Tον αποκάλεσαν «ποιητή των εικόνων» και η αλήθεια είναι ότι οι κινηματογραφικές εικόνες που δημιούργησε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος έχουν μείνει στην ιστορία, όχι μόνο του ελληνικού, αλλά του παγκόσμιου κινηματογράφου
Γεννημένος στις 27 Απριλίου του 1935 πρόλαβε να δημιουργήσει με το έργο του αυτό που αποκαλούμε «Σχολή».
Τα έργα του έχουν σφραγίδα. Τη σφραγίδα του σπουδαίου σκηνοθέτη που με το έργο του όχι μόνο αγκάλιασε έναν κόσμο, αλλά δημιούργησε τον δικό του.
Σχεδόν αυτοδίδακτος, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος παρακολούθησε στη Σορβόνη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας, φιλμογραφίας με τον Ζόρζ Σαντούλ και εθνολογίας με τον Κλόντ Λεβί-Στρος. Και οι δύο κορυφαίοι στο είδος τους. Στη συνέχεια, γίνεται δεκτός στην περίφημη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC, αλλά την εγκαταλείπει, όταν έρχεται σε ρήξη με ένα καθηγητή του. Παραμένει στο Παρίσι και παρακολουθεί μαθήματα σινεμά-ντιρέκτ δίπλα στον εθνολόγο - κινηματογραφιστή Ζαν Ρους.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, πιάνει δουλειά ως κινηματογραφικός κριτικός στην αριστερή εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή», μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τόνια Μαρκετάκη. Η πρώτη καθαρά δική του ταινία είναι η μικρού μήκους «Εκπομπή» που γυρίζει το 1966 με θέμα τον κόσμο των διαφημιστικών εκπομπών.
Το 1969 μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη εκδίδουν το περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος, που αποτέλεσε το θεωρητικό όργανο του λεγόμενου «Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου». Το 1970 γυρίζει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, την Αναπαράσταση, που βραβεύτηκε και έκανε εντύπωση τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Στη συνέχεια ο Θόδωρος Αγγελόπουλος θα εμφανιστεί στο Ευρωπαϊκό κινηματογραφικό προσκήνιο με το ιστορικοπολιτικό τρίπτυχο που περιλαμβάνει τις ταινίες «Μέρες του '36» το 1972, «Θίασος» το 1974, «Οι κυνηγοί» το 1977.
«Ο Θίασος» είναι η ταινία, που έκανε διάσημο τον Αγγελόπουλο στο εξωτερικό, θεωρείται ίσως η κορυφαία στιγμή του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ περιλαμβάνεται σε λίστες με τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, που συντάσσονται κατά καιρούς από τους κινηματογραφικούς κριτικούς. Η ταινία θα ήταν υποψήφια για Βραβείο Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, αλλά η κυβέρνηση Καραμανλή τη θεώρησε πολύ «αριστερή» για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας, προκαλώντας κύμα αντιδράσεων. Από εκεί και πέρα οι ταινίες που γύρισε ο Αγγελόπουλος παίζουν κυρίως στο εξωτερικό κάνοντας τον δημιουργό του ένα από τα μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Τα διεθνή βραβεία δεν άργησαν να έρθουν. Χρυσός Λέοντας στο Φεστιβάλ Βενετίας για τον «Μεγαλέξανδρο». Αργυρός Λέοντας για το «Τοπίο στην ομίχλη». Το βραβείο της Κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών για το «Βλέμμα του Οδυσσέα», Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες για το «Αιωνιότητα και μια μέρα».
Ο πρόωρος θάνατός του το 2012 στέρησε από τον κινηματογράφο και τον ελληνικό πολιτισμό ένα σημαντικό πρόσωπο, έναν δημιουργό που έφερε την Ελλάδα σε πρώτο ρόλο στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Δείτε το video ΕΔΩ
Γεννημένος στις 27 Απριλίου του 1935 πρόλαβε να δημιουργήσει με το έργο του αυτό που αποκαλούμε «Σχολή».
Τα έργα του έχουν σφραγίδα. Τη σφραγίδα του σπουδαίου σκηνοθέτη που με το έργο του όχι μόνο αγκάλιασε έναν κόσμο, αλλά δημιούργησε τον δικό του.
Σχεδόν αυτοδίδακτος, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος παρακολούθησε στη Σορβόνη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας, φιλμογραφίας με τον Ζόρζ Σαντούλ και εθνολογίας με τον Κλόντ Λεβί-Στρος. Και οι δύο κορυφαίοι στο είδος τους. Στη συνέχεια, γίνεται δεκτός στην περίφημη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC, αλλά την εγκαταλείπει, όταν έρχεται σε ρήξη με ένα καθηγητή του. Παραμένει στο Παρίσι και παρακολουθεί μαθήματα σινεμά-ντιρέκτ δίπλα στον εθνολόγο - κινηματογραφιστή Ζαν Ρους.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, πιάνει δουλειά ως κινηματογραφικός κριτικός στην αριστερή εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή», μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τόνια Μαρκετάκη. Η πρώτη καθαρά δική του ταινία είναι η μικρού μήκους «Εκπομπή» που γυρίζει το 1966 με θέμα τον κόσμο των διαφημιστικών εκπομπών.
Το 1969 μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη εκδίδουν το περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος, που αποτέλεσε το θεωρητικό όργανο του λεγόμενου «Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου». Το 1970 γυρίζει την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, την Αναπαράσταση, που βραβεύτηκε και έκανε εντύπωση τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Στη συνέχεια ο Θόδωρος Αγγελόπουλος θα εμφανιστεί στο Ευρωπαϊκό κινηματογραφικό προσκήνιο με το ιστορικοπολιτικό τρίπτυχο που περιλαμβάνει τις ταινίες «Μέρες του '36» το 1972, «Θίασος» το 1974, «Οι κυνηγοί» το 1977.
«Ο Θίασος» είναι η ταινία, που έκανε διάσημο τον Αγγελόπουλο στο εξωτερικό, θεωρείται ίσως η κορυφαία στιγμή του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ περιλαμβάνεται σε λίστες με τις καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, που συντάσσονται κατά καιρούς από τους κινηματογραφικούς κριτικούς. Η ταινία θα ήταν υποψήφια για Βραβείο Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, αλλά η κυβέρνηση Καραμανλή τη θεώρησε πολύ «αριστερή» για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας, προκαλώντας κύμα αντιδράσεων. Από εκεί και πέρα οι ταινίες που γύρισε ο Αγγελόπουλος παίζουν κυρίως στο εξωτερικό κάνοντας τον δημιουργό του ένα από τα μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Τα διεθνή βραβεία δεν άργησαν να έρθουν. Χρυσός Λέοντας στο Φεστιβάλ Βενετίας για τον «Μεγαλέξανδρο». Αργυρός Λέοντας για το «Τοπίο στην ομίχλη». Το βραβείο της Κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών για το «Βλέμμα του Οδυσσέα», Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες για το «Αιωνιότητα και μια μέρα».
Ο πρόωρος θάνατός του το 2012 στέρησε από τον κινηματογράφο και τον ελληνικό πολιτισμό ένα σημαντικό πρόσωπο, έναν δημιουργό που έφερε την Ελλάδα σε πρώτο ρόλο στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Δείτε το video ΕΔΩ
