Τη Μαρίζα Κωχ φιλοξένησαν στο πλατό του "Στούντιο 4", το μεσημέρι της Πέμπτης (01/06), η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος με την σπουδαία ερμηνεύτρια και συνθέτρια να μιλάει για όλα στην κάμερα της ΕΡΤ.
"Η ζωή ήθελε να πέσω στα βαθιά", είπε αρχικά η τραγουδίστρια περιγράφοντας με γλαφυρό τρόπο όσα έζησε όταν βρέθηκε για να δώσει μία συναυλία στη Δαμασκό και μία γυναίκα της χάρισε το νυφικό της φόρεμα, ένα φόρεμα το οποίο έχει φορέσει στις περισσότερες συναυλίες που έχει δώσει έκτοτε.
Ούσα παιδί μεγάλου έρωτα, η Μαρίζα Κωχ ανέφερε πως η ανάγκη της να γράψει βιβλίο γεννήθηκε από το να μην υπάρχει "ράδιο αρβύλα" γύρω από εκείνη και εξήγησε πως λόγω του ότι ήταν παιδί πρώην κατακτητή ήταν χρέος της να γίνει αγαπητή.
«Δεν ξέρουμε τι έκαναν στον πατέρα μου»
Πηγαίνοντας πίσω, η Μαρίζα Κωχ αναφέρθηκε στα δύσκολα παιδικά της χρόνια και τη ζωή της στο ίδρυμα για 5 χρόνια, λέγοντας πως η μητέρα της την επισκεπτόταν κάθε Πέμπτη.
Αναφερόμενη στον πατέρα της, τόνισε: «Δεν τον πρόλαβα τον πατέρα μου, όχι. Ξέρω όμως ότι με αγκάλιασε, γιατί ήμουν δέκα μηνών, όταν τον εκτέλεσαν. Ξέρουμε ότι ήταν στο κρατητήριο αλλά δεν ξέρουμε μετά τι έγινε. Ξέρουμε όμως ότι την ημέρα της οπισθοχώρησης των Γερμανών, ο Νίκος Κούνδουρος με τα παιδιά της ΕΠΟΝ ήταν πάνω στο καμπαναριού του Αγίου Διονυσίου οπλισμένα και μου ορκίστηκε ότι δεν βάρεσαν καμία τουφεκιά. Τους άφησαν και έφυγαν, άδειασαν το αρχηγείο και το κρατητήριο που ήταν στο πειραματικό σχολείο. Έφυγαν όλοι αλλά στο τέλος βρέθηκαν εκτελεσμένοι άνθρωποι κάτω στο κρατητήριο» ομολόγησε αρχικά η δημοφιλής τραγουδίστρια συμπληρώνοντας πως «ο Θεός ξέρει…
«Ξέραμε ότι αν είχε ζήσει, δεν χρειαζόταν να μας ψάξει. Ήξερε ότι στη Σαντορίνη θα έβρισκε τα χνάρια μας. Δεν μας άφησε όμως τέτοια ελπίδα η μαμά γιατί φόρεσε τα μαύρα και έμειναν για πάντα» πρόσθεσε.
Η ίδια αναφέρθηκε και στην εποχή των χίπις, που όπως είπε χαρακτηριστικά ήταν η δόξα του ωραίου, ενώ θυμήθηκε πως περπατούσε πάντα ξυπόλυτη στην Αθήνα μέχρι που πάτησε μία γόπα τσιγάρου και κάηκε στο πόδι της και ξεκίνησε να φοράει τσόκαρα.
«Ο Χατζιδάκις μου ζήτησε να γράψω ένα μοιρολόι για τη Eurovision»
Στη συνέχεια μίλησε για τη συμμετοχή της στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό της Eurovision και το τηλεφώνημα που δέχθηκε από τον Μάνο Xατζιδάκι, στο οποίο τής ζήτησε να γράψει ένα μοιρολόι.
"Πήρα τηλέφωνο τον Μάκη Φωτιάδη και του λέω μπορείς να με βοηθήσεις γιατί έχω τις εμπειρίες, γιατί με τον Ξυλούρη πηγαίναμε στον Πειραιά και βοηθούσαμε στην επιστράτευση τραγουδώντας, εμψυχώνοντας τους Έλληνες που έμπαιναν στα καράβια... αυτό με είχε ποτίσει, για κάποιο λόγο ήμουν συνειδητοποιημένη για τον αγώνα που έπρεπε να γίνει", είπε χαρακτηριστικά.
Το αποτέλεσμα ήταν το τραγούδι "Παναγιά μου, Παναγιά μου" με τον οποίο εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Eurovision το 1976.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής της η Μαρίζα Κωχ μίλησε για την πέραση του ελληνικού τραγουδιού στην Ασία, λέγοντας χαρακτηριστικά πως "αν είχαμε αρκετό μυαλό ως Έλληνες, μόνο με τα ηπειρώτικα τραγούδια θα γκρεμίζαμε το Σινικό τείχος".
"Η ζωή ήθελε να πέσω στα βαθιά", είπε αρχικά η τραγουδίστρια περιγράφοντας με γλαφυρό τρόπο όσα έζησε όταν βρέθηκε για να δώσει μία συναυλία στη Δαμασκό και μία γυναίκα της χάρισε το νυφικό της φόρεμα, ένα φόρεμα το οποίο έχει φορέσει στις περισσότερες συναυλίες που έχει δώσει έκτοτε.
Ούσα παιδί μεγάλου έρωτα, η Μαρίζα Κωχ ανέφερε πως η ανάγκη της να γράψει βιβλίο γεννήθηκε από το να μην υπάρχει "ράδιο αρβύλα" γύρω από εκείνη και εξήγησε πως λόγω του ότι ήταν παιδί πρώην κατακτητή ήταν χρέος της να γίνει αγαπητή.
«Δεν ξέρουμε τι έκαναν στον πατέρα μου»
Πηγαίνοντας πίσω, η Μαρίζα Κωχ αναφέρθηκε στα δύσκολα παιδικά της χρόνια και τη ζωή της στο ίδρυμα για 5 χρόνια, λέγοντας πως η μητέρα της την επισκεπτόταν κάθε Πέμπτη.
Αναφερόμενη στον πατέρα της, τόνισε: «Δεν τον πρόλαβα τον πατέρα μου, όχι. Ξέρω όμως ότι με αγκάλιασε, γιατί ήμουν δέκα μηνών, όταν τον εκτέλεσαν. Ξέρουμε ότι ήταν στο κρατητήριο αλλά δεν ξέρουμε μετά τι έγινε. Ξέρουμε όμως ότι την ημέρα της οπισθοχώρησης των Γερμανών, ο Νίκος Κούνδουρος με τα παιδιά της ΕΠΟΝ ήταν πάνω στο καμπαναριού του Αγίου Διονυσίου οπλισμένα και μου ορκίστηκε ότι δεν βάρεσαν καμία τουφεκιά. Τους άφησαν και έφυγαν, άδειασαν το αρχηγείο και το κρατητήριο που ήταν στο πειραματικό σχολείο. Έφυγαν όλοι αλλά στο τέλος βρέθηκαν εκτελεσμένοι άνθρωποι κάτω στο κρατητήριο» ομολόγησε αρχικά η δημοφιλής τραγουδίστρια συμπληρώνοντας πως «ο Θεός ξέρει…
«Ξέραμε ότι αν είχε ζήσει, δεν χρειαζόταν να μας ψάξει. Ήξερε ότι στη Σαντορίνη θα έβρισκε τα χνάρια μας. Δεν μας άφησε όμως τέτοια ελπίδα η μαμά γιατί φόρεσε τα μαύρα και έμειναν για πάντα» πρόσθεσε.
Η ίδια αναφέρθηκε και στην εποχή των χίπις, που όπως είπε χαρακτηριστικά ήταν η δόξα του ωραίου, ενώ θυμήθηκε πως περπατούσε πάντα ξυπόλυτη στην Αθήνα μέχρι που πάτησε μία γόπα τσιγάρου και κάηκε στο πόδι της και ξεκίνησε να φοράει τσόκαρα.
«Ο Χατζιδάκις μου ζήτησε να γράψω ένα μοιρολόι για τη Eurovision»
Στη συνέχεια μίλησε για τη συμμετοχή της στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό της Eurovision και το τηλεφώνημα που δέχθηκε από τον Μάνο Xατζιδάκι, στο οποίο τής ζήτησε να γράψει ένα μοιρολόι.
"Πήρα τηλέφωνο τον Μάκη Φωτιάδη και του λέω μπορείς να με βοηθήσεις γιατί έχω τις εμπειρίες, γιατί με τον Ξυλούρη πηγαίναμε στον Πειραιά και βοηθούσαμε στην επιστράτευση τραγουδώντας, εμψυχώνοντας τους Έλληνες που έμπαιναν στα καράβια... αυτό με είχε ποτίσει, για κάποιο λόγο ήμουν συνειδητοποιημένη για τον αγώνα που έπρεπε να γίνει", είπε χαρακτηριστικά.
Το αποτέλεσμα ήταν το τραγούδι "Παναγιά μου, Παναγιά μου" με τον οποίο εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Eurovision το 1976.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής της η Μαρίζα Κωχ μίλησε για την πέραση του ελληνικού τραγουδιού στην Ασία, λέγοντας χαρακτηριστικά πως "αν είχαμε αρκετό μυαλό ως Έλληνες, μόνο με τα ηπειρώτικα τραγούδια θα γκρεμίζαμε το Σινικό τείχος".
