Όσοι γνώρισαν και συνεργάστηκαν με την Λιζέτα Νικολάου είμαι βέβαιος πως θα υπογραμμίσουν τα… παραπάνω.
Άλλωστε αυτά τα λόγια τα έχω ακούσει από χείλη ευλογημένα. Από τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Μιχάλη Μενιδιάτη, τον Τάκη Σούκα, τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον Λάκη Χαλκιά, την Ελένη Ροδά, την Πίτσα Παπαδοπούλου, τον Γιώργο Νταλάρα, την Χάρις Αλεξίου, τον Γιώργο Μαργαρίτη… μερικοί και μόνο που «βιαστικά» μου έρχονται στο νου οι… τοποθετήσεις τους για την Λιζέτα.
Θυμάμαι ακόμη τις ζεστές κουβέντες του Γιώργου Λιάνη, που δέθηκε μαζί της στη ζωή, για την καλοσύνη και την ανθρωπιά της.
Χρόνια πολλά τη γνώριζα και είχαμε δεσμούς αγάπης και εκτίμησης.
Άλλωστε πως να μην συμπαθήσεις την Λιζέτα.
Μάλιστα σμίξαμε και στο στούντιο σε τραγούδια που υπογράψαμε μαζί με τον Χρήστο Παπαδόπουλο, αυτός τη μουσική κι εγώ τους στίχους, και ερμήνευσε εκείνη.
Είχα νιώσει χαρά και τιμή ενώ κι η Λιζέτα τα πίστευε πολύ, αλλά δυστυχώς το κλείσιμο της εταιρείας Legend δεν επέτρεψε την έκδοσή τους.
Νομίζω πως η Λιζέτα Νικολάου, παρά τις σπουδαίες συνεργασίες της και τις ξεχωριστές σε αρκετές περιπτώσεις καταθέσεις της, «εισέπραξε» καλλιτεχνικά λιγότερα απ’ όσα της αναλογούσαν.
Παρόλα αυτά γεύτηκε την αναγνώριση και την αγκαλιά του κόσμου που με τον τρόπο του «ισοφάρισε» τα… «καριερίστικα».
Πολλές φορές δεν είναι εύκολο για αγνούς ανθρώπους, παρότι ικανότατοι επαγγελματίες, να ενταχθούν στις αλλαγές και τα «γρανάζια» των καιρών.
Με την Λιζέτα Νικολάου σμίξαμε πριν δύο μήνες περίπου στο σπίτι της Ελένης Ροδά, σε ένα όμορφο «τραπέζι» που διοργάνωσε η τελευταία.
Μάλιστα η Λιζέτα μας τραγούδησε κιόλας και μας γοήτευσε για μια ακόμη φορά. Κάνα δυο στιγμές όμως παραπονέθηκε για μια μικρή στιγμιαία ζάλη.
Για όσους την έζησαν, την άκουσαν και για όσους θα την χαίρονται μέσα απ’ τις ερμηνείες της, τα χνάρια της θα παραμένουν παντοτινά.
Άλλωστε αυτά τα λόγια τα έχω ακούσει από χείλη ευλογημένα. Από τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Μιχάλη Μενιδιάτη, τον Τάκη Σούκα, τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον Λάκη Χαλκιά, την Ελένη Ροδά, την Πίτσα Παπαδοπούλου, τον Γιώργο Νταλάρα, την Χάρις Αλεξίου, τον Γιώργο Μαργαρίτη… μερικοί και μόνο που «βιαστικά» μου έρχονται στο νου οι… τοποθετήσεις τους για την Λιζέτα.
Θυμάμαι ακόμη τις ζεστές κουβέντες του Γιώργου Λιάνη, που δέθηκε μαζί της στη ζωή, για την καλοσύνη και την ανθρωπιά της.
Χρόνια πολλά τη γνώριζα και είχαμε δεσμούς αγάπης και εκτίμησης.
Άλλωστε πως να μην συμπαθήσεις την Λιζέτα.
Μάλιστα σμίξαμε και στο στούντιο σε τραγούδια που υπογράψαμε μαζί με τον Χρήστο Παπαδόπουλο, αυτός τη μουσική κι εγώ τους στίχους, και ερμήνευσε εκείνη.
Είχα νιώσει χαρά και τιμή ενώ κι η Λιζέτα τα πίστευε πολύ, αλλά δυστυχώς το κλείσιμο της εταιρείας Legend δεν επέτρεψε την έκδοσή τους.
Νομίζω πως η Λιζέτα Νικολάου, παρά τις σπουδαίες συνεργασίες της και τις ξεχωριστές σε αρκετές περιπτώσεις καταθέσεις της, «εισέπραξε» καλλιτεχνικά λιγότερα απ’ όσα της αναλογούσαν.
Παρόλα αυτά γεύτηκε την αναγνώριση και την αγκαλιά του κόσμου που με τον τρόπο του «ισοφάρισε» τα… «καριερίστικα».
Πολλές φορές δεν είναι εύκολο για αγνούς ανθρώπους, παρότι ικανότατοι επαγγελματίες, να ενταχθούν στις αλλαγές και τα «γρανάζια» των καιρών.
Με την Λιζέτα Νικολάου σμίξαμε πριν δύο μήνες περίπου στο σπίτι της Ελένης Ροδά, σε ένα όμορφο «τραπέζι» που διοργάνωσε η τελευταία.
Μάλιστα η Λιζέτα μας τραγούδησε κιόλας και μας γοήτευσε για μια ακόμη φορά. Κάνα δυο στιγμές όμως παραπονέθηκε για μια μικρή στιγμιαία ζάλη.
Για όσους την έζησαν, την άκουσαν και για όσους θα την χαίρονται μέσα απ’ τις ερμηνείες της, τα χνάρια της θα παραμένουν παντοτινά.
