Για τη Νατάσσα...

Η Νατάσσα είναι ένα πλάσμα περήφανο και αέρινο, ό,τι έκανε το έκανε με την αξία της και όχι με ξένες πλάτες. Με τη δύναμη της αγάπης και τη δύναμη των φίλων της. Δεν κολάκεψε, δεν προσκύνησε ποτέ κανέναν.

Τη γνώρισα μαζί με τα παιδιά όταν δεν την ήξερε, δεν τους ήξερε, σχεδόν κανείς.

Έκανε του κεφαλιού της, έκαναν του κεφαλιού τους, δεν άκουσαν τις συμβουλές των «σοφών» μεγαλύτερων για να εξαργυρώσουν τη φωτιά τους με λεφτά και δόξα.

Έκαναν του κεφαλιού τους και πέτυχαν αυτά που πέτυχαν με τη δική τους «ξεροκεφαλιά» πληρώνοντας το τίμημα, μεγάλο τίμημα.

Είμαι με τη Νατάσα, είμαι με τον Θέμη. είμαι με τον Γεράσιμο, με τα παιδιά που μπήκαν κάποια στιγμή απρόσμενα στη ζωή μας σαν φρέσκο ανοιξιάτικο αεράκι.

Δεν είμαι με τους κουρασμένους μπαρμπάδες του συστήματος, που άδειοι από κάθε συναίσθημα θυμοσοφούν βιδωμένοι στα στασίδια του συντηρητισμού (μεταμφιεσμένου, άθλιου, δήθεν εκσυγχρονισμού), σκουριασμένα γρανάζια μιας μηχανης που παράγει χολή και δυστυχία.

Είμαι με τα παιδιά και πάντα θα είμαι με τα παιδιά που ονειρεύονται και ρισκάρουν για έναν κόσμο καλύτερο.

Με τσιγάρα βαριά
Μια βουτιά στα βαθιά
Κι επιπλέω
Κι ας μην είναι σωστό
Πάντα ό,τι σκεφτώ
Θα το λέω
Γ.Ε