Αφιερωμένο στις γυναίκες του rock με τίτλο «Rock Around…Women».
Ο Γιώργος Μπιλικάς το παρουσίασε στο «Rockwood» στην περιοχή Μουσείο παρουσία πολλών φίλων του, αλλά και γυναικών που είχαν την τιμητική τους τόσο στο βιβλίο, όσο και στο πάνελ, ενώ να σημειωθεί ότι το βιβλίο προλογίζει το απόλυτο rock θηλυκό η Δέσποινα Γλέζου, μια πραγματική επαναστάτρια για τα δεδομένα της εποχής, τραγουδοποιός, σύμβολο του rock.
Να υπενθυμίσουμε ότι προηγήθηκε η έκδοση «Rock Around…Women» και έπεται ο τρίτος τόμος «Οι Τραγουδοποιοί του Rock», όλα στις εκδόσεις 24γράμματα.
Μια σημαντική σειρά εκδόσεων, για πολλούς ρίσκο στην εποχή του Ιντερνέτ που παρέχει όλες τις πληροφορίες στο πιάτο, αλλά στο χαρτί είναι αλλιώς.
Χαρακτηριστικά ανέφερε ο εκδότης Γιώργος Δαμιανός: «Οι άνθρωποι απομακρύνονται από την συλλογική τους αγάπη για το Rock, αλλά και την αγάπη για τα βιβλία» δίνοντας ένα σημερινό στίγμα του τι συμβαίνει στο χώρο.
Την συζήτηση συντόνισε ο Στέλιος Ελληνιάδης που έβαλε κι εκείνος στην εποχή του το δικό του λίθο στην διάσωση του Rock στην Ελλάδα με διάφορους τρόπους, από εκδόσεις έως παίζοντας μουσικές στα κλαμπ.
Ο άλλοτε εκδότης του ιστορικού περιοδικού «Μουσική Γενιά» το 1972 και αργότερα του «Ντέφι», δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός ως τις ημέρες μας μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων του, θέτει πάντα ερωτήματα και προβληματισμούς μέσα από τις συζητήσεις του που είναι ερευνητικές, κοινωνικές και πολιτικοποιημένες. Με τον συγγραφέα Γιώργο Μπιλικά τον συνδέει μακροχρόνια φιλία από τα ανήσυχα χρόνια που το Rock ήταν στα σπάργανα στην Ελλάδα:
«Μου έχει κάνει εντύπωση η αφοσίωση και εμμονή του σε αυτό που αγαπήσαμε ως εφηβικό όνειρο. Χαίρομαι που έχουμε διανύσει μαζί μια πορεία και υπερασπιζόμαστε αυτά που αγαπάμε. Το Rock είναι η αντίσταση που προβάλλαμε από μικροί στην βαρβαρότητα. Είναι η ουτοπία των 60s που βγαίνει μέσα από τα κινήματα που δημιουργήθηκαν για να φτιάξουν ένα κόσμο καλύτερο. Αυτό είναι που το έκανε τόσο γοητευτικό. Αν και σήμερα δεν έχει σχέση με αυτό που ζήσαμε, όμως άφησε κληρονομιά».
Ο συγγραφέας Γιώργος Μπιλικάς που υπήρξε και ιδρυτής του rock συγκροτήματος Θαρσείν Χρει στη δεκαετία του 1970, ανέφερε με αφορμή το δεύτερο τόμο του:
«Στις πόλεις είχαμε ανάγκη από γυναικεία πρότυπα. Κορίτσια απελευθερωμένα, που θα έρθουμε σε επαφή να δημιουργήσουμε σχέσεις, γυναίκες διαφορετικές χωρίς περιοριστικούς ρόλους. Όπως η Marianne Faithfull ήταν ένα πρότυπο για μας σε ένα κόσμο που κουβαλούσε ταμπού της προηγούμενης περιόδου. Η Janis Joplin ήταν μια κατηγορία μόνη της. Νομίζαμε ότι ήμασταν πίσω όσον αφορά τα ήθη. Ήταν λάθος αυτό. Η Αγγλία ήταν εξαιρετικά συντηρητική, δίνοντας άλλη εντύπωση μέσα από την ποπ μουσική. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Μετά όταν είδαμε το Easy Rider καταλάβαμε ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της Αμερικής ήταν συντηρητικό».
Επίσης ανέφερε για την σχέση του με το Rock:
«Έχω αναπτύξει μια πολύ δυνατή σχέση που αναφέρω στα βιβλία μου. Έκλαψα πολύ όταν πέθανε ο George Harrison που θεωρούσα αδερφό μου. Σε ένα σπίτι όπου μαζευόμασταν οικογενειακώς μετά το φαγητό έμπαινε σε λειτουργία ένα πικάπ με 45άρια. Τα λαϊκά δεν με συγκινούσαν τότε. Ένας κώδικας για μένα τι να αποφύγω. Τότε άκουγαTrini Lopez, Nat King Cole, Harry Belafonte. Άκουγα προσεκτικά τα αγγλικά των τραγουδιών και τα δούλευα στο σχολείο. Αρχικά βρήκα άσυλο στον Elvis. Αυτός μου έδωσε το όνειρο. Ήθελα να παίζω μια κιθάρα και να τραγουδώ. Όμως που να βρω φωνή σαν αυτόν ; Το Rock μου το έβαλαν στην τσέπη οι Beatles, οι Kinks, οι Rolling Stones. Με τον Bob Dylan το Rock έγινε κώδικας. Όταν γνώριζα κάποιον, η πρώτη ερώτηση ήταν αν άκουγε Rolling Stones ή Bob Dylan. Αν δεν άκουγε, τι παρέα να έκανα ; Σε ένα πάρτι γνώρισα ένα κορίτσι που μου άρεσε και την ρώτησα: Σου αρέσουν οι Rolling Stones; Μου είπε: Ποιοι είναι αυτοί; Έμεινα άφωνος. Δεν προχώρησα…Οι τόμοι αυτοί είναι αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας, μελέτης και κόπου».
Η Ντέπυ Βρεττού (Ραδιοφωνική παραγωγός της ΕΡΤ) ανέφερε για τον Γιώργο Μπιλικά ότι:
«Αγαπάει το Rock και τις γυναίκες. Το βιβλίο του είναι κάτι σαν google στο χαρτί, ένα ντοκιμαντέρ».
Τέλος η Άντα Χρηστίδου (Ηθοποιός, ιδρύτρια της Χοροθεατρικής Σχολής «Έλξις») θυμήθηκε:
«Στα 17 μου συνάντησα τους Θαρσείν Χρει και η επίδρασή τους ήταν μεγάλη. Έμαθα τι είναι Rock. Η αίσθηση να φύγεις από τα όρια, να σπάσεις το κατεστημένο. Μετά συνάντησα τον Νικόλα Άσιμο. Ένα κοριτσάκι που μπήκε σε αυτό το κύκλωμα. Ήμουν τόσο αθώα σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Το Rock ήταν ανδροκρατούμενο. Ήμουν ένα κορίτσι από τη Δραπετσώνα που πήγα στο Ωδείο στα Εξάρχεια και βρέθηκα ως γκρούπι που ακολούθησα τους Θαρσείν Χρει στο Αγρίνιο..».
Μίλησε επίσης η Γία Σακαρέλλου (Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια)
*Οι φωτογραφίες είναι του Γ. Αλεξίου
Ο Γιώργος Μπιλικάς το παρουσίασε στο «Rockwood» στην περιοχή Μουσείο παρουσία πολλών φίλων του, αλλά και γυναικών που είχαν την τιμητική τους τόσο στο βιβλίο, όσο και στο πάνελ, ενώ να σημειωθεί ότι το βιβλίο προλογίζει το απόλυτο rock θηλυκό η Δέσποινα Γλέζου, μια πραγματική επαναστάτρια για τα δεδομένα της εποχής, τραγουδοποιός, σύμβολο του rock.
Να υπενθυμίσουμε ότι προηγήθηκε η έκδοση «Rock Around…Women» και έπεται ο τρίτος τόμος «Οι Τραγουδοποιοί του Rock», όλα στις εκδόσεις 24γράμματα.
Μια σημαντική σειρά εκδόσεων, για πολλούς ρίσκο στην εποχή του Ιντερνέτ που παρέχει όλες τις πληροφορίες στο πιάτο, αλλά στο χαρτί είναι αλλιώς.
Χαρακτηριστικά ανέφερε ο εκδότης Γιώργος Δαμιανός: «Οι άνθρωποι απομακρύνονται από την συλλογική τους αγάπη για το Rock, αλλά και την αγάπη για τα βιβλία» δίνοντας ένα σημερινό στίγμα του τι συμβαίνει στο χώρο.
Την συζήτηση συντόνισε ο Στέλιος Ελληνιάδης που έβαλε κι εκείνος στην εποχή του το δικό του λίθο στην διάσωση του Rock στην Ελλάδα με διάφορους τρόπους, από εκδόσεις έως παίζοντας μουσικές στα κλαμπ.
Ο άλλοτε εκδότης του ιστορικού περιοδικού «Μουσική Γενιά» το 1972 και αργότερα του «Ντέφι», δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός ως τις ημέρες μας μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων του, θέτει πάντα ερωτήματα και προβληματισμούς μέσα από τις συζητήσεις του που είναι ερευνητικές, κοινωνικές και πολιτικοποιημένες. Με τον συγγραφέα Γιώργο Μπιλικά τον συνδέει μακροχρόνια φιλία από τα ανήσυχα χρόνια που το Rock ήταν στα σπάργανα στην Ελλάδα:
«Μου έχει κάνει εντύπωση η αφοσίωση και εμμονή του σε αυτό που αγαπήσαμε ως εφηβικό όνειρο. Χαίρομαι που έχουμε διανύσει μαζί μια πορεία και υπερασπιζόμαστε αυτά που αγαπάμε. Το Rock είναι η αντίσταση που προβάλλαμε από μικροί στην βαρβαρότητα. Είναι η ουτοπία των 60s που βγαίνει μέσα από τα κινήματα που δημιουργήθηκαν για να φτιάξουν ένα κόσμο καλύτερο. Αυτό είναι που το έκανε τόσο γοητευτικό. Αν και σήμερα δεν έχει σχέση με αυτό που ζήσαμε, όμως άφησε κληρονομιά».
Ο συγγραφέας Γιώργος Μπιλικάς που υπήρξε και ιδρυτής του rock συγκροτήματος Θαρσείν Χρει στη δεκαετία του 1970, ανέφερε με αφορμή το δεύτερο τόμο του:
«Στις πόλεις είχαμε ανάγκη από γυναικεία πρότυπα. Κορίτσια απελευθερωμένα, που θα έρθουμε σε επαφή να δημιουργήσουμε σχέσεις, γυναίκες διαφορετικές χωρίς περιοριστικούς ρόλους. Όπως η Marianne Faithfull ήταν ένα πρότυπο για μας σε ένα κόσμο που κουβαλούσε ταμπού της προηγούμενης περιόδου. Η Janis Joplin ήταν μια κατηγορία μόνη της. Νομίζαμε ότι ήμασταν πίσω όσον αφορά τα ήθη. Ήταν λάθος αυτό. Η Αγγλία ήταν εξαιρετικά συντηρητική, δίνοντας άλλη εντύπωση μέσα από την ποπ μουσική. Αλλά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Μετά όταν είδαμε το Easy Rider καταλάβαμε ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της Αμερικής ήταν συντηρητικό».
Επίσης ανέφερε για την σχέση του με το Rock:
«Έχω αναπτύξει μια πολύ δυνατή σχέση που αναφέρω στα βιβλία μου. Έκλαψα πολύ όταν πέθανε ο George Harrison που θεωρούσα αδερφό μου. Σε ένα σπίτι όπου μαζευόμασταν οικογενειακώς μετά το φαγητό έμπαινε σε λειτουργία ένα πικάπ με 45άρια. Τα λαϊκά δεν με συγκινούσαν τότε. Ένας κώδικας για μένα τι να αποφύγω. Τότε άκουγαTrini Lopez, Nat King Cole, Harry Belafonte. Άκουγα προσεκτικά τα αγγλικά των τραγουδιών και τα δούλευα στο σχολείο. Αρχικά βρήκα άσυλο στον Elvis. Αυτός μου έδωσε το όνειρο. Ήθελα να παίζω μια κιθάρα και να τραγουδώ. Όμως που να βρω φωνή σαν αυτόν ; Το Rock μου το έβαλαν στην τσέπη οι Beatles, οι Kinks, οι Rolling Stones. Με τον Bob Dylan το Rock έγινε κώδικας. Όταν γνώριζα κάποιον, η πρώτη ερώτηση ήταν αν άκουγε Rolling Stones ή Bob Dylan. Αν δεν άκουγε, τι παρέα να έκανα ; Σε ένα πάρτι γνώρισα ένα κορίτσι που μου άρεσε και την ρώτησα: Σου αρέσουν οι Rolling Stones; Μου είπε: Ποιοι είναι αυτοί; Έμεινα άφωνος. Δεν προχώρησα…Οι τόμοι αυτοί είναι αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας, μελέτης και κόπου».
Η Ντέπυ Βρεττού (Ραδιοφωνική παραγωγός της ΕΡΤ) ανέφερε για τον Γιώργο Μπιλικά ότι:
«Αγαπάει το Rock και τις γυναίκες. Το βιβλίο του είναι κάτι σαν google στο χαρτί, ένα ντοκιμαντέρ».
Τέλος η Άντα Χρηστίδου (Ηθοποιός, ιδρύτρια της Χοροθεατρικής Σχολής «Έλξις») θυμήθηκε:
«Στα 17 μου συνάντησα τους Θαρσείν Χρει και η επίδρασή τους ήταν μεγάλη. Έμαθα τι είναι Rock. Η αίσθηση να φύγεις από τα όρια, να σπάσεις το κατεστημένο. Μετά συνάντησα τον Νικόλα Άσιμο. Ένα κοριτσάκι που μπήκε σε αυτό το κύκλωμα. Ήμουν τόσο αθώα σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Το Rock ήταν ανδροκρατούμενο. Ήμουν ένα κορίτσι από τη Δραπετσώνα που πήγα στο Ωδείο στα Εξάρχεια και βρέθηκα ως γκρούπι που ακολούθησα τους Θαρσείν Χρει στο Αγρίνιο..».
Μίλησε επίσης η Γία Σακαρέλλου (Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεύτρια)
*Οι φωτογραφίες είναι του Γ. Αλεξίου
