Από τα τέλη της δεκαετίας του ‘60 μέχρι και λίγο πριν τα μισά περίπου αυτής του ’70, ο Γιάννης Καλατζής σημείωνε το ένα σουξέ, με τη σοβαρή έννοια της λέξης, μετά το άλλο. Δημιουργίες των Λοΐζου, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Δερβενιώτη, Βίρβου, Κουγιουμτζή, Πυθαγόρα και άλλων διαλεκτών.
Και κάποια σουξέ, πρόσκαιρα, άλλου τύπου και μετά σιωπή…
Άραγε γιατί;
Μια απάντηση δίνει ο Διονύσης Χαριτόπουλος μέσα από το νέο βιβλίο του «Πολλά Μικρά Απλά» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Τόπος.
Ένα από αυτά είναι και το κεφάλαιο «Ωδή σε ένα αλάνι» όπου ο Χατριτόπουλος καταλήγει:
«Συνέβη ότι και με τον σπουδαίο Τσαουσάκη, που χάθηκε όταν εμφανίστηκε το φαινόμενο Καζαντζίδης. Στην πορεία του Καλατζή, εμφανίστηκε το φαινόμενο Νταλάρας και τα σάρωσε όλα.
Ο Καλατζής αθόρυβα εμφανίστηκε, αθόρυβα αποσύρθηκε. Σαν ταπεινό αλάνι»
Και κάποια σουξέ, πρόσκαιρα, άλλου τύπου και μετά σιωπή…
Άραγε γιατί;
Μια απάντηση δίνει ο Διονύσης Χαριτόπουλος μέσα από το νέο βιβλίο του «Πολλά Μικρά Απλά» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Τόπος.
Ένα από αυτά είναι και το κεφάλαιο «Ωδή σε ένα αλάνι» όπου ο Χατριτόπουλος καταλήγει:
«Συνέβη ότι και με τον σπουδαίο Τσαουσάκη, που χάθηκε όταν εμφανίστηκε το φαινόμενο Καζαντζίδης. Στην πορεία του Καλατζή, εμφανίστηκε το φαινόμενο Νταλάρας και τα σάρωσε όλα.
Ο Καλατζής αθόρυβα εμφανίστηκε, αθόρυβα αποσύρθηκε. Σαν ταπεινό αλάνι»
