Την προσωπική της εμπειρία μοιράστηκε η Εριέττα Κούρκουλου μέσα από νέο της podcast με τίτλο "Kind Talks", το οποίο είχε ως θέμα την αποβολή.
Η ιδρύτρια του "Save a Greek Stray", μίλησε για την αποβολή που είχε η ίδια λίγους μήνες πριν, αναφερόμενη τόσο στον λόγο που δεν προχώρησε η κύηση όσο και στα ποικίλα συναισθήματα που την κατέκλυσαν στην είδηση ότι το δεύτερο μωρό της δεν τα κατάφερε.
Μιλώντας ανοιχτά για την τραυματική αυτή εμπειρία, η Εριέττα Κούρκουλου γνωστοποίησε ότι το αγέννητο βρέφος της -το οποίο ήταν κορίτσι- έπασχε από το σύνδρομο Turner, το οποίο εμφανίζεται μόνο σε κορίτσια. Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι πριν μάθει για την ύπαρξη συνδρόμου στο βρέφος, η ίδια ένιωθε ενοχές, αναζητώντας κάποιο δικό της λάθος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
«Είχα πάει ένα μεγάλο ταξίδι στην Αμερική, έγκυος και γυρνώντας όταν έκανα υπέρηχο ανακαλύψαμε ότι είχε σταματήσει η καρδιά του μωρού, ενώ είχε αναπτυχθεί όσο έπρεπε. Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ήμουν ο πιο χαλαρός άνθρωπος του κόσμου και στη δεύτερη, ελπίζω και στην τρίτη να είμαι. Έκανα τα ταξίδια μου, τη γυμναστική μου, συνέχιζα τη ζωούλα μου κανονικά, πραγματικά ήταν μια περίοδος μόνο χαράς και ευτυχίας. Ξαφνικά έγινα ένας άνθρωπος που σκεφτόταν τι έκανε λάθος, από το παραμικρό» είπε και πρόσθεσε:
«Στην Ελλάδα έχουν το σκεπτικό ότι όταν είσαι έγκυος, αντιμετωπίζεσαι σαν ασθενής και όχι σαν μια γυναίκα που βιώνει μια φυσιολογική διαδικασία. Πόσοι άνθρωποι μου έλεγαν μην πας σε αυτό το ταξίδι στην Αμερική… Άρχισα τότε να σκέφτομαι γιατί πήγα, και αν δεν πήγαινα τι θα γινόταν. Είχα πάθει και δηλητηρίαση από σαλάτα. Σκεφτόμουν μέχρι και μια γουλιά κρασί που ήπια ένα βράδυ, ότι σκότωσα το μωρό μου… Μέχρι που με πήρε η μαία και μου είπε ότι το μωρό μας είχε το σύνδρομο Turner – ήταν κοριτσάκι – και συμβαίνει αυτό, προκαλείται μόνο στα κοριτσάκια και έλειπε δηλαδή ένα χρωμόσωμα. Η χαρά και η ανακούφισή μου ήταν μεγάλη, έφυγε όλη αυτή η ενοχή μου. ότι ό,τι και αν έκανα διαφορετικά αυτό το μωρό ήταν να φύγει και επίσης αυτό είναι ένα σύνδρομο που έχουν κοριτσάκια που γεννιούνται και θα μπορούσε αυτή η εγκυμοσύνη να έχει προχωρήσει και να έπρεπε να πάρω μια απόφαση στον 5ο μήνα πολύ πιο δύσκολη και πολύ πιο σκληρή. Εκεί ήρθε μια αίσθηση ηρεμίας και ευγνωμοσύνης που τελείωσε αυτή η εγκυμοσύνη».
Εξηγώντας τον λόγο που η ίδια πήρε την απόφαση να μοιραστεί κάτι τόσο προσωπικό, η Εριέττα Κούρκουλου επισημαίνει ότι είναι σημαντικό οι γυναίκες που βιώνουν κάτι αντίστοιχο να μη νιώθουν μόνες.
«Πολλές φορές όταν μοιράζομαι τέτοια προσωπικά πράγματα, αναρωτιέμαι γιατί το κάνω, γιατί να μοιραστώ κάτι τέτοιο, γιατί να ανοίξω την πόρτα της οικογένειάς μου και να μιλήσω για πράγματα που δεν είμαι αναγκασμένη να μιλήσω. Καταλήγω πάντα στο ότι αυτό οδηγεί σε ένα αίσθημα ότι ούτε εγώ είμαι μόνη αλλά ούτε και οι άλλες γυναίκες που περνούν κάτι αντίστοιχο είναι μόνες. Πολλές φορές επειδή δεν συζητιούνται αυτά και βλέπουμε μόνο όμορφες εικόνες οικογενειών που κρατάνε τα μωρά τους και τα επιστρέφουν από το μαιευτήριο στο σπίτι, αυτό δημιουργεί πραγματικά μια αίσθηση μοναξιάς, η οποία δεν είναι αληθής. Πολλά ζευγάρια και παλεύουν με την υπογονιμότητα και μπορεί να καταφέρουν εύκολα να μείνουν έγκυος και να μην προχωρήσει μια εγκυμοσύνη, οπότε πραγματικά όταν μοιραζόμαστε τέτοια πράγματα, ερχόμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα αλλά και η μία στην άλλη» τόνισε.
«Έκανα όνειρα από τη στιγμή που έμεινα έγκυος, σκεφτόμουν θα έχω μεγάλη κοιλιά τον Αύγουστο στα γενέθλιά μου. Δημιουργείς μια σχέση και μια επικοινωνία με το μωρό σου. Επειδή δεν είναι μέσα σου δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ. Καλό είναι να αναγνωρίζουμε την ύπαρξη των μωρών που πέθαναν γιατί ήταν εκεί και ήταν μέρος της ζωής μας».
Η ιδρύτρια του "Save a Greek Stray", μίλησε για την αποβολή που είχε η ίδια λίγους μήνες πριν, αναφερόμενη τόσο στον λόγο που δεν προχώρησε η κύηση όσο και στα ποικίλα συναισθήματα που την κατέκλυσαν στην είδηση ότι το δεύτερο μωρό της δεν τα κατάφερε.
Μιλώντας ανοιχτά για την τραυματική αυτή εμπειρία, η Εριέττα Κούρκουλου γνωστοποίησε ότι το αγέννητο βρέφος της -το οποίο ήταν κορίτσι- έπασχε από το σύνδρομο Turner, το οποίο εμφανίζεται μόνο σε κορίτσια. Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι πριν μάθει για την ύπαρξη συνδρόμου στο βρέφος, η ίδια ένιωθε ενοχές, αναζητώντας κάποιο δικό της λάθος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
«Είχα πάει ένα μεγάλο ταξίδι στην Αμερική, έγκυος και γυρνώντας όταν έκανα υπέρηχο ανακαλύψαμε ότι είχε σταματήσει η καρδιά του μωρού, ενώ είχε αναπτυχθεί όσο έπρεπε. Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ήμουν ο πιο χαλαρός άνθρωπος του κόσμου και στη δεύτερη, ελπίζω και στην τρίτη να είμαι. Έκανα τα ταξίδια μου, τη γυμναστική μου, συνέχιζα τη ζωούλα μου κανονικά, πραγματικά ήταν μια περίοδος μόνο χαράς και ευτυχίας. Ξαφνικά έγινα ένας άνθρωπος που σκεφτόταν τι έκανε λάθος, από το παραμικρό» είπε και πρόσθεσε:
«Στην Ελλάδα έχουν το σκεπτικό ότι όταν είσαι έγκυος, αντιμετωπίζεσαι σαν ασθενής και όχι σαν μια γυναίκα που βιώνει μια φυσιολογική διαδικασία. Πόσοι άνθρωποι μου έλεγαν μην πας σε αυτό το ταξίδι στην Αμερική… Άρχισα τότε να σκέφτομαι γιατί πήγα, και αν δεν πήγαινα τι θα γινόταν. Είχα πάθει και δηλητηρίαση από σαλάτα. Σκεφτόμουν μέχρι και μια γουλιά κρασί που ήπια ένα βράδυ, ότι σκότωσα το μωρό μου… Μέχρι που με πήρε η μαία και μου είπε ότι το μωρό μας είχε το σύνδρομο Turner – ήταν κοριτσάκι – και συμβαίνει αυτό, προκαλείται μόνο στα κοριτσάκια και έλειπε δηλαδή ένα χρωμόσωμα. Η χαρά και η ανακούφισή μου ήταν μεγάλη, έφυγε όλη αυτή η ενοχή μου. ότι ό,τι και αν έκανα διαφορετικά αυτό το μωρό ήταν να φύγει και επίσης αυτό είναι ένα σύνδρομο που έχουν κοριτσάκια που γεννιούνται και θα μπορούσε αυτή η εγκυμοσύνη να έχει προχωρήσει και να έπρεπε να πάρω μια απόφαση στον 5ο μήνα πολύ πιο δύσκολη και πολύ πιο σκληρή. Εκεί ήρθε μια αίσθηση ηρεμίας και ευγνωμοσύνης που τελείωσε αυτή η εγκυμοσύνη».
Εξηγώντας τον λόγο που η ίδια πήρε την απόφαση να μοιραστεί κάτι τόσο προσωπικό, η Εριέττα Κούρκουλου επισημαίνει ότι είναι σημαντικό οι γυναίκες που βιώνουν κάτι αντίστοιχο να μη νιώθουν μόνες.
«Πολλές φορές όταν μοιράζομαι τέτοια προσωπικά πράγματα, αναρωτιέμαι γιατί το κάνω, γιατί να μοιραστώ κάτι τέτοιο, γιατί να ανοίξω την πόρτα της οικογένειάς μου και να μιλήσω για πράγματα που δεν είμαι αναγκασμένη να μιλήσω. Καταλήγω πάντα στο ότι αυτό οδηγεί σε ένα αίσθημα ότι ούτε εγώ είμαι μόνη αλλά ούτε και οι άλλες γυναίκες που περνούν κάτι αντίστοιχο είναι μόνες. Πολλές φορές επειδή δεν συζητιούνται αυτά και βλέπουμε μόνο όμορφες εικόνες οικογενειών που κρατάνε τα μωρά τους και τα επιστρέφουν από το μαιευτήριο στο σπίτι, αυτό δημιουργεί πραγματικά μια αίσθηση μοναξιάς, η οποία δεν είναι αληθής. Πολλά ζευγάρια και παλεύουν με την υπογονιμότητα και μπορεί να καταφέρουν εύκολα να μείνουν έγκυος και να μην προχωρήσει μια εγκυμοσύνη, οπότε πραγματικά όταν μοιραζόμαστε τέτοια πράγματα, ερχόμαστε πιο κοντά στην πραγματικότητα αλλά και η μία στην άλλη» τόνισε.
«Έκανα όνειρα από τη στιγμή που έμεινα έγκυος, σκεφτόμουν θα έχω μεγάλη κοιλιά τον Αύγουστο στα γενέθλιά μου. Δημιουργείς μια σχέση και μια επικοινωνία με το μωρό σου. Επειδή δεν είναι μέσα σου δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ. Καλό είναι να αναγνωρίζουμε την ύπαρξη των μωρών που πέθαναν γιατί ήταν εκεί και ήταν μέρος της ζωής μας».
