Ο γνωστός συνθέτης, Διονύσης Τσακνής, βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» κι αναφέρθηκε μεταξύ πολλών άλλων στη σχέση του με τον Λαυρέτη Μαχαιρίτσα.
«Την ευλογημένη μέρα που τον γνώρισα και γίναμε οικογένεια, είχα έναν απίστευτο κριτή κι εκείνος το ίδιο. Ήταν βέβαιο, ότι δεν υπήρχε ανταγωνισμός, ζήλια και φθόνος. Αν του έλεγα ότι αυτό το τραγούδι δεν αξίζει να το βάλεις εκεί, θα με άκουγε. Είχα και συνεργάτες που στην κρίση τους, είχα εμπιστοσύνη», είπε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στη στιγμή που έμαθε για τον θάνατό του. «Δεν είχα καμία "ένδειξη" ότι θα φύγει. Όταν είδα 6:30 το πρωί κλήση στο τηλέφωνο από τον διοργανωτή των συναυλιών μας, κατάλαβα ότι ο Λαυρέντης "έφυγε". Δεν πήγε πουθενά αλλού το μυαλό μου. Είναι μια σχέση που με σημάδεψε, με έκανε πιο ανοιχτό άνθρωπο. Εγώ ήμουν καβούκι. Καβγάδες, συζητήσεις, διαφωνίες. Πώς είναι μια οικογένεια;», δήλωσε.
Εξήγησε επιπλέον, πως συμπλήρωναν ο ένας τον άλλο. «Υπήρχε μια αλληλοσυμπλήρωση, δεν ήταν μόνο μια ταύτιση σε πράγματα. Κάποια που είχα εγώ, δεν τα είχε ο Λαυρέντης και το ανάποδο. Το θάρρος του Λαυρέντη και η δική μου επιφυλακτικότητα στα ίδια ακριβώς. Συνήθως γινόταν αυτό που έλεγε εκείνος, εκείνος έπαιρνε πρωτοβουλίες», ανέφερε.
Ο Διονύσης Τσακνής μίλησε ακόμα, για το πένθος και πώς το βίωσε. «Το πένθος είναι μια διαδικασία. Από τη στιγμή που το έχεις αποδεχτεί, αποζητάς φάρους από την κοινή σας ζωή. Πρώτη φορά, το έκανα με τους γονείς μου. Με τον αδερφό μου, αναζητάμε τις αστείες στιγμές, γελάμε ακόμα με τον πατέρα μου», είπε.
Τέλος. πρόσθεσε: «Την προηγούμενη εβδομάδα, χάσαμε έναν κοινό μας συνεργάτη με τον Λαυρέντη, τον Νίκο Καλαντζάκο. Είχε ήδη γράψει στο πιάνο τραγούδια και μπαίνω στο στούντιο και ακούω τον Νίκο! Όταν φύγει, αυτό το πρώτο διάστημα, θα σκέφτεσαι πόσο σπουδαίος άνθρωπος ήταν, καλός συνεργάτης».
«Την ευλογημένη μέρα που τον γνώρισα και γίναμε οικογένεια, είχα έναν απίστευτο κριτή κι εκείνος το ίδιο. Ήταν βέβαιο, ότι δεν υπήρχε ανταγωνισμός, ζήλια και φθόνος. Αν του έλεγα ότι αυτό το τραγούδι δεν αξίζει να το βάλεις εκεί, θα με άκουγε. Είχα και συνεργάτες που στην κρίση τους, είχα εμπιστοσύνη», είπε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στη στιγμή που έμαθε για τον θάνατό του. «Δεν είχα καμία "ένδειξη" ότι θα φύγει. Όταν είδα 6:30 το πρωί κλήση στο τηλέφωνο από τον διοργανωτή των συναυλιών μας, κατάλαβα ότι ο Λαυρέντης "έφυγε". Δεν πήγε πουθενά αλλού το μυαλό μου. Είναι μια σχέση που με σημάδεψε, με έκανε πιο ανοιχτό άνθρωπο. Εγώ ήμουν καβούκι. Καβγάδες, συζητήσεις, διαφωνίες. Πώς είναι μια οικογένεια;», δήλωσε.
Εξήγησε επιπλέον, πως συμπλήρωναν ο ένας τον άλλο. «Υπήρχε μια αλληλοσυμπλήρωση, δεν ήταν μόνο μια ταύτιση σε πράγματα. Κάποια που είχα εγώ, δεν τα είχε ο Λαυρέντης και το ανάποδο. Το θάρρος του Λαυρέντη και η δική μου επιφυλακτικότητα στα ίδια ακριβώς. Συνήθως γινόταν αυτό που έλεγε εκείνος, εκείνος έπαιρνε πρωτοβουλίες», ανέφερε.
Ο Διονύσης Τσακνής μίλησε ακόμα, για το πένθος και πώς το βίωσε. «Το πένθος είναι μια διαδικασία. Από τη στιγμή που το έχεις αποδεχτεί, αποζητάς φάρους από την κοινή σας ζωή. Πρώτη φορά, το έκανα με τους γονείς μου. Με τον αδερφό μου, αναζητάμε τις αστείες στιγμές, γελάμε ακόμα με τον πατέρα μου», είπε.
Τέλος. πρόσθεσε: «Την προηγούμενη εβδομάδα, χάσαμε έναν κοινό μας συνεργάτη με τον Λαυρέντη, τον Νίκο Καλαντζάκο. Είχε ήδη γράψει στο πιάνο τραγούδια και μπαίνω στο στούντιο και ακούω τον Νίκο! Όταν φύγει, αυτό το πρώτο διάστημα, θα σκέφτεσαι πόσο σπουδαίος άνθρωπος ήταν, καλός συνεργάτης».
