Εδώ και χρόνια ο Κώστας Μπίγαλης εμφανίζεται στις συναυλίες του φορώντας μπλούζες με διάφορες φωτογραφίες του Αντώνη Τουρκογιώργη αναγράφοντας Tony Power για συμπαράσταση στον συνιδρυτή των Socrates Drank The Conium. Είναι ο άνθρωπος που στήριξε όσο κανένας άλλος τον καλό του φίλο, συνάδελφο και κουμπάρο στη μεγάλη δοκιμασία της υγείας του εδώ και 13 χρόνια. Στο στούντιο του Κώστα Μπίγαλη, που τότε περάσει στα χέρια του Αντ. Τουρκογιώργη, ηχογραφήθηκε το τελευταίο άλμπουμ των Socratres Drank The Conium αλλά δεν ολοκληρώθηκε. Επί 13 χρόνια έμεινε στο συρτάρι, ώσπου έφθασε στα χέρια του Κ. Μπίγαλη που το ανέλαβε και με την τεράστια εμπειρία, του, αλλά και την μεγάλη του αγάπη για τον τραγουδιστή, μπασίστα και συνσυνθέτη των Socrates να κάνει το τελικό μιξάρισμα με απίθανο αποτέλεσμα στο στούντιo Music Factory (Rain).
Ο Κώστας Μπίγαλης είναι μια μοναδική περίπτωση τραγουδιστή-τραγουδοποιού. Το ταλέντο του και οι ασχολίες του δεν περιορίζεται μόνο στην μουσική. Ασχολείται με τόσα δημιουργικά πράγματα που είναι δύσκολο να χωρέσουν και να αναπτυχθούν σε μια συζήτηση όσες ώρες και αν χρειαστεί. Ο ίδιος όπως λέει με το χιούμορ που τον διακρίνει “έχει άγνοια κινδύνου” και αυτό τον σώζει πολλές φορές και ρουφά τη ζωή με όλες του τις δυνάμεις και την άνεση που έχει ως hit maker. Οι επιτυχίες του είναι πολλές στα 13 άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει από την εποχή των Big Alice το 1984 με το μέγα-χιτ “I Miss You” που κυκλοφόρησε σε 18 χώρες στο εξωτερικό, έως σήμερα. Το τραγούδι αυτό ήταν και το πρώτο μουσικό βίντεο κλιπ που έγινε στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Από το 1989 έως το 2011 ακολούθησαν 12 δικά του άλμπουμ με πολλές επιτυχίες που τραγουδά με ιδιαίτερη επιτυχία και απήχηση στις γνωστές πια συναυλίες – πάρτι και αλλού.
Αυτό τον καιρό δουλεύει το δεύτερο άλμπουμ Big Alice που θα είναι η μουσική έκπληξη του 2024. Επίσης αυτό τον καιρό ετοιμάζεται για το ανέβασμα του θεατρικού έργου “Σλουθ” σε μια παράλληλη πορεία από μια δική του ανάγκη και τρέλα για το θέατρο που λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά για τον ίδιο. Επίσης ασχολείται με επιτυχία και με την τοπική αυτοδιοίκηση, καθότι πολιτικοποιημένο άτομο, βάζοντας κι αυτός ένα λιθαράκι για να αποκτήσει η ΑΕΚ το δικό της γήπεδο, άλλη μεγάλη του αγάπη.
Η ιστορία του στον καλλιτεχνικό χώρο είναι μακρά και ξεκινά τουλάχιστον μια δεκαετία πριν τους Big Alice. Με αφορμή το τελευταίο και “χαμένο” έως σήμερα άλμπουμ των Socrates “Last Forever” ο τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός των επιτυχιών Κώστας Μπίγαλης μας μίλησε για πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα στο στούντιο του, όπου με την μαεστρία έφερε στην επιφάνεια το πολυπόθητο για πολλούς φαν του απόλυτου rock συγκροτήματος μουσικό διαμάντι. Με επιθυμία του Κώστα Μπίγαλη οι Socrates στις απαντήσεις του αναγράφονται ΣΩΚΡΑΤΕΣ.
Πάμε λοιπόν!
-Πώς πάνε τα 80s-90s Πάρτι με την υπόλοιπη παλιοπαρέα; Μαθαίνω ότι γίνεται χαμός όπου εμφανίζεστε. Τι κοινό σας παρακολουθεί; Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει όλο αυτό;
Έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια και πράγματι η ανταπόκριση του κόσμου είναι πολύ μεγάλη και όπου παίζουμε γίνεται χαμός. Ο κυριότερος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι οι αναμνήσεις του κόσμου από την εφηβεία τους και αυτό μας το λένε συνέχεια. Μας λένε ότι μεγάλωσαν με τα τραγούδια μας και ότι τους είναι αξέχαστα. Η αλήθεια είναι ότι στο πρόγραμμά μας που διαρκεί πάνω από τρεις ώρες το ένα σουξέ διαδέχεται το άλλο και ο κόσμος πραγματικά περνάει παρά πολύ καλά που είναι και το ζητούμενο τελικά. Βέβαια έρχονται και μικρότερες ηλικίες που ξέρουν πολύ καλά τα τραγούδια μας από τους γονείς τους ή τα μεγαλύτερα αδέρφια τους και έτσι το κοινό μας έχει αρκετά μεγάλη ηλικιακή γκάμα…
-Πού γεννήθηκες ; Το πρώτο μουσικό ερέθισμα; Υπήρχε η μουσική στο σπίτι σου; Οι πρώτοι δίσκοι; Κάτω από τι συνθήκες μπήκες στην μουσική και τι σκεπτόσουν τότε;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Νέα Χαλκηδόνα. Τα μουσικά μου ερεθίσματα ήταν διάφορα. Έβλεπα πολλά μιούζικαλ μικρός πριν καν φανταστώ ότι θα ασχοληθώ με την μουσική. Και οι δυο μου γονείς η Βιολέττα και ο Γιώργος είχαν πάρα πολύ καλές φωνές. Ειδικά η μητέρα μου είχε την ίδια χροιά φωνής με μένα και την ίδια τεχνική. Η τραγουδιστική ικανότητα γενικώς είναι αποδεδειγμένα κληρονομική και εγώ ήμουν πολύ τυχερός που γεννήθηκα από αυτούς τους γονείς. Στο σπίτι είχαμε πικ απ και άκουγαν οι γονείς μου κυρίως ελαφρά τραγούδια της εποχής και λιγότερο λαϊκά…Τους πρώτους μου δίσκους τους πήρα κλασικά από το δισκάδικο της γειτονιάς… Elton John, Lynyrd Skynyrd και άλλοι…Όλα ξεκίνησαν όταν ένας φίλος στην γειτονιά μου δάνεισε μια παλιά σκεβρωμένη ακουστική κιθάρα και μου έδειξε τα πρώτα τρία ακόρντα…Λα…ρε…μι…Ήμουν 16 ετών και με τα τρία αυτά ακόρντα έκανα αμέσως το πρώτο μου πρωτόλειο τραγούδι το όποιο θυμάμαι ακόμα μελωδικά και ήταν σε στυλ Country…
Ο Κώστας Μπίγαλης με τους Live την εποχή του Pop Festival ’73
-Η μουσική σου πορεία ποτέ ξεκίνησε;
Από ένα διαγωνισμό ερασιτεχνικών συγκροτημάτων το γνωστό "Pop Festival ’73" που διοργάνωσε η δισκογραφική εταιρία ΕΜΙ και πήραν μέρος τότε περίπου 150 συγκροτήματα από όλη την Ελλάδα. Το συγκρότημα “Live” το έφτιαξα εγώ με φίλους μου από την γειτονιά και ήμασταν τόσο ερασιτέχνες που όταν πήραμε μέρος στον διαγωνισμό παίζαμε μόνο αυτό το τραγούδι και δεν ξέραμε άλλο. Ο στίχος του τραγουδιού ήταν αρχικά κοινωνικός αλλά επειδή τότε ήταν ακόμα δικτατορία μου είπαν ότι έπρεπε να τον αλλάξω για να περάσει από την "επιτροπή λογοκρισίας"... Εγώ φυσικά μέσα στην εφηβική μου τότε άγνοια για το τι σημαίνει δικτατορία δεν καταλάβαινα τι πρόβλημα είχε ο στίχος και γιατί δεν θα πέρναγε από την λογοκρισία. Ήρθε τότε κι μ’ έπιασε ο Τάσος ο Φαληρέας που εργαζόταν στην εταιρία να μου εξηγήσει ότι μπορεί ας πούμε να πουν οι λογοκριτές: γιατί θέλεις να φωνάξεις ;...σε καταπιέζει κανένας και θέλεις να φωνάξεις και να διαμαρτυρηθείς;…χαχαχαχα...όποτε τους λέω κι εγώ και πως πρέπει δηλαδή να γίνει ο στίχος για να περάσει σίγουρα από την επιτροπή...και μου είπε κάνε τον ερωτικό...και τον άλλαξα και τον έκανα..."Θα'θελα να φωνάξω πόσο σ' αγαπώ"...χαχαχαχα...άλλες εποχές που τώρα ακούγονται περίεργες αλλά έτσι ήταν...
POP FESTIVAL 1973-LIVE(ΘΑ ΄ΘΕΛΑ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ)
Στον διαγωνισμό τελικά πήραμε ένα από τα πρώτα βραβεία που δόθηκαν σε μια τηλεοπτική εκπομπή στην ΕΡΤ (τότε ΕΙΡΤ) που πήραν μέρος τα 13 καλυτέρα συγκροτήματα. Το τραγούδι λεγόταν “Θα’θελα να φωνάξω” και είχα γράψει την μουσική και τον στίχο και το τραγουδούσα βέβαια… Στην συνέχεια η διοργανώτρια εταιρία δίσκων η ΕΜΙ μου πρόσφερε ατομικό συμβόλαιο γιατί δυστυχώς δεν ήθελαν όλο το συγκρότημα και έτσι υπέγραψε για μένα ο έκπληκτος πατέρας μου γιατί ήμουν ανήλικος…τότε το όριο ενηλικίωσης ήταν στα 21.
Με τον δυσεύρετο σήμερα δίσκο του Pop Festival ’73. Φωτο: Γιάννης Αλεξίου
-Πώς βίωσες το Ροκ; Στέκια;
Δεν είχα και πολλή δραστηριότητα να γυρίζω σε διάφορα στέκια γιατί αφιέρωνα πολύ χρόνο στο γράψιμο που ήταν από τότε που ξεκίνησα αυτό που κόλλησα πιο πολύ και έτσι είμαι μέχρι σήμερα… Πήγαινα βέβαια σε συναυλίες συγκροτημάτων της εποχής όπως οι μεγάλοι ΣΩΚΡΑΤΕΣ οι Poll και άλλα…
-Παράλληλα ψαχνόσουν και ως ηθοποιός; Είχες συμμετάσχει στο ροκ μιούζικαλ Jesus Christ Superstar. Μίλησε μου για την εμπειρία σου αυτή.
Είχα την μεγάλη τύχη να συμμετάσχω στο κορυφαίο κατά την γνώμη μου ανέβασμα παράστασης μιούζικαλ στην Ελλάδα το θρυλικό “Jesus Christ Superstar”. Το "Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο" ανέβηκε στο θέατρο Άννα- Μαρία Καλουτά το 1979. Μετά από πολύ δύσκολο ανταγωνισμό πήρα τον ρόλο του αρχιερέα Άννα και στην διάρκεια της σεζόν ο σκηνοθέτης της παράστασης ο αείμνηστος Δημήτρης Μαλαβέτας μου είπε επί λέξη ότι …αν δεν πας σε Δραματική σχολή θα σε σκοτώσω…Προφανώς είχε εντυπωσιαστεί, όπως μου είπε, από το υποκριτικό ένστικτο που είδε σε μένα χωρίς να έχω καμία σχέση με το θέατρο μέχρι εκείνη την στιγμή και κανόνισε με τον τότε διευθυντή της Δραματικής σχολής τον Γιώργο Θεοδοσιάδη να με δεχθεί χωρίς τις τυπικές εξετάσεις που απαιτούνταν για να φοιτήσεις…
Με το πρόγραμμα του rock μιούζικαλ Jesus Christ Superstar, 1979. Φωτο: Γ. Αλεξίου
Η παράσταση βέβαια παρόλο που από όλο το φάσμα του τότε γραπτού Τύπου γραφτήκαν διθυραμβικές κριτικές, είχε προβλήματα από αντιδράσεις θρησκευόμενων θεατών που διέκοπταν την παράσταση φωνάζοντας….αίσχος…ντροπή…κλπ. Η παράσταση ολοκλήρωσε την σεζόν και μετά κατέβηκε δυστυχώς γιατί κάποια θρησκόληπτη μερίδα του κόσμου ήταν προφανώς ανέτοιμη να δεχτεί ένα τέτοιο έργο… Άλλες εποχές…
-Ψάχτηκες και στο εξωτερικό; Εκεί βρέθηκες, απ’ ότι γνωρίζω, σε κάποια σκηνή με τον Άντονι Χόπκινς; Πώς συνέβη αυτό;
Στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Αμερική ψάχτηκα σαν σύνθετης-τραγουδιστής στο τέλος της δεκαετίας του 80. Έφτασα το 1988 να υπογράψω προσύμφωνο με την τότε CBS μετέπειτα SONY για δυο άλμπουμ άλλα την τελευταία στιγμή μετά από ένα λάθος χειρισμό του Αμερικανού μάνατζερ που με εκπροσωπούσε δεν υπεγράφη το τελικό συμβόλαιο. Τότε ήταν που γύρισα στην Ελλάδα το ’89 και έκανα τον πρώτο μου ελληνικό άλμπουμ: “Με τον Ήλιο στους Ιχθείς”. Η ταινία με τον Άντονι Χόπκινς δεν είχε καμία σχέση με το εξωτερικό. Απλά είχα την τύχη μαθητής ακόμα στην δραματική σχολή να παίξω έναν πολύ μικρό ρόλο συγκεκριμένα τον Σίμωνα Κυρηναίο σε μια αμερικανική μίνι σειρά της Universal με θέμα την ζωή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου που γυρίστηκε κυρίως στην Ελλάδα το 1980. Τον Απόστολο Παύλο έπαιζε ο μεγάλος Άντονι Χόπκινς με τον οποίο συμμετείχα σε μια μικρή σκηνή και βέβαια ήταν απίστευτη εμπειρία δεδομένου ότι είμαι αφοσιωμένος κινηματογραφόφιλος από παιδί μέχρι και σήμερα.
Κώστας Μπίγαλης – Αλμπέρτο Eσκενάζη στη μουσικο- θεατρική εκδοχή του θρυλικού έργου του Κώστα Μουρσελά “Εκείνος κι Εκείνος”. Θέατρο “Ακάδημος”, 2015
-Με την Ποπ μουσική πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι; Ακούσματα;
Άκουγα πολύ ποπ μουσική κυρίως αμερικάνικη από έφηβος και όταν άρχισα να γράφω τραγούδια ήταν φυσικό να ήταν ποπ και αγγλόφωνα επηρεασμένα από διάφορες ποπ και ροκ επιτυχίες της εποχής…
-Πώς βλέπεις την εξέλιξη της Ποπ στην Ελλάδα μέσα στα χρόνια;
Δεν ξέρω πραγματικά τι να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση γιατί κάποιοι από εμάς τους 80ς 90ς γράψαμε πριν 30 και 35 χρόνια κάποια τραγούδια που έγιναν και είναι ακόμα διαχρονικές επιτυχίες όποτε δεν ξέρω αν αυτό είναι εξέλιξη…χαχαχα…
-Κάποια στιγμή διεκδίκησες την συμμετοχή σου στην Γιουροβίζιον, αλλά τελικά κέρδισε την συμμετοχή ο Μιχάλης Ρακιντζής; Τι συνέβη τότε;
Εδώ και πολλά χρόνια δεν ασχολούμαι με την Γιουροβίζιον και για μένα το κεφάλαιο αυτό έχει κλείσει οριστικά…
Στιγμιότυπο από το νυχτερινό κέντρο «Άκρον»
-Έχεις εμφανιστεί ποτέ σε νυχτερινό κέντρο; Η Ποπ μουσική πέρασε στη νύχτα στα μεγάλα μαγαζιά; Από αυτή την πρόσμιξη ωφελήθηκε η Ποπ ή πιστεύεις ότι εκφυλίστηκε όπως το χιπ-χοπ όταν μπήκε στα λαϊκά νυχτερινά κέντρα κι έχασε τον αρχικό του χαρακτήρα;
Έχω εμφανιστεί σε διάφορα νυχτερινά κέντρα κυρίως την δεκαετία του 90. Όταν κάνεις εμπορική δισκογραφία και ειδικά στα 90s που στο δεύτερο μισό της όλη η Ελλάδα είχε γίνει ένα Ελληνάδικο δεν μπορούσες να μην δουλέψεις σε λαϊκά σχήματα, άλλα δεν νομίζω ότι η ποπ , τουλάχιστον η δική μου ποπ, ότι ζημιώθηκε από αυτή την πρόσμιξη. Άλλωστε ήταν και θέμα επιβίωσης. Ο μάνατζερ που είχα τότε από το ’95 και μετά μου έλεγε θυμάμαι ότι αν δεν γράψω λαϊκά δεν θα μπορεί να μου βρει δουλειά…οπότε δεν είχαμε οι τότε ποπ άλλη επιλογή για αυτό σχεδόν όλοι κάναμε λαϊκά η λαϊκότροπα τραγούδια…
Σπίτι με το Mega με τον Κ. Μπίγαλη 'Του Αιγαίου Τα Blues'
-Είσαι ευχαριστημένος εν γένει από την μουσική σου πορεία;
Η μουσική μου πορεία βέβαια δεν ήταν πάντα εύκολη, αλλά είχα την τύχη να μπορώ να γράφω τα δικά μου τραγούδια και γενικώς να τελειώνω όλη την δημιουργική διαδικασία από την σύνθεση, τον στίχο, την ενορχήστρωση και την ερμηνεία ενός κομματιού μέχρι από ένα σημείο και μετά και την τεχνική επεξεργασία στο στούντιο, όποτε ήμουν ανεξάρτητος και έτσι δεν χρειάστηκε να κάνω κανένα συμβιβασμό ιδιαίτερα όταν πλέον συνδέθηκα με τον κόσμο που έκανε επιτυχίες τα τραγούδια μου, οπότε οι δισκογραφικές εταιρίες έβγαζαν χρήματα που ήταν το ζητούμενο τους και μένα με άφησαν ήσυχο και ελεύθερο να κάνω τους δίσκους που ήθελα χωρίς να παρεμβαίνουν. Φυσικά επειδή πάντα ήμουν πρώτα δημιουργός και μετά τραγουδιστής τα περισσότερα έσοδα τα είχα από τα πνευματικά δικαιώματα, αλλά λόγω της ταυτόχρονης τραγουδιστικής μου δραστηριότητας και της αναπόφευκτης έκθεσης στα μέσα ενημέρωσης και ειδικά στην τηλεόραση, υπήρχε η εντύπωση ότι τα περισσότερα έσοδα τα είχα από το τραγούδι. Άλλωστε είναι γνωστό ότι εμείς οι λεγόμενοι μοντέρνοι τραγουδιστές πάντα είχαμε πολύ μικρότερες αμοιβές από τους συναδέλφους του λαϊκού χώρου και εγώ βέβαια δεν αποτέλεσα εξαίρεση όταν δούλευα σε τέτοιους χώρους κυρίως την δεκαετία του 90.
Golden - Scan10014: Χαρούμενο στιγμιότυπο με τον πρώτο χρυσό δίσκο “Με τον Ήλιο στους Ιχθείς”, 1989. Διακρίνονται από αριστερά: Άγγελος Σφακιανάκης, Μπάμπης Μπίρης (ηχολήπτης), Άκης Τουρκογιώργης, Ηλίας Μαραβέλιας (Lyra), Αντώνης Τουρκογιώργης, Κώστας Μπίγαλης, Παύλος Χαϊκάλης, Πωλίνα, Βανέσσα Καραγεώργου (τραγουδίστρια)
-Με τον ήχο πότε άρχισες να ασχολείσαι;
Με τον ήχο ασχολούμαι πολλά χρόνια και έχω δικό μου Home studio
-Τι έχεις δουλέψει τελευταία εκεί που θεωρείς ότι είναι καλή δουλειά;
Τελευταία είχα την τιμή και την τύχη να μιξάρω τον τελευταίο ιστορικό στουντιακό δίσκο των θρυλικών ΣΩΚΡΑΤΕΣ που κυκλοφορεί και σε βινύλιο εννοείται… από την δισκογραφική ΕΜΙ στις 29 Σεπτεμβρίου…
-Το υλικό των Socrates πώς έφθασε στα χέρια σου ; Σε τι φάση ήταν το υλικό όταν συνέβη το κακό στον Αντώνη ; Τι συνεισφορά είχε στη δουλειά αυτή ; Γιατί το υλικό κατά τη γνώμη σου έμεινε αναξιοποίητο για τόσα χρόνια ; Πώς έγινε η αναβάθμιση του υλικού;
Το υλικό από τις ηχογραφήσεις των ΣΩΚΡΑΤΕΣ που διακόπηκαν τον Απρίλιο του 2010 λόγω του προβλήματος υγείας που πρόεκυψε στον Αντώνη, ήταν μέσα σε ένα σκληρό δίσκο τον όποιο παρέδωσε ο αείμνηστος Γιάννης Σπάθας πριν αποβιώσει στην γυναίκα του Αντώνη την Λίνα προς φύλαξη, λέγοντάς της ότι εκεί μέσα ήταν ότι προλάβανε να ηχογραφήσουνε…
Στο στούντιο που έγινε το τελικό μιξάρισμα του τελευταίου “χαμένου” δίσκου των Socrates Drank The Conium
Πριν περίπου δυόμιση χρόνια εν μέσω κωρονοϊού μου έδωσε η Λίνα αυτόν τον σκληρό δίσκο να αξιολογήσω το υλικό που υπήρχε μέσα μήπως θα μπορούσαν να προκύψουν αν όχι όλα έστω κάποια τραγούδια… Εγώ με την σειρά μου έδωσα τον σκληρό στο φίλο κημπορντίστα ειδικό στα μουσικά προγράμματα και συνεργάτη των Σώκρατες Δημήτρη Μπέλο για να κάνει μια αξιολόγηση του υλικού και να με ενημερώσει… Μετά από δυο μέρες με πήρε τηλέφωνο και μου είπε επί λέξει: Υπάρχει δίσκος…και γαμάει…χαχαχα…σόρρυ για το γαλλικό, αλλά αυτό μου είπε και χάρηκα πολύ γιατί του είχα εμπιστοσύνη… Μετά μου έστειλε κάποιες πολύ πρόχειρες μίξεις για να ακούσω γενικώς τα τραγούδια και βέβαια τα χωριστά κανάλια του κάθε κομματιού για τις μίξεις… Ξεκίνησα την τεχνική επεξεργασία έκπληκτος από την ποιότητα των ηχογραφήσεων από το επίπεδο των παιξιμάτων και βέβαια από τα απίστευτα τραγούδια σαν συνθέσεις και τότε κατάλαβα την αίτια του ενθουσιώδους …γαλλικού…του Μπέλλου…χαχαχα…
Το πρώτο κομμάτι που ξεκίνησα να μιξάρω ήταν το BAZAAR… Όταν μετά από κάποιες ώρες είχαν κουραστεί τα αυτιά μου έστειλα την μίξη μέχρι το σημείο που την είχα φτάσει ως εκείνη την στιγμή στο φίλο μου τον θρυλικό DJ LEO να ακούσει στα δικά του μηχανήματα και ηχεία και να μου πει μια γνώμη αν έπρεπε να διορθώσω κάτι κλπ
Μετά από λίγο αφού άκουσε με πήρε τηλέφωνο και είπε κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ… ΜΗΝ ΤΟ ΑΓΓΙΞΕΙΣ….ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ… Έμεινα έκπληκτος γιατί ήμουν σίγουρος ότι ήθελε διορθώσεις…Είχα εμπιστοσύνη όμως στα αυτιά του LEO και δεν το άγγιξα…
Απλά ξανακοίταξα ότι είχα κάνει και το αποθήκευσα γιατί σκέφτηκα ότι πρόκειται για τις ίδιες πηγές από τους ίδιους παίκτες όποτε εισάγοντας τις σωσμένες ρυθμίσεις στα άλλα τραγούδια θα είχα τουλάχιστον μια βάση εκκίνησης…και έτσι έγινε… Τα υπόλοιπα είναι πλέον ιστορία. Οι μίξεις ολοκληρώθηκαν μετά βέβαια από αρκετούς μήνες και εδώ θέλω να αναφέρω την πολύτιμη βοήθεια της συναδέλφου και φίλης εδώ και πολλά χρόνια Μαριάνας Ευστρατίου που με την αισθητική και τα ταλαντούχα αυτιά της με βοήθησε πολύ σε στιγμές δύσκολων αποφάσεων στην διάρκεια της κουραστικής διαδικασίας των μίξεων και την ευχαριστώ από καρδιάς!!!
Το άλμπουμ ολοκληρώθηκε με το ιδανικό mastering από το Mutant Bit Mastering Studio του φίλου επιστήμονα του ήχου και της μουσικής τεχνολογίας…του φοβερού Γρήγορη Γαλάνη!!!!!
-Πώς γνώρισες τον Αντώνη Τουρκογιώργη; Τι σας έδεσε και τι συνεργασίες κάνατε;
Τον Αντώνη τον ήξερα γιατί ήμουν φαν των ΣΩΚΡΑΤΕΣ από πολύ μικρός αλλά δεν είχαμε ποτέ γνωριστεί από κοντά…Το ’88 όμως μας έφερε σε επαφή η δισκογραφική μου εταιρία η Λύρα για να με βοηθήσει στις ενορχηστρώσεις και στον προγραμματισμό σε υπολογιστή που ο Τόνυ ήταν πολύ προχωρημένος και έτσι γνωριστήκαμε και κολλήσαμε αμέσως. Ήμουν πολύ τυχερός πραγματικά που γνωρίσω αυτόν τον ιδιοφυή μουσικό, σύνθετη, στιχουργό, τραγουδιστή και μέγα κιθαρίστα και μπασίστα!!! Και μέσω του Τόνυ γνώρισα βέβαια και τον αδελφό του τον Άκη Τουρκογιώργη μια ανεπανάληπτη καθαριστική ιδιοφυΐα!!! Αυτοί οι δυο οι αδελφοί Τουρκογιώργη και ο μεγάλος, ο τεράστιος Γιάννης Σπάθας, είναι κατά την γνώμη μου οι τρεις κορυφαίοι ροκ ηλεκτρικοί κιθαρίστες της γενιάς τους αλλά και γενικότερα…
Το ιστορικό τελευταίο άλμπουμ των Socrates που κυκλοφορεί
Ο Τόνυ και ο Άκης έπαιξαν σε όλους μου τους δίσκους και καθόρισαν το στυλ της μουσικής μου με μεγάλες καθαριστικές στιγμές και πάντα θα τους ευγνωμονώ και θα τους θαυμάζω!!! Με τον Τόνυ όμως δέσαμε πολύ και με αδελφική φιλία εκτός δουλειάς εδώ και 35 χρόνια… Ο Τόνυ είναι ένας απίστευτα καλλιεργημένος άνθρωπος με πανεπιστημιακό πτυχίο στην Αγγλική φιλολογία και το αντίστοιχο της Γαλλικής, ιδιαίτερα ευφυής με την μουσική τεχνολογία των υπολογιστών και με πραγματικά μοναδικό χιούμορ… Αν ισχύει η ρήση ότι…το γέλιο μακραίνει την ζωή…εγώ όσα χρόνια ζήσω ακόμα θα τα οφείλω στα γέλια που έχουμε κάνει με τον Τόνυ γιατί εκτός όλων των άλλων δέσαμε πολύ και στους κώδικες χιούμορ και όποτε βλεπόμαστε γελάμε πολύ ακόμα και στην δύσκολη κατάσταση της υγείας του… Είναι πραγματικά ένας απίστευτα γενναίος μαχητής και για αυτό εκτός από τα μουσικά τον θαυμάζω ακόμα πιο πολύ και υποκλίνομαι… TONY POWER!!!!!
Αντώνης Τουρκογιώργης
-Προσωπικά σε τι φάση είσαι από μουσικής πλευράς; Γράφεις τραγούδια; Κάτι άλλο;
Δισκογραφικά τώρα ετοιμάζω ένα δεύτερο άλμπουμ BIG ALICE που ήταν να βγει τότε το ’86 μετά το πρώτο άλμπουμ με το θρυλικό I MISS YOU αλλά δεν βγήκε ποτέ…Πιστεύω ότι θα είναι έτοιμο την άνοιξη και θα έχει πολύ μουσικό ενδιαφέρον για τους φανς του πρώτου δίσκου των BIG ALICE. Επίσης παράλληλα ασχολούμαι και με την κινηματογραφική μουσική ως κολλημένος κινηματογραφόφιλος από μικρό παιδί…Από μια ταινία δε: Κοκό Σανέλ και Ιγκόρ Στραβίνσκι.Γνώρισα μουσικά την συνθετική μεγαλοφυΐα του μεγάλου Ρώσου σύνθετη Ιγκόρ Στραβίνσκι και συγκεκριμένα ένα από τα κορυφαία έργα του 20ου αιώνα την “Ιεροτελεστία της Άνοιξης”. Γενικώς μετά την ολοκλήρωση του δευτέρου δίσκου BIG ALICE σκοπεύω να ασχοληθώ αποκλειστικά με την κινηματογραφική μουσική που την θεωρώ δημιουργικά πραγματικά συναρπαστική.
Big Alice 80s: Κώστας Μπίγαλης – Μαριάννα Ευστρατίου
Επίσης θα έχω και μια παράλληλη θεατρική δραστηριότητα αυτόν τον χειμώνα που είναι η άλλη μεγάλη μου υπαρξιακή θα έλεγα δημιουργική ανάγκη…Συγκεκριμένα μαζί με τον παλιό μου φίλο σπουδαίο ηθοποιό Βύρωνα Κολάση θα μοιραστούμε την σκηνή κάθε Δευτέρα και Τρίτη σε ένα θρυλικό αγγλικό αστυνομικό θρίλερ το…ΣΛΟΥΘ… σε σκηνοθεσία του πολύπειρου σκηνοθέτη Τάσου Λερτά. Η παράσταση θα ανεβεί στο “Θέατρο της Ημέρας” στις 14 Νοέμβριου.
-Ποιον ξένο τραγουδιστή έχεις δει live και δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Δεν πηγαίνω σε συναυλίες συχνά…πολύ σπάνια θα έλεγα. Δύο όμως που πήγα στο παρελθόν μου άρεσαν πολύ. Η μια ήταν η συναυλία των Rolling Stones στο ΟΑΚΑ … Rivers of Babylon… αν θυμάμαι καλά…και η συναυλία του θρυλικού Frank Sinatra πάλι στο Ολυμπιακό Στάδιο το 1992.
-Μια παιδική ανάμνηση από τις αλάνες της Νέας Χαλκηδόνας όπου γεννήθηκες, μεγάλωσες και ζεις έως σήμερα;
Όταν ήμουν πέντε- έξι χρονών έπεσε μια μπάλα που παίζαμε με μια παιδική μου φίλη μέσα σε ένα βαρέλι με νερό και όταν πήγα να την πιάσω έπεσα μέσα με το κεφάλι και θα πνιγόμουν αλλά η παιδική μου φίλη η Τζένη με απίστευτη ψυχραιμία για αυτή την ηλικία με άρπαξε από τα πόδια και με έβγαλε από το βαρέλι... Ήμουν πολύ τυχερός που ήταν εκεί και την θυμάμαι πάντα με ευγνωμοσύνη.
-Σε θυμάμαι πάντα πολιτικοποιημένο άτομο…
Τώρα ασχολούμαι και με την τοπική αυτοδιοίκηση και συγκεκριμένα είμαι αντιδήμαρχος στον τομέα του αθλητισμού στον δήμο Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας με δήμαρχο τον γνωστό ηθοποιό Γιάννη Βούρο με τον οποίο ήμασταν παιδικοί φίλοι και έτσι ανταποκρίθηκα και στο δικό του κάλεσμα, γιατί άλλωστε είμαι γέννημα θρέμμα Νεοχαλκηδονιώτης και μένω ακόμα στο πατρικό μου σπίτι που χτίσθηκε το 1939.
-Για επίλογο κάποιες σκέψεις;
Δεν έχω απωθημένα που να με απασχολούν και γενικώς είμαι γεμάτος και πάντοτε προσπαθώ να βάζω στόχους γιατί αλλιώς βαριέμαι πολύ και η απραξία με δυσκολεύει υπαρξιακά...Εμπιστεύομαι αρκετούς ανθρώπους που είναι πολύ κοντινοί μου συγγενείς αλλά και κάποιους κάλους φίλους που γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και η σχέση μας έχει δοκιμαστεί σε δύσκολες καταστάσεις...
-Ευχαριστώ για όλα αυτά τα ωραία που μας είπες !
Επίσης ευχαριστώ !
*Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Κώστα Μπίγαλη και του Γιάννη Αλεξίου
SOCRATES DRANK THE CONIUM SHAKE IT 2023
https://www.youtube.com/watch?v=YtWP66HMoOU&ab_channel=GrigorisTakesian
SOCRATES DRANK THE CONIUM BAZAR 2023
https://www.youtube.com/watch?v=5F698C0rdkY&ab_channel=GrigorisTakesian
Ο Κώστας Μπίγαλης είναι μια μοναδική περίπτωση τραγουδιστή-τραγουδοποιού. Το ταλέντο του και οι ασχολίες του δεν περιορίζεται μόνο στην μουσική. Ασχολείται με τόσα δημιουργικά πράγματα που είναι δύσκολο να χωρέσουν και να αναπτυχθούν σε μια συζήτηση όσες ώρες και αν χρειαστεί. Ο ίδιος όπως λέει με το χιούμορ που τον διακρίνει “έχει άγνοια κινδύνου” και αυτό τον σώζει πολλές φορές και ρουφά τη ζωή με όλες του τις δυνάμεις και την άνεση που έχει ως hit maker. Οι επιτυχίες του είναι πολλές στα 13 άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει από την εποχή των Big Alice το 1984 με το μέγα-χιτ “I Miss You” που κυκλοφόρησε σε 18 χώρες στο εξωτερικό, έως σήμερα. Το τραγούδι αυτό ήταν και το πρώτο μουσικό βίντεο κλιπ που έγινε στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Από το 1989 έως το 2011 ακολούθησαν 12 δικά του άλμπουμ με πολλές επιτυχίες που τραγουδά με ιδιαίτερη επιτυχία και απήχηση στις γνωστές πια συναυλίες – πάρτι και αλλού.
Αυτό τον καιρό δουλεύει το δεύτερο άλμπουμ Big Alice που θα είναι η μουσική έκπληξη του 2024. Επίσης αυτό τον καιρό ετοιμάζεται για το ανέβασμα του θεατρικού έργου “Σλουθ” σε μια παράλληλη πορεία από μια δική του ανάγκη και τρέλα για το θέατρο που λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά για τον ίδιο. Επίσης ασχολείται με επιτυχία και με την τοπική αυτοδιοίκηση, καθότι πολιτικοποιημένο άτομο, βάζοντας κι αυτός ένα λιθαράκι για να αποκτήσει η ΑΕΚ το δικό της γήπεδο, άλλη μεγάλη του αγάπη.
Η ιστορία του στον καλλιτεχνικό χώρο είναι μακρά και ξεκινά τουλάχιστον μια δεκαετία πριν τους Big Alice. Με αφορμή το τελευταίο και “χαμένο” έως σήμερα άλμπουμ των Socrates “Last Forever” ο τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός των επιτυχιών Κώστας Μπίγαλης μας μίλησε για πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα στο στούντιο του, όπου με την μαεστρία έφερε στην επιφάνεια το πολυπόθητο για πολλούς φαν του απόλυτου rock συγκροτήματος μουσικό διαμάντι. Με επιθυμία του Κώστα Μπίγαλη οι Socrates στις απαντήσεις του αναγράφονται ΣΩΚΡΑΤΕΣ.
Πάμε λοιπόν!
-Πώς πάνε τα 80s-90s Πάρτι με την υπόλοιπη παλιοπαρέα; Μαθαίνω ότι γίνεται χαμός όπου εμφανίζεστε. Τι κοινό σας παρακολουθεί; Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει όλο αυτό;
Έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια και πράγματι η ανταπόκριση του κόσμου είναι πολύ μεγάλη και όπου παίζουμε γίνεται χαμός. Ο κυριότερος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι οι αναμνήσεις του κόσμου από την εφηβεία τους και αυτό μας το λένε συνέχεια. Μας λένε ότι μεγάλωσαν με τα τραγούδια μας και ότι τους είναι αξέχαστα. Η αλήθεια είναι ότι στο πρόγραμμά μας που διαρκεί πάνω από τρεις ώρες το ένα σουξέ διαδέχεται το άλλο και ο κόσμος πραγματικά περνάει παρά πολύ καλά που είναι και το ζητούμενο τελικά. Βέβαια έρχονται και μικρότερες ηλικίες που ξέρουν πολύ καλά τα τραγούδια μας από τους γονείς τους ή τα μεγαλύτερα αδέρφια τους και έτσι το κοινό μας έχει αρκετά μεγάλη ηλικιακή γκάμα…
-Πού γεννήθηκες ; Το πρώτο μουσικό ερέθισμα; Υπήρχε η μουσική στο σπίτι σου; Οι πρώτοι δίσκοι; Κάτω από τι συνθήκες μπήκες στην μουσική και τι σκεπτόσουν τότε;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Νέα Χαλκηδόνα. Τα μουσικά μου ερεθίσματα ήταν διάφορα. Έβλεπα πολλά μιούζικαλ μικρός πριν καν φανταστώ ότι θα ασχοληθώ με την μουσική. Και οι δυο μου γονείς η Βιολέττα και ο Γιώργος είχαν πάρα πολύ καλές φωνές. Ειδικά η μητέρα μου είχε την ίδια χροιά φωνής με μένα και την ίδια τεχνική. Η τραγουδιστική ικανότητα γενικώς είναι αποδεδειγμένα κληρονομική και εγώ ήμουν πολύ τυχερός που γεννήθηκα από αυτούς τους γονείς. Στο σπίτι είχαμε πικ απ και άκουγαν οι γονείς μου κυρίως ελαφρά τραγούδια της εποχής και λιγότερο λαϊκά…Τους πρώτους μου δίσκους τους πήρα κλασικά από το δισκάδικο της γειτονιάς… Elton John, Lynyrd Skynyrd και άλλοι…Όλα ξεκίνησαν όταν ένας φίλος στην γειτονιά μου δάνεισε μια παλιά σκεβρωμένη ακουστική κιθάρα και μου έδειξε τα πρώτα τρία ακόρντα…Λα…ρε…μι…Ήμουν 16 ετών και με τα τρία αυτά ακόρντα έκανα αμέσως το πρώτο μου πρωτόλειο τραγούδι το όποιο θυμάμαι ακόμα μελωδικά και ήταν σε στυλ Country…
Ο Κώστας Μπίγαλης με τους Live την εποχή του Pop Festival ’73
-Η μουσική σου πορεία ποτέ ξεκίνησε;
Από ένα διαγωνισμό ερασιτεχνικών συγκροτημάτων το γνωστό "Pop Festival ’73" που διοργάνωσε η δισκογραφική εταιρία ΕΜΙ και πήραν μέρος τότε περίπου 150 συγκροτήματα από όλη την Ελλάδα. Το συγκρότημα “Live” το έφτιαξα εγώ με φίλους μου από την γειτονιά και ήμασταν τόσο ερασιτέχνες που όταν πήραμε μέρος στον διαγωνισμό παίζαμε μόνο αυτό το τραγούδι και δεν ξέραμε άλλο. Ο στίχος του τραγουδιού ήταν αρχικά κοινωνικός αλλά επειδή τότε ήταν ακόμα δικτατορία μου είπαν ότι έπρεπε να τον αλλάξω για να περάσει από την "επιτροπή λογοκρισίας"... Εγώ φυσικά μέσα στην εφηβική μου τότε άγνοια για το τι σημαίνει δικτατορία δεν καταλάβαινα τι πρόβλημα είχε ο στίχος και γιατί δεν θα πέρναγε από την λογοκρισία. Ήρθε τότε κι μ’ έπιασε ο Τάσος ο Φαληρέας που εργαζόταν στην εταιρία να μου εξηγήσει ότι μπορεί ας πούμε να πουν οι λογοκριτές: γιατί θέλεις να φωνάξεις ;...σε καταπιέζει κανένας και θέλεις να φωνάξεις και να διαμαρτυρηθείς;…χαχαχαχα...όποτε τους λέω κι εγώ και πως πρέπει δηλαδή να γίνει ο στίχος για να περάσει σίγουρα από την επιτροπή...και μου είπε κάνε τον ερωτικό...και τον άλλαξα και τον έκανα..."Θα'θελα να φωνάξω πόσο σ' αγαπώ"...χαχαχαχα...άλλες εποχές που τώρα ακούγονται περίεργες αλλά έτσι ήταν...
POP FESTIVAL 1973-LIVE(ΘΑ ΄ΘΕΛΑ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ)
Στον διαγωνισμό τελικά πήραμε ένα από τα πρώτα βραβεία που δόθηκαν σε μια τηλεοπτική εκπομπή στην ΕΡΤ (τότε ΕΙΡΤ) που πήραν μέρος τα 13 καλυτέρα συγκροτήματα. Το τραγούδι λεγόταν “Θα’θελα να φωνάξω” και είχα γράψει την μουσική και τον στίχο και το τραγουδούσα βέβαια… Στην συνέχεια η διοργανώτρια εταιρία δίσκων η ΕΜΙ μου πρόσφερε ατομικό συμβόλαιο γιατί δυστυχώς δεν ήθελαν όλο το συγκρότημα και έτσι υπέγραψε για μένα ο έκπληκτος πατέρας μου γιατί ήμουν ανήλικος…τότε το όριο ενηλικίωσης ήταν στα 21.
Με τον δυσεύρετο σήμερα δίσκο του Pop Festival ’73. Φωτο: Γιάννης Αλεξίου
-Πώς βίωσες το Ροκ; Στέκια;
Δεν είχα και πολλή δραστηριότητα να γυρίζω σε διάφορα στέκια γιατί αφιέρωνα πολύ χρόνο στο γράψιμο που ήταν από τότε που ξεκίνησα αυτό που κόλλησα πιο πολύ και έτσι είμαι μέχρι σήμερα… Πήγαινα βέβαια σε συναυλίες συγκροτημάτων της εποχής όπως οι μεγάλοι ΣΩΚΡΑΤΕΣ οι Poll και άλλα…
-Παράλληλα ψαχνόσουν και ως ηθοποιός; Είχες συμμετάσχει στο ροκ μιούζικαλ Jesus Christ Superstar. Μίλησε μου για την εμπειρία σου αυτή.
Είχα την μεγάλη τύχη να συμμετάσχω στο κορυφαίο κατά την γνώμη μου ανέβασμα παράστασης μιούζικαλ στην Ελλάδα το θρυλικό “Jesus Christ Superstar”. Το "Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο" ανέβηκε στο θέατρο Άννα- Μαρία Καλουτά το 1979. Μετά από πολύ δύσκολο ανταγωνισμό πήρα τον ρόλο του αρχιερέα Άννα και στην διάρκεια της σεζόν ο σκηνοθέτης της παράστασης ο αείμνηστος Δημήτρης Μαλαβέτας μου είπε επί λέξη ότι …αν δεν πας σε Δραματική σχολή θα σε σκοτώσω…Προφανώς είχε εντυπωσιαστεί, όπως μου είπε, από το υποκριτικό ένστικτο που είδε σε μένα χωρίς να έχω καμία σχέση με το θέατρο μέχρι εκείνη την στιγμή και κανόνισε με τον τότε διευθυντή της Δραματικής σχολής τον Γιώργο Θεοδοσιάδη να με δεχθεί χωρίς τις τυπικές εξετάσεις που απαιτούνταν για να φοιτήσεις…
Με το πρόγραμμα του rock μιούζικαλ Jesus Christ Superstar, 1979. Φωτο: Γ. Αλεξίου
Η παράσταση βέβαια παρόλο που από όλο το φάσμα του τότε γραπτού Τύπου γραφτήκαν διθυραμβικές κριτικές, είχε προβλήματα από αντιδράσεις θρησκευόμενων θεατών που διέκοπταν την παράσταση φωνάζοντας….αίσχος…ντροπή…κλπ. Η παράσταση ολοκλήρωσε την σεζόν και μετά κατέβηκε δυστυχώς γιατί κάποια θρησκόληπτη μερίδα του κόσμου ήταν προφανώς ανέτοιμη να δεχτεί ένα τέτοιο έργο… Άλλες εποχές…
-Ψάχτηκες και στο εξωτερικό; Εκεί βρέθηκες, απ’ ότι γνωρίζω, σε κάποια σκηνή με τον Άντονι Χόπκινς; Πώς συνέβη αυτό;
Στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Αμερική ψάχτηκα σαν σύνθετης-τραγουδιστής στο τέλος της δεκαετίας του 80. Έφτασα το 1988 να υπογράψω προσύμφωνο με την τότε CBS μετέπειτα SONY για δυο άλμπουμ άλλα την τελευταία στιγμή μετά από ένα λάθος χειρισμό του Αμερικανού μάνατζερ που με εκπροσωπούσε δεν υπεγράφη το τελικό συμβόλαιο. Τότε ήταν που γύρισα στην Ελλάδα το ’89 και έκανα τον πρώτο μου ελληνικό άλμπουμ: “Με τον Ήλιο στους Ιχθείς”. Η ταινία με τον Άντονι Χόπκινς δεν είχε καμία σχέση με το εξωτερικό. Απλά είχα την τύχη μαθητής ακόμα στην δραματική σχολή να παίξω έναν πολύ μικρό ρόλο συγκεκριμένα τον Σίμωνα Κυρηναίο σε μια αμερικανική μίνι σειρά της Universal με θέμα την ζωή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου που γυρίστηκε κυρίως στην Ελλάδα το 1980. Τον Απόστολο Παύλο έπαιζε ο μεγάλος Άντονι Χόπκινς με τον οποίο συμμετείχα σε μια μικρή σκηνή και βέβαια ήταν απίστευτη εμπειρία δεδομένου ότι είμαι αφοσιωμένος κινηματογραφόφιλος από παιδί μέχρι και σήμερα.
Κώστας Μπίγαλης – Αλμπέρτο Eσκενάζη στη μουσικο- θεατρική εκδοχή του θρυλικού έργου του Κώστα Μουρσελά “Εκείνος κι Εκείνος”. Θέατρο “Ακάδημος”, 2015
-Με την Ποπ μουσική πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι; Ακούσματα;
Άκουγα πολύ ποπ μουσική κυρίως αμερικάνικη από έφηβος και όταν άρχισα να γράφω τραγούδια ήταν φυσικό να ήταν ποπ και αγγλόφωνα επηρεασμένα από διάφορες ποπ και ροκ επιτυχίες της εποχής…
-Πώς βλέπεις την εξέλιξη της Ποπ στην Ελλάδα μέσα στα χρόνια;
Δεν ξέρω πραγματικά τι να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση γιατί κάποιοι από εμάς τους 80ς 90ς γράψαμε πριν 30 και 35 χρόνια κάποια τραγούδια που έγιναν και είναι ακόμα διαχρονικές επιτυχίες όποτε δεν ξέρω αν αυτό είναι εξέλιξη…χαχαχα…
-Κάποια στιγμή διεκδίκησες την συμμετοχή σου στην Γιουροβίζιον, αλλά τελικά κέρδισε την συμμετοχή ο Μιχάλης Ρακιντζής; Τι συνέβη τότε;
Εδώ και πολλά χρόνια δεν ασχολούμαι με την Γιουροβίζιον και για μένα το κεφάλαιο αυτό έχει κλείσει οριστικά…
Στιγμιότυπο από το νυχτερινό κέντρο «Άκρον»
-Έχεις εμφανιστεί ποτέ σε νυχτερινό κέντρο; Η Ποπ μουσική πέρασε στη νύχτα στα μεγάλα μαγαζιά; Από αυτή την πρόσμιξη ωφελήθηκε η Ποπ ή πιστεύεις ότι εκφυλίστηκε όπως το χιπ-χοπ όταν μπήκε στα λαϊκά νυχτερινά κέντρα κι έχασε τον αρχικό του χαρακτήρα;
Έχω εμφανιστεί σε διάφορα νυχτερινά κέντρα κυρίως την δεκαετία του 90. Όταν κάνεις εμπορική δισκογραφία και ειδικά στα 90s που στο δεύτερο μισό της όλη η Ελλάδα είχε γίνει ένα Ελληνάδικο δεν μπορούσες να μην δουλέψεις σε λαϊκά σχήματα, άλλα δεν νομίζω ότι η ποπ , τουλάχιστον η δική μου ποπ, ότι ζημιώθηκε από αυτή την πρόσμιξη. Άλλωστε ήταν και θέμα επιβίωσης. Ο μάνατζερ που είχα τότε από το ’95 και μετά μου έλεγε θυμάμαι ότι αν δεν γράψω λαϊκά δεν θα μπορεί να μου βρει δουλειά…οπότε δεν είχαμε οι τότε ποπ άλλη επιλογή για αυτό σχεδόν όλοι κάναμε λαϊκά η λαϊκότροπα τραγούδια…
Σπίτι με το Mega με τον Κ. Μπίγαλη 'Του Αιγαίου Τα Blues'
-Είσαι ευχαριστημένος εν γένει από την μουσική σου πορεία;
Η μουσική μου πορεία βέβαια δεν ήταν πάντα εύκολη, αλλά είχα την τύχη να μπορώ να γράφω τα δικά μου τραγούδια και γενικώς να τελειώνω όλη την δημιουργική διαδικασία από την σύνθεση, τον στίχο, την ενορχήστρωση και την ερμηνεία ενός κομματιού μέχρι από ένα σημείο και μετά και την τεχνική επεξεργασία στο στούντιο, όποτε ήμουν ανεξάρτητος και έτσι δεν χρειάστηκε να κάνω κανένα συμβιβασμό ιδιαίτερα όταν πλέον συνδέθηκα με τον κόσμο που έκανε επιτυχίες τα τραγούδια μου, οπότε οι δισκογραφικές εταιρίες έβγαζαν χρήματα που ήταν το ζητούμενο τους και μένα με άφησαν ήσυχο και ελεύθερο να κάνω τους δίσκους που ήθελα χωρίς να παρεμβαίνουν. Φυσικά επειδή πάντα ήμουν πρώτα δημιουργός και μετά τραγουδιστής τα περισσότερα έσοδα τα είχα από τα πνευματικά δικαιώματα, αλλά λόγω της ταυτόχρονης τραγουδιστικής μου δραστηριότητας και της αναπόφευκτης έκθεσης στα μέσα ενημέρωσης και ειδικά στην τηλεόραση, υπήρχε η εντύπωση ότι τα περισσότερα έσοδα τα είχα από το τραγούδι. Άλλωστε είναι γνωστό ότι εμείς οι λεγόμενοι μοντέρνοι τραγουδιστές πάντα είχαμε πολύ μικρότερες αμοιβές από τους συναδέλφους του λαϊκού χώρου και εγώ βέβαια δεν αποτέλεσα εξαίρεση όταν δούλευα σε τέτοιους χώρους κυρίως την δεκαετία του 90.
Golden - Scan10014: Χαρούμενο στιγμιότυπο με τον πρώτο χρυσό δίσκο “Με τον Ήλιο στους Ιχθείς”, 1989. Διακρίνονται από αριστερά: Άγγελος Σφακιανάκης, Μπάμπης Μπίρης (ηχολήπτης), Άκης Τουρκογιώργης, Ηλίας Μαραβέλιας (Lyra), Αντώνης Τουρκογιώργης, Κώστας Μπίγαλης, Παύλος Χαϊκάλης, Πωλίνα, Βανέσσα Καραγεώργου (τραγουδίστρια)
-Με τον ήχο πότε άρχισες να ασχολείσαι;
Με τον ήχο ασχολούμαι πολλά χρόνια και έχω δικό μου Home studio
-Τι έχεις δουλέψει τελευταία εκεί που θεωρείς ότι είναι καλή δουλειά;
Τελευταία είχα την τιμή και την τύχη να μιξάρω τον τελευταίο ιστορικό στουντιακό δίσκο των θρυλικών ΣΩΚΡΑΤΕΣ που κυκλοφορεί και σε βινύλιο εννοείται… από την δισκογραφική ΕΜΙ στις 29 Σεπτεμβρίου…
-Το υλικό των Socrates πώς έφθασε στα χέρια σου ; Σε τι φάση ήταν το υλικό όταν συνέβη το κακό στον Αντώνη ; Τι συνεισφορά είχε στη δουλειά αυτή ; Γιατί το υλικό κατά τη γνώμη σου έμεινε αναξιοποίητο για τόσα χρόνια ; Πώς έγινε η αναβάθμιση του υλικού;
Το υλικό από τις ηχογραφήσεις των ΣΩΚΡΑΤΕΣ που διακόπηκαν τον Απρίλιο του 2010 λόγω του προβλήματος υγείας που πρόεκυψε στον Αντώνη, ήταν μέσα σε ένα σκληρό δίσκο τον όποιο παρέδωσε ο αείμνηστος Γιάννης Σπάθας πριν αποβιώσει στην γυναίκα του Αντώνη την Λίνα προς φύλαξη, λέγοντάς της ότι εκεί μέσα ήταν ότι προλάβανε να ηχογραφήσουνε…
Στο στούντιο που έγινε το τελικό μιξάρισμα του τελευταίου “χαμένου” δίσκου των Socrates Drank The Conium
Πριν περίπου δυόμιση χρόνια εν μέσω κωρονοϊού μου έδωσε η Λίνα αυτόν τον σκληρό δίσκο να αξιολογήσω το υλικό που υπήρχε μέσα μήπως θα μπορούσαν να προκύψουν αν όχι όλα έστω κάποια τραγούδια… Εγώ με την σειρά μου έδωσα τον σκληρό στο φίλο κημπορντίστα ειδικό στα μουσικά προγράμματα και συνεργάτη των Σώκρατες Δημήτρη Μπέλο για να κάνει μια αξιολόγηση του υλικού και να με ενημερώσει… Μετά από δυο μέρες με πήρε τηλέφωνο και μου είπε επί λέξει: Υπάρχει δίσκος…και γαμάει…χαχαχα…σόρρυ για το γαλλικό, αλλά αυτό μου είπε και χάρηκα πολύ γιατί του είχα εμπιστοσύνη… Μετά μου έστειλε κάποιες πολύ πρόχειρες μίξεις για να ακούσω γενικώς τα τραγούδια και βέβαια τα χωριστά κανάλια του κάθε κομματιού για τις μίξεις… Ξεκίνησα την τεχνική επεξεργασία έκπληκτος από την ποιότητα των ηχογραφήσεων από το επίπεδο των παιξιμάτων και βέβαια από τα απίστευτα τραγούδια σαν συνθέσεις και τότε κατάλαβα την αίτια του ενθουσιώδους …γαλλικού…του Μπέλλου…χαχαχα…
Το πρώτο κομμάτι που ξεκίνησα να μιξάρω ήταν το BAZAAR… Όταν μετά από κάποιες ώρες είχαν κουραστεί τα αυτιά μου έστειλα την μίξη μέχρι το σημείο που την είχα φτάσει ως εκείνη την στιγμή στο φίλο μου τον θρυλικό DJ LEO να ακούσει στα δικά του μηχανήματα και ηχεία και να μου πει μια γνώμη αν έπρεπε να διορθώσω κάτι κλπ
Μετά από λίγο αφού άκουσε με πήρε τηλέφωνο και είπε κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ… ΜΗΝ ΤΟ ΑΓΓΙΞΕΙΣ….ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ… Έμεινα έκπληκτος γιατί ήμουν σίγουρος ότι ήθελε διορθώσεις…Είχα εμπιστοσύνη όμως στα αυτιά του LEO και δεν το άγγιξα…
Απλά ξανακοίταξα ότι είχα κάνει και το αποθήκευσα γιατί σκέφτηκα ότι πρόκειται για τις ίδιες πηγές από τους ίδιους παίκτες όποτε εισάγοντας τις σωσμένες ρυθμίσεις στα άλλα τραγούδια θα είχα τουλάχιστον μια βάση εκκίνησης…και έτσι έγινε… Τα υπόλοιπα είναι πλέον ιστορία. Οι μίξεις ολοκληρώθηκαν μετά βέβαια από αρκετούς μήνες και εδώ θέλω να αναφέρω την πολύτιμη βοήθεια της συναδέλφου και φίλης εδώ και πολλά χρόνια Μαριάνας Ευστρατίου που με την αισθητική και τα ταλαντούχα αυτιά της με βοήθησε πολύ σε στιγμές δύσκολων αποφάσεων στην διάρκεια της κουραστικής διαδικασίας των μίξεων και την ευχαριστώ από καρδιάς!!!
Το άλμπουμ ολοκληρώθηκε με το ιδανικό mastering από το Mutant Bit Mastering Studio του φίλου επιστήμονα του ήχου και της μουσικής τεχνολογίας…του φοβερού Γρήγορη Γαλάνη!!!!!
-Πώς γνώρισες τον Αντώνη Τουρκογιώργη; Τι σας έδεσε και τι συνεργασίες κάνατε;
Τον Αντώνη τον ήξερα γιατί ήμουν φαν των ΣΩΚΡΑΤΕΣ από πολύ μικρός αλλά δεν είχαμε ποτέ γνωριστεί από κοντά…Το ’88 όμως μας έφερε σε επαφή η δισκογραφική μου εταιρία η Λύρα για να με βοηθήσει στις ενορχηστρώσεις και στον προγραμματισμό σε υπολογιστή που ο Τόνυ ήταν πολύ προχωρημένος και έτσι γνωριστήκαμε και κολλήσαμε αμέσως. Ήμουν πολύ τυχερός πραγματικά που γνωρίσω αυτόν τον ιδιοφυή μουσικό, σύνθετη, στιχουργό, τραγουδιστή και μέγα κιθαρίστα και μπασίστα!!! Και μέσω του Τόνυ γνώρισα βέβαια και τον αδελφό του τον Άκη Τουρκογιώργη μια ανεπανάληπτη καθαριστική ιδιοφυΐα!!! Αυτοί οι δυο οι αδελφοί Τουρκογιώργη και ο μεγάλος, ο τεράστιος Γιάννης Σπάθας, είναι κατά την γνώμη μου οι τρεις κορυφαίοι ροκ ηλεκτρικοί κιθαρίστες της γενιάς τους αλλά και γενικότερα…
Το ιστορικό τελευταίο άλμπουμ των Socrates που κυκλοφορεί
Ο Τόνυ και ο Άκης έπαιξαν σε όλους μου τους δίσκους και καθόρισαν το στυλ της μουσικής μου με μεγάλες καθαριστικές στιγμές και πάντα θα τους ευγνωμονώ και θα τους θαυμάζω!!! Με τον Τόνυ όμως δέσαμε πολύ και με αδελφική φιλία εκτός δουλειάς εδώ και 35 χρόνια… Ο Τόνυ είναι ένας απίστευτα καλλιεργημένος άνθρωπος με πανεπιστημιακό πτυχίο στην Αγγλική φιλολογία και το αντίστοιχο της Γαλλικής, ιδιαίτερα ευφυής με την μουσική τεχνολογία των υπολογιστών και με πραγματικά μοναδικό χιούμορ… Αν ισχύει η ρήση ότι…το γέλιο μακραίνει την ζωή…εγώ όσα χρόνια ζήσω ακόμα θα τα οφείλω στα γέλια που έχουμε κάνει με τον Τόνυ γιατί εκτός όλων των άλλων δέσαμε πολύ και στους κώδικες χιούμορ και όποτε βλεπόμαστε γελάμε πολύ ακόμα και στην δύσκολη κατάσταση της υγείας του… Είναι πραγματικά ένας απίστευτα γενναίος μαχητής και για αυτό εκτός από τα μουσικά τον θαυμάζω ακόμα πιο πολύ και υποκλίνομαι… TONY POWER!!!!!
Αντώνης Τουρκογιώργης
-Προσωπικά σε τι φάση είσαι από μουσικής πλευράς; Γράφεις τραγούδια; Κάτι άλλο;
Δισκογραφικά τώρα ετοιμάζω ένα δεύτερο άλμπουμ BIG ALICE που ήταν να βγει τότε το ’86 μετά το πρώτο άλμπουμ με το θρυλικό I MISS YOU αλλά δεν βγήκε ποτέ…Πιστεύω ότι θα είναι έτοιμο την άνοιξη και θα έχει πολύ μουσικό ενδιαφέρον για τους φανς του πρώτου δίσκου των BIG ALICE. Επίσης παράλληλα ασχολούμαι και με την κινηματογραφική μουσική ως κολλημένος κινηματογραφόφιλος από μικρό παιδί…Από μια ταινία δε: Κοκό Σανέλ και Ιγκόρ Στραβίνσκι.Γνώρισα μουσικά την συνθετική μεγαλοφυΐα του μεγάλου Ρώσου σύνθετη Ιγκόρ Στραβίνσκι και συγκεκριμένα ένα από τα κορυφαία έργα του 20ου αιώνα την “Ιεροτελεστία της Άνοιξης”. Γενικώς μετά την ολοκλήρωση του δευτέρου δίσκου BIG ALICE σκοπεύω να ασχοληθώ αποκλειστικά με την κινηματογραφική μουσική που την θεωρώ δημιουργικά πραγματικά συναρπαστική.
Big Alice 80s: Κώστας Μπίγαλης – Μαριάννα Ευστρατίου
Επίσης θα έχω και μια παράλληλη θεατρική δραστηριότητα αυτόν τον χειμώνα που είναι η άλλη μεγάλη μου υπαρξιακή θα έλεγα δημιουργική ανάγκη…Συγκεκριμένα μαζί με τον παλιό μου φίλο σπουδαίο ηθοποιό Βύρωνα Κολάση θα μοιραστούμε την σκηνή κάθε Δευτέρα και Τρίτη σε ένα θρυλικό αγγλικό αστυνομικό θρίλερ το…ΣΛΟΥΘ… σε σκηνοθεσία του πολύπειρου σκηνοθέτη Τάσου Λερτά. Η παράσταση θα ανεβεί στο “Θέατρο της Ημέρας” στις 14 Νοέμβριου.
-Ποιον ξένο τραγουδιστή έχεις δει live και δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Δεν πηγαίνω σε συναυλίες συχνά…πολύ σπάνια θα έλεγα. Δύο όμως που πήγα στο παρελθόν μου άρεσαν πολύ. Η μια ήταν η συναυλία των Rolling Stones στο ΟΑΚΑ … Rivers of Babylon… αν θυμάμαι καλά…και η συναυλία του θρυλικού Frank Sinatra πάλι στο Ολυμπιακό Στάδιο το 1992.
-Μια παιδική ανάμνηση από τις αλάνες της Νέας Χαλκηδόνας όπου γεννήθηκες, μεγάλωσες και ζεις έως σήμερα;
Όταν ήμουν πέντε- έξι χρονών έπεσε μια μπάλα που παίζαμε με μια παιδική μου φίλη μέσα σε ένα βαρέλι με νερό και όταν πήγα να την πιάσω έπεσα μέσα με το κεφάλι και θα πνιγόμουν αλλά η παιδική μου φίλη η Τζένη με απίστευτη ψυχραιμία για αυτή την ηλικία με άρπαξε από τα πόδια και με έβγαλε από το βαρέλι... Ήμουν πολύ τυχερός που ήταν εκεί και την θυμάμαι πάντα με ευγνωμοσύνη.
-Σε θυμάμαι πάντα πολιτικοποιημένο άτομο…
Τώρα ασχολούμαι και με την τοπική αυτοδιοίκηση και συγκεκριμένα είμαι αντιδήμαρχος στον τομέα του αθλητισμού στον δήμο Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας με δήμαρχο τον γνωστό ηθοποιό Γιάννη Βούρο με τον οποίο ήμασταν παιδικοί φίλοι και έτσι ανταποκρίθηκα και στο δικό του κάλεσμα, γιατί άλλωστε είμαι γέννημα θρέμμα Νεοχαλκηδονιώτης και μένω ακόμα στο πατρικό μου σπίτι που χτίσθηκε το 1939.
-Για επίλογο κάποιες σκέψεις;
Δεν έχω απωθημένα που να με απασχολούν και γενικώς είμαι γεμάτος και πάντοτε προσπαθώ να βάζω στόχους γιατί αλλιώς βαριέμαι πολύ και η απραξία με δυσκολεύει υπαρξιακά...Εμπιστεύομαι αρκετούς ανθρώπους που είναι πολύ κοντινοί μου συγγενείς αλλά και κάποιους κάλους φίλους που γνωριζόμαστε πολλά χρόνια και η σχέση μας έχει δοκιμαστεί σε δύσκολες καταστάσεις...
-Ευχαριστώ για όλα αυτά τα ωραία που μας είπες !
Επίσης ευχαριστώ !
*Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Κώστα Μπίγαλη και του Γιάννη Αλεξίου
SOCRATES DRANK THE CONIUM SHAKE IT 2023
https://www.youtube.com/watch?v=YtWP66HMoOU&ab_channel=GrigorisTakesian
SOCRATES DRANK THE CONIUM BAZAR 2023
https://www.youtube.com/watch?v=5F698C0rdkY&ab_channel=GrigorisTakesian
