειρα παραχάραξης της Ιστορίας.
Δεν γίνεται να μη σε ρωτήσω, ποια είναι η γνώμη σου για την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα, ειδικά μετά το αποτέλεσμα των διπλών εκλογών Μαϊου και Ιουνίου;
Η Ελλάδα είναι βυθισμένη στο σκοτάδι και το πρόβλημα είναι ότι πλέον δεν αχνοφαίνεται πουθενά η ελπίδα όσον αφορά στην πολιτική. Ο κόσμος στη μεγάλη του πλειονότητα είναι μουδιασμένος, απογοητευμένος και αδιάφορος. Σανίδες σωτηρίας παραμένουν όμως πάντα οι συλλογικότητες, ατομικότητες που λάμπουν διά της αλληλεγγύης και φυσικά ο πολιτισμός.
Πιστεύεις ότι τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα και κυρίως διατηρούν την σπουδαιότητα τους;
Ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή είναι πάντα επίκαιρος, πολλώ δε μάλλον σήμερα που η δημοκρατία και η ελευθερία χειραγωγούνται και στραγγαλίζονται ολοένα και πιο απροκάλυπτα.
Τα τραγούδια που έχεις επιλέξει είναι μόνον ελληνικά ή όχι; Με ποια κριτήρια επέλεξες καθένα από αυτά;
Στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι ελληνικά. Είναι τραγούδια που έχουν τις ρίζες τους στη συλλογική μας συνείδηση, στην καρδιά μας και στην ανάσα μας. Αυτό υπήρξε το μόνο κριτήριο.
Συμπεριέλαβες και δικά σου τραγούδια και, αν ναι, ποια και γιατί;
Με βάση το κριτήριο που προανέφερα δύσκολα θα χωρούσε κάποιο δικό μου τραγούδι. Ίσως στο τέλος να παίξουμε το «Ανοιχτή Επιστολή», μια μουσική αφήγηση που σκιαγραφεί τον μέσο Έλληνα και έχει μια αναφορά στην κόρη μου. Ισως μόνον αυτό …
Κάποια από τα καινούρια σου τραγούδια έχουν θεματολογία ανάλογη με αυτά που θα παίξετε;
Ετοιμάζω σιγά - σιγά ένα άλμπουμ αμιγώς πολιτικό το οποίο θα εξιστορεί και θα υμνεί τις ζωές ορισμένων προσώπων που σημάδεψαν την ανθρωπότητα τους τελευταίους δυόμιση αιώνες. Άνθρωποι από κάθε γωνιά της γης που αφιέρωσαν την ύπαρξή τους στους αγώνες, θυσιάστηκαν ή παλεύουν ακόμα να ομορφύνουν τον κόσμο για τους πολλούς.
Το όνομα της μπάντας προφανώς μόνο συμπτωματικό δεν είναι. Το χρησιμοποιείς με την ίδια σημασία που είχε στην εποχή του ή περισσότερο συμβολικά;
No Pasaran είπε οι Ντολόρες Ιμπάρουρι στους φασίστες του Φράνκο. No Pasaran λέμε και εμείς σε οποιοδήποτε προσπαθεί ποικιλοτρόπως να μας στερήσει ένα κομμάτι ελευθερίας, ένα κομμάτι ονείρου.
Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεσαι με αυτό που θα λέγαμε μια τυπική τετραμελή rock μπάντα. Πώς το αποφάσισες και ειδικά για αυτή την συναυλία;
Οι No Pasaran είναι η μπάντα μου εδώ και δύο χρόνια ή, πιο σωστά, η μπάντα στην οποία συμμετέχω και έχουμε παίξει κάποιες φορές ακριβώς με αυτή τη σύνθεση. Αν δεν κάνω λάθος η πρώτη που παίξαμε μαζί ήταν τα «Κόκκινα Τραγούδια» πέρυσι. Μου αρέσουν τα ολιγομελή συγκροτήματα στα οποία οι μουσικοί είναι πιο ελεύθεροι χωρίς συγκεκριμένους ρόλους.
Οι No Pasaran θα έχουν συνέχεια, με το ίδιο concept, συνοδεύοντας σε στα δικά σου τραγούδια ή και αμφότερα;
Το τελευταίο μου album «Προσωρινά Αιώνιοι» που κυκλοφόρησε πριν ένα περίπου χρόνο το ενορχηστρώσαμε και το ηχογραφήσαμε μαζί. Θα ήθελα να γίνει το ίδιο και στο επόμενο.
Τι να περιμένει ο κόσμος που θα βγει ένα δύσκολο τις περισσότερες φορές για να κυκλοφορήσεις στην Αθήνα βράδυ και θα έρθει να σας ακούσει;
Να είναι σίγουρος ότι θα ενωθεί με όποιον/α βρίσκεται στον χώρο, θα υψώνει τη γροθιά του διαρκώς, θα τραγουδήσει, θα συγκινηθεί, θα θυμηθεί και θα φύγει πλήρης και υπερήφανος.
Και τα σχέδια σου μετά από αυτή την βραδιά και καθώς η σεζόν αρχίζει πια, συναυλιακά αλλά ίσως και δισκογραφικά;
Τα πέντε Σάββατα του Δεκεμβρίου θα είμαστε στο «Σταυρός του Νότου» μαζί με τον Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη και τον Αργύρη Λούλατζη σε συνέχεια των περσινών επιτυχημένων εμφανίσεων μας.Ύστερα, με τη νέα χρονιά, η ίδια ομάδα θα πάμε σε Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Κομοτηνή, Ξάνθη και αλλού. Δισκογραφικά, πέρα από το album που προανέφερα, σε λίγους μήνες θα κυκλοφορήσει ο δίσκος που ετοιμάζουμε με τη Σαββέρια Μαργιολά.
Η Σαββέρια ερμηνεύει τα τραγούδια τα οποία έχω γράψει και ένα παραμύθι που τα συνδέει.
Μέχρι να συμβούν όλα αυτά υπάρχει το «Σαν να μην είχαμε πριν αγαπήσει» που κυκλοφορεί εδώ και τρεις εβδομάδες και δεν αποκλείεται να το ακολουθήσει κάποιο ακόμα «άστεγο «τραγούδι.
Σταθερά «ανήσυχος», μουσικά αλλά και ως σκεπτόμενος άνθρωπος και πολίτης, ο Παντελής Κυραμαργιός συνεχίζει ακούραστος να είναι δημιουργικός αλλά και παραγωγικός. Μια αληθινά ξεχωριστή περίπτωση σύγχρονου Ελληνα τραγουδοποιού που αξίζει την προσοχή σας.
Αυτό θα είναι το περιεχόμενο της συναυλίας του Παντελή Κυραμαργιού με την συνοδεία της τετραμελούς μπάντας No Pasaran (κιθάρα και άλλα έγχορδα, keyboards, μπάσο και ντραμς) No Pasaran την Παρασκευή στο «Μουσικό Κουτί» (Κωνσταντινουπόλεως 70, Κεραμεικός) με συμβολική τιμή εισιτηρίου μόλις 5 ευρώ.
Συνομίλησα μαζί του για την διαφορετική από τις άλλες ζωντανή εμφάνιση του.
Καταρχάς είναι πολύ ενδιαφέρον ότι επιλέγεις να κάνεις μια εμφάνιση μιαν ημέρα στην οποία ακόμα και κύκλοι εμφανίσεων διακόπτονται από φόβο ότι θα γίνουν φασαρίες και μάλιστα σε έναν χώρο που δεν είναι και τόσο πολύ μακριά από το Πολυτεχνείο. Υπάρχει κάποιος συμβολισμός σε αυτό;
Για εμάς έχει πια καθιερωθεί αυτή η συναυλία. Θα είναι η έκτη φορά από το 2018 που θα παίξουμε τα «Κόκκινα Τραγούδια». Πάντα στις 17 Νοέμβρη εκτός από μία διαδικτυακή, λόγω Covid, συναυλία που είχαμε πραγματοποιήσει την Πρωτομαγιά του ’20. Άλλωστε τα τραγούδια αυτά ενώνουν τον κόσμο, ενώνουν τους Έλληνες, τουλάχιστον όσους σέβονται την νεότερη Ιστορία μας. Επομένως δεν υπήρξε ποτέ φόβος ή έστω ενδοιασμός λόγω ημέρας. Το αντίθετο μάλιστα, προσμονή, πάθος και συγκίνηση.
Τι σημαίνει σήμερα για εσένα, σαν άνθρωπο αλλά και μουσικό, η επέτειος των πενήντα χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου;
Είναι ένα φως αναμμένο για όλους, ακούραστο και σταθερό, που μας δείχνει τις οδούς για τις διεκδικήσεις του σήμερα. Είναι χρέος μας να το διαφυλάξουμε και να το δυναμώσουμε, ειδικά τα τελευταία χρόνια που παρατηρείται μια πρωτοφανής, ύπουλη και χυδαία απόπειρα παραχάραξης της Ιστορίας.
Δεν γίνεται να μη σε ρωτήσω, ποια είναι η γνώμη σου για την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα, ειδικά μετά το αποτέλεσμα των διπλών εκλογών Μαϊου και Ιουνίου;
Η Ελλάδα είναι βυθισμένη στο σκοτάδι και το πρόβλημα είναι ότι πλέον δεν αχνοφαίνεται πουθενά η ελπίδα όσον αφορά στην πολιτική. Ο κόσμος στη μεγάλη του πλειονότητα είναι μουδιασμένος, απογοητευμένος και αδιάφορος. Σανίδες σωτηρίας παραμένουν όμως πάντα οι συλλογικότητες, ατομικότητες που λάμπουν διά της αλληλεγγύης και φυσικά ο πολιτισμός.
Πιστεύεις ότι τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα και κυρίως διατηρούν την σπουδαιότητα τους;
Ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή είναι πάντα επίκαιρος, πολλώ δε μάλλον σήμερα που η δημοκρατία και η ελευθερία χειραγωγούνται και στραγγαλίζονται ολοένα και πιο απροκάλυπτα.
Τα τραγούδια που έχεις επιλέξει είναι μόνον ελληνικά ή όχι; Με ποια κριτήρια επέλεξες καθένα από αυτά;
Στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι ελληνικά. Είναι τραγούδια που έχουν τις ρίζες τους στη συλλογική μας συνείδηση, στην καρδιά μας και στην ανάσα μας. Αυτό υπήρξε το μόνο κριτήριο.
Συμπεριέλαβες και δικά σου τραγούδια και, αν ναι, ποια και γιατί;
Με βάση το κριτήριο που προανέφερα δύσκολα θα χωρούσε κάποιο δικό μου τραγούδι. Ίσως στο τέλος να παίξουμε το «Ανοιχτή Επιστολή», μια μουσική αφήγηση που σκιαγραφεί τον μέσο Έλληνα και έχει μια αναφορά στην κόρη μου. Ισως μόνον αυτό …
Κάποια από τα καινούρια σου τραγούδια έχουν θεματολογία ανάλογη με αυτά που θα παίξετε;
Ετοιμάζω σιγά - σιγά ένα άλμπουμ αμιγώς πολιτικό το οποίο θα εξιστορεί και θα υμνεί τις ζωές ορισμένων προσώπων που σημάδεψαν την ανθρωπότητα τους τελευταίους δυόμιση αιώνες. Άνθρωποι από κάθε γωνιά της γης που αφιέρωσαν την ύπαρξή τους στους αγώνες, θυσιάστηκαν ή παλεύουν ακόμα να ομορφύνουν τον κόσμο για τους πολλούς.
Το όνομα της μπάντας προφανώς μόνο συμπτωματικό δεν είναι. Το χρησιμοποιείς με την ίδια σημασία που είχε στην εποχή του ή περισσότερο συμβολικά;
No Pasaran είπε οι Ντολόρες Ιμπάρουρι στους φασίστες του Φράνκο. No Pasaran λέμε και εμείς σε οποιοδήποτε προσπαθεί ποικιλοτρόπως να μας στερήσει ένα κομμάτι ελευθερίας, ένα κομμάτι ονείρου.
Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεσαι με αυτό που θα λέγαμε μια τυπική τετραμελή rock μπάντα. Πώς το αποφάσισες και ειδικά για αυτή την συναυλία;
Οι No Pasaran είναι η μπάντα μου εδώ και δύο χρόνια ή, πιο σωστά, η μπάντα στην οποία συμμετέχω και έχουμε παίξει κάποιες φορές ακριβώς με αυτή τη σύνθεση. Αν δεν κάνω λάθος η πρώτη που παίξαμε μαζί ήταν τα «Κόκκινα Τραγούδια» πέρυσι. Μου αρέσουν τα ολιγομελή συγκροτήματα στα οποία οι μουσικοί είναι πιο ελεύθεροι χωρίς συγκεκριμένους ρόλους.
Οι No Pasaran θα έχουν συνέχεια, με το ίδιο concept, συνοδεύοντας σε στα δικά σου τραγούδια ή και αμφότερα;
Το τελευταίο μου album «Προσωρινά Αιώνιοι» που κυκλοφόρησε πριν ένα περίπου χρόνο το ενορχηστρώσαμε και το ηχογραφήσαμε μαζί. Θα ήθελα να γίνει το ίδιο και στο επόμενο.
Τι να περιμένει ο κόσμος που θα βγει ένα δύσκολο τις περισσότερες φορές για να κυκλοφορήσεις στην Αθήνα βράδυ και θα έρθει να σας ακούσει;
Να είναι σίγουρος ότι θα ενωθεί με όποιον/α βρίσκεται στον χώρο, θα υψώνει τη γροθιά του διαρκώς, θα τραγουδήσει, θα συγκινηθεί, θα θυμηθεί και θα φύγει πλήρης και υπερήφανος.
Και τα σχέδια σου μετά από αυτή την βραδιά και καθώς η σεζόν αρχίζει πια, συναυλιακά αλλά ίσως και δισκογραφικά;
Τα πέντε Σάββατα του Δεκεμβρίου θα είμαστε στο «Σταυρός του Νότου» μαζί με τον Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη και τον Αργύρη Λούλατζη σε συνέχεια των περσινών επιτυχημένων εμφανίσεων μας.Ύστερα, με τη νέα χρονιά, η ίδια ομάδα θα πάμε σε Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Κομοτηνή, Ξάνθη και αλλού. Δισκογραφικά, πέρα από το album που προανέφερα, σε λίγους μήνες θα κυκλοφορήσει ο δίσκος που ετοιμάζουμε με τη Σαββέρια Μαργιολά.
Η Σαββέρια ερμηνεύει τα τραγούδια τα οποία έχω γράψει και ένα παραμύθι που τα συνδέει.
Μέχρι να συμβούν όλα αυτά υπάρχει το «Σαν να μην είχαμε πριν αγαπήσει» που κυκλοφορεί εδώ και τρεις εβδομάδες και δεν αποκλείεται να το ακολουθήσει κάποιο ακόμα «άστεγο «τραγούδι.
Σταθερά «ανήσυχος», μουσικά αλλά και ως σκεπτόμενος άνθρωπος και πολίτης, ο Παντελής Κυραμαργιός συνεχίζει ακούραστος να είναι δημιουργικός αλλά και παραγωγικός. Μια αληθινά ξεχωριστή περίπτωση σύγχρονου Ελληνα τραγουδοποιού που αξίζει την προσοχή σας.
