Σαν σήμερα...
Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 γεννήθηκε στην Πάτρα η Πόλυ Πάνου...
«Αυτή είναι η δική μου η αλήθεια...»
Η βραχυχρόνια συνεργασία της Πόλυς Πάνου με τον Άκη Πάνου απαριθμεί μόλις τέσσερα, αλλά ξεχωριστά τραγούδια, που κυκλοφόρησαν το 1972 και το 1973 σε δυο δίσκους 45 στροφών His master’s voice. Ήταν το «Δυο αλήθειες», που είναι και το γνωστότερο από τα τέσσερα, που κυκλοφόρησε μαζί με το «Πέτα πουλί γοργόφτερο» (7PG-8162) και το «Ούτε σπίθα, ούτε λέξη», που μπήκε στο ίδιο 45άρι με τη λαϊκή μπαλάντα «Ώρα τρελή» (7PG-8182). Βέβαια, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου, τον Μάιο του 1964 ο Άκης Πάνου ηχογράφησε ένα ακόμη τραγούδι, αυτή τη φορά σε στίχους Μπάμπη Δαλιάνη, με την Πόλυ Πάνου και τον Αντώνη Κλειδωνιάρη στα σεκόντα, με τίτλο «Όπως σε ξέχασε», που δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Δεν ξέρω πόσες φορές συναντήθηκαν από τότε, μέχρι τον Απρίλη του 2000 και το «φευγιό» του Άκη Πάνου. Αυτό που μου αποκάλυψε η Πόλυ Πάνου, συζητώντας μαζί της τον Μάιο του 2011 (στο πλαίσιο της τελευταίας της συνέντευξης), είναι μια άγνωστη συνάντηση που είχε με τον Άκη Πάνου, λίγο πριν ο λαϊκός δημιουργός φύγει από τη ζωή. Την μεταφέρω, μαζί με κάποια κομμάτια που αφαιρέθηκαν, λόγω χωρητικότητας του περιοδικού, από την πρώτη δημοσίευση στον «Μετρονόμο».
-Και με τον Άκη Πάνου κάνατε κάποια τραγούδια. Ιδιαίτερη περίπτωση...
-Τη «Σπίθα»...
-«Ούτε σπίθα, ούτε λέξη»
-Εμένα μου άρεσε και το «Δυο αλήθειες».
-Πώς ήταν ο Άκης;
-Αυτός κι αν ήταν κυκλοθυμικός, αλλά ότι έλεγε είχε αλήθεια. Έλεγε κι αλήθειες. «Τρελός», με την καλή έννοια, όμως. Είχε ένα ελάττωμα, ότι του άρεσε λίγο το αλκοόλ, έπινε πάρα πολύ τελευταία κι αυτό τον σκότωσε, του έκανε στο πάγκρεας καρκίνο. Και το έγκλημα να μην έκανε πάλι ήταν καταδικασμένος, αλλά δεν έπρεπε να έχει τέτοιο τέλος, να τον σέρνουν στα δικαστήρια… Ήταν καταδικασμένος, θα πέθαινε. Αλλά πήγα και τον είδα τελευταία στους «Αγίους Αναργύρους»...
-Τον είχατε δει και μετά τον φόνο;
-Ναι, εκεί που πάνε τους μελλοθάνατους, που είναι για «ξεμπέρδεμα». Πήγα και τον είδα. Σοκαρίστηκα γιατί είχε φρουρό, αστυνόμο... Είχε γίνει 25 κιλά... Ούτε... Ένα σκελετό έβλεπες. Και μου λέει:
- «Θέλω μια χάρη».
-«Τι θέλεις;»
-«Μήπως μπορείς να μου βρεις κανένα τσιγαράκι;»
-«Τι είπες;» του λέω. «Να σου πάρω τσιγάρα...» Αφού με τόση λαχτάρα το ζήτησε.
-«Φρουρούμαι και θέλω να καπνίσω ένα τσιγαράκι ρε Πόλυ...»
-«Πού να το βρω τώρα το τσιγαράκι να στο φέρω εδώ;Τι είναι αυτά που μου λες; Καταρχήν είσαι άρρωστος».
-«Τώρα είμαι για ξεμπέρδεμα. Δεν βλέπεις πώς είμαι; Πεθαίνω».
Και κάτι που μου έκανε εντύπωση Θανάση... Μου λέει: «Κάτσε μάγκα, γιατί είσαι μαγκάκι καλό...» Και βγάζει τη φωτογραφία του εγγονιού του. Της κόρης του το παιδάκι που είχε γεννηθεί. Κι άρχισε να κλαίει. Μου έκανε εντύπωση. «Ήρθαν έτσι τα πράγματα, που δεν ήθελα να κάνω αυτό που έκανα Πόλυ, πίστεψέ το, εσένα το λέω. Ήταν η κακιά ώρα που το έκανα και δυστυχώς δεν θα χαρώ αυτό...Δεν θα χαρώ το εγγόνι μου...» Είχε το παιδί φωτογραφία. Στεναχωρέθηκα πάρα πολύ. Τους λέω «Τι φρουρείτε βρε παιδιά;»
-Τυπικά, ίσως έπρεπε...
-Αφού είχε μπαστούνι. Για να σηκωθεί να πάει στην τουαλέτα είχε μπαστουνάκι. «Ο νόμος κυρία Πάνου, τι να κάνουμε;» Και μου ‘δειχνε τις φωτογραφίες, της εγγονής... «Δεν θα χαρώ αυτό γιατί, τώρα εγώ πεθαίνω, το ξέρω. Τώρα κι αν είμαι...» Εγώ το ήξερα χρόνια ότι είναι ξεμπερδεμένος, αλλά δεν έπρεπε να έχει τέτοιο τέλος, είναι κρίμα. Κι ήταν και μεγάλος συνθέτης. Καταρχήν ο άνθρωπος ότι έγραψε, όχι μόνο ήταν επιτυχία, δεν έπαιρνε στίχους, δεν ξέρω αν το ξέρεις αυτό...
-Ήταν δικοί του οι στίχοι...
-«Έχω αφήσει απόθεμα στα παιδιά μου, πολλούς στίχους και μουσική σε ταινίες», μου λέει. Τώρα τι γίνανε αυτά, ούτε ξέρω...
Στο video μπορείτε να ακούσετε το απόσπασμα της συνέντευξης της Πόλυς Πάνου μαζί με το τραγούδι «Δυο αλήθειες».
Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 γεννήθηκε στην Πάτρα η Πόλυ Πάνου...
«Αυτή είναι η δική μου η αλήθεια...»
Η βραχυχρόνια συνεργασία της Πόλυς Πάνου με τον Άκη Πάνου απαριθμεί μόλις τέσσερα, αλλά ξεχωριστά τραγούδια, που κυκλοφόρησαν το 1972 και το 1973 σε δυο δίσκους 45 στροφών His master’s voice. Ήταν το «Δυο αλήθειες», που είναι και το γνωστότερο από τα τέσσερα, που κυκλοφόρησε μαζί με το «Πέτα πουλί γοργόφτερο» (7PG-8162) και το «Ούτε σπίθα, ούτε λέξη», που μπήκε στο ίδιο 45άρι με τη λαϊκή μπαλάντα «Ώρα τρελή» (7PG-8182). Βέβαια, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου, τον Μάιο του 1964 ο Άκης Πάνου ηχογράφησε ένα ακόμη τραγούδι, αυτή τη φορά σε στίχους Μπάμπη Δαλιάνη, με την Πόλυ Πάνου και τον Αντώνη Κλειδωνιάρη στα σεκόντα, με τίτλο «Όπως σε ξέχασε», που δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Δεν ξέρω πόσες φορές συναντήθηκαν από τότε, μέχρι τον Απρίλη του 2000 και το «φευγιό» του Άκη Πάνου. Αυτό που μου αποκάλυψε η Πόλυ Πάνου, συζητώντας μαζί της τον Μάιο του 2011 (στο πλαίσιο της τελευταίας της συνέντευξης), είναι μια άγνωστη συνάντηση που είχε με τον Άκη Πάνου, λίγο πριν ο λαϊκός δημιουργός φύγει από τη ζωή. Την μεταφέρω, μαζί με κάποια κομμάτια που αφαιρέθηκαν, λόγω χωρητικότητας του περιοδικού, από την πρώτη δημοσίευση στον «Μετρονόμο».
-Και με τον Άκη Πάνου κάνατε κάποια τραγούδια. Ιδιαίτερη περίπτωση...
-Τη «Σπίθα»...
-«Ούτε σπίθα, ούτε λέξη»
-Εμένα μου άρεσε και το «Δυο αλήθειες».
-Πώς ήταν ο Άκης;
-Αυτός κι αν ήταν κυκλοθυμικός, αλλά ότι έλεγε είχε αλήθεια. Έλεγε κι αλήθειες. «Τρελός», με την καλή έννοια, όμως. Είχε ένα ελάττωμα, ότι του άρεσε λίγο το αλκοόλ, έπινε πάρα πολύ τελευταία κι αυτό τον σκότωσε, του έκανε στο πάγκρεας καρκίνο. Και το έγκλημα να μην έκανε πάλι ήταν καταδικασμένος, αλλά δεν έπρεπε να έχει τέτοιο τέλος, να τον σέρνουν στα δικαστήρια… Ήταν καταδικασμένος, θα πέθαινε. Αλλά πήγα και τον είδα τελευταία στους «Αγίους Αναργύρους»...
-Τον είχατε δει και μετά τον φόνο;
-Ναι, εκεί που πάνε τους μελλοθάνατους, που είναι για «ξεμπέρδεμα». Πήγα και τον είδα. Σοκαρίστηκα γιατί είχε φρουρό, αστυνόμο... Είχε γίνει 25 κιλά... Ούτε... Ένα σκελετό έβλεπες. Και μου λέει:
- «Θέλω μια χάρη».
-«Τι θέλεις;»
-«Μήπως μπορείς να μου βρεις κανένα τσιγαράκι;»
-«Τι είπες;» του λέω. «Να σου πάρω τσιγάρα...» Αφού με τόση λαχτάρα το ζήτησε.
-«Φρουρούμαι και θέλω να καπνίσω ένα τσιγαράκι ρε Πόλυ...»
-«Πού να το βρω τώρα το τσιγαράκι να στο φέρω εδώ;Τι είναι αυτά που μου λες; Καταρχήν είσαι άρρωστος».
-«Τώρα είμαι για ξεμπέρδεμα. Δεν βλέπεις πώς είμαι; Πεθαίνω».
Και κάτι που μου έκανε εντύπωση Θανάση... Μου λέει: «Κάτσε μάγκα, γιατί είσαι μαγκάκι καλό...» Και βγάζει τη φωτογραφία του εγγονιού του. Της κόρης του το παιδάκι που είχε γεννηθεί. Κι άρχισε να κλαίει. Μου έκανε εντύπωση. «Ήρθαν έτσι τα πράγματα, που δεν ήθελα να κάνω αυτό που έκανα Πόλυ, πίστεψέ το, εσένα το λέω. Ήταν η κακιά ώρα που το έκανα και δυστυχώς δεν θα χαρώ αυτό...Δεν θα χαρώ το εγγόνι μου...» Είχε το παιδί φωτογραφία. Στεναχωρέθηκα πάρα πολύ. Τους λέω «Τι φρουρείτε βρε παιδιά;»
-Τυπικά, ίσως έπρεπε...
-Αφού είχε μπαστούνι. Για να σηκωθεί να πάει στην τουαλέτα είχε μπαστουνάκι. «Ο νόμος κυρία Πάνου, τι να κάνουμε;» Και μου ‘δειχνε τις φωτογραφίες, της εγγονής... «Δεν θα χαρώ αυτό γιατί, τώρα εγώ πεθαίνω, το ξέρω. Τώρα κι αν είμαι...» Εγώ το ήξερα χρόνια ότι είναι ξεμπερδεμένος, αλλά δεν έπρεπε να έχει τέτοιο τέλος, είναι κρίμα. Κι ήταν και μεγάλος συνθέτης. Καταρχήν ο άνθρωπος ότι έγραψε, όχι μόνο ήταν επιτυχία, δεν έπαιρνε στίχους, δεν ξέρω αν το ξέρεις αυτό...
-Ήταν δικοί του οι στίχοι...
-«Έχω αφήσει απόθεμα στα παιδιά μου, πολλούς στίχους και μουσική σε ταινίες», μου λέει. Τώρα τι γίνανε αυτά, ούτε ξέρω...
Στο video μπορείτε να ακούσετε το απόσπασμα της συνέντευξης της Πόλυς Πάνου μαζί με το τραγούδι «Δυο αλήθειες».
